Yağmur Temizliği

[umut]

Yağmur Temizliği

Yağmur Temizliği

Süleyman HACICAFEROĞLU
E-Posta : [email protected]

Dün geceden başlayan yağmur temizlemişti havadaki kiri. Yine yağıyordu işte bardaktan boşanırcasına. Ve yağan yağmur sel olmuş kentin caddelerini yıkıyordu.

* * *

Kandilli. Altılar Sitesi. Fenerbahçe Başkanı Aziz Yıldırım'ın evi. Dış kapının önü TV yayın araçları ve gazetecilerle dolu.

* * *

Penceresini araladı dışardan gelen duru hava, kuş sesi ve yüzüne alan yağmur damlaları kendine gelmesine sebepti.
Düşündü ve kalbine sordu: insanların kirini, sokak kirlerini temizleyen yağmur gibi ne temizleyebilirdi.
Güldü.
Soru basitti basit olmasına ama hesap gerektirirdi. Özgüven ve vicdan gerektirirdi. Çünkü iç hesabını yapıp vicdanında tartacak ve sonrasında tövbe edecekti.
Etmeliydi ki içindeki kir, pas, karalık aksın temizlensin.
Makbul olanı da Nasuh tövbesiydi.
İlk adımı, korkak olmamaktı.

* * *

Yine sıkıntılı hali depreşti, yine depresyonun girdaplarına teslim olmuştu . Perdeyi araladı ve caddeyi temizleyen yağmura baktı. Yağmur caddeyi temizlemiş caddede kaçışan insanları adamakıllı ıslatmıştı.
İç geçirdi.
Keşke bulaşmasaydım bu işlere diye mırıldandı büyük bir pişmanlıkla..
Ama direnmeliydi, inanmadığı ne varsa neyi yanlış bulsa da direnmeliydi temizliğe!

* * *

Bir an, evet bir an gözlerini kapatıp Topuk Yaylası’na giderken önünü kesen o köylü çocuğun bakışlarını hatırladı, kalbini delip geçen. O gözler yaptığını, utanmayla karışık saklamaya çalıştığını nasıl da açık etmişti.
Kendine doğru bakan ela gözler şimşek çakar gibi hesabını soruyordu ondan çaldığı sevincini.

* * *

Neden engellemiştim?
Neden yalan söylüyordum?
Neden hırsıma gem vurmamıştım?
Neden güce köle olmuştum?
Neden kul hakkına girmiştim?
Neden vicdanım "kara"ydı?
Değer miydi?

* * *

Aklı bu sorulara cevap ararken kalbinin sıkıştığını hissetti. Artık vicdanından kaçamıyordu.
Her şey yolundaydı oysa. Parası vardı ve kendini aklayacak, herkesi paraya boğmaktan asla geri durmuyordu. Futbola darbe yapıp kendi federasyonunu ve kurullarını oluşturmakta arka fon görüneniydi.
Simsiyahtı.
Böylece, müesses nizamla birlikte oluşturdukları müesseseyle istedikleri kararı aldılar.
İşte sezon başlamış herkes futbolun büyüsüne kapılmıştı.
Unutulmaya yüz tutmuştu yaptığı kir!
Lakin, kendini rahat bırakmayan gençler yok muydu?
Hiç yılmamışlardı.
Ateşin sönmesine asla izin vermiyorlardı. Çorak toprağın yağmuru beklediği gibi onlar da temiz futbolu hasretle bekliyorlardı.
Bir avuç insandılar ve her hafta sonu ipliğini Taksim'e çıkarıp "Temiz Futbol" istiyoruz diye haykırıyorlardı.
Bir an aklından geçirdi.
Bu işi bitirmeliydi. Artık aynadaki sureti bile yüzünü buruşturur olmuştu. Gözlerinden sicim gibi yaşlar akıyordu.

* * * * * *

Basın toplantısıyla itiraf edip futbol severlerden özür dilemeliydi, cezasını çekmeliydi ve kirlettiği futbol sahnesinden inmeliydi.
Bitmeliydi karanlık!

* * *

Eli telefonuna gitti...

* * *

Kadıköy’de yağan yağmur kire pasa karanlığa yağıyordu.
Hadi yağmur yağ.
Sürekli yağ.
Aralıksız yağ.
Gür yağ.
Ülkemdeki pislikleri temizleyene kadar yağ..
Ancak pislikler böyle temizlenir.
Yanan ateş ve yangınlar ancak böyle söner.

( Bu yazı, her insanın bir vicdanı vardır kabulüyle kaleme alınmıştır)