Sevgi Karşılıksızdır...

[Papatyam]

Sevgi Karşılıksızdır...

[size=18px]Sevgi Karşılıksızdır...[/size]

Aşk karşılıklıdır, sevgi değil...
Aşkta karşılığı istenen ; arzular, özveri, dayanışma, iletişim, sadakat vardır.
El eli tutmak ister...
Göz gözü arar..
Saçlar okşanmayı bekler...
Ama sevgi öyle değil...
Sevgi çoğu zaman karşılıksızdır...
Bir kedi yavrusunu kucaklamanın, bir köpeğin başını okşamanın, uzaklarda yanan bir orman için yanmanın, okyanustaki balinaları sevmenin ne karşılığı olabilir ki?..
Aşk tek başına değildir, muhatabı gitti mi bakarsınız bitiverdi...
Ama sevgi tek başına, yalnız...
Bitmez...
Geçtiğimiz günlerde küçük kız, alt kattaki veterinerin hediye ettiği küçük kaplumbağa ile o gece mutlu mutlu uyudu...
Sabah kalktığında şaşkındı ve içinde dayanılmaz bir acı vardı. Kaplumbağanın ayakları yok olmuştu...
Durmadan ağladı. Yaşlı gözlerini ova ova arada bir eğilip bir baktı, arkadaşının ayakları yok...
Onu aldığı gibi veterinere indi, küçük parmakları ile veterinere gösterdi :
"Ayakları gitti..."
Veteriner onu oturttu, sehpanın üzerine kaplumbağayı koydu, şimdi sessizce beklemesini ve Allah'a dua etmesini söyledi...
Biraz sonra küçük kız bağırdı : "Ayakları geldi ..."
Bu sevgi...
O küçük kız bir gün gelecek büyüyecek...
Yaşamın koşulları, o daracık zor yolları, insanın üzerine dalga dalga gelen o iyi-kötü günleri, acıları ve sevinçleri arasında yürüyüp gidecek...
Belki aşık olacak...
Ama küçük kaplumbağasını asla unutmayacak...
Ona kişiliğini veren, onu biçimlendiren, onu insan yapan ; o küçük kaplumbağaya karşı duyduğu sevgi olacak...
Çünkü sevgi yücedir...
Bitmez...
Karşılıksız...
Ve çıkarsız...

Bekir Coşkun

[ihsan034]

Çok güzel bir yazı anafor ellerine gönlüne sağlık... :wink:

[beliz]

[size=18px]Merhaba gülen gözlü arkadaşım!

Dudağındaki tebessümü kaybetmemişsin daha. Ne güzel dünyaya gülen gözlerle bakabilmek ve insanlara tebessümler saçabilmek senin gibi.

Biliyorum, üzülüyorsun donuk gözlerle karşılaşınca... Ne yapalım arkadaşım! Herkes senin gibi olamaz... Aslında bütün insanlar senin gibi olmalı. Bilseler bir tebessümle neler yapabileceklerini. Bir çocuğun gözlerindeki ışıltıyı, bir tebessümle nasıl görebileceklerini, sıkıntılarla dolu bir insana nasıl dünyaları verebileceklerini bilseler... Gülen gözlerin buzları nasıl erittiğini, kalpleri nasıl birleştirdiğini bilseler, eminim onlar da senin gibi olmak isterlerdi, Ve sevgi saçıyorsun gülen gözlerinle arkadaşım sıkıntılarla dolu bir insana, nasıl dünyaları verebileceklerini bilseler ve gülen gözlerin buzları nasıl erittiğini, kalpleri nasıl birleştirdiğini bilseler, eminim onlar da senin gibi olmak isterlerdi. Sevgi saçıyorsun gülen gözlerinle arkadaşım. Saf ve hiç beklentisi olmayan bir çocuk gibi...

Hayır arkadaşım! Sevgi,sadece sevgiliye duyulmaz. Sevgi evrenseldir Hiç kimse altın yığınları gibi kasasına kilitleyemez onu, Onun yeri kalplerdedir Onun yeri bir bahçıvanın ellerindedir, sevgi tohumları saçabilmek için... Evet,sevgi her yerdedir Yeter ki sen onu bulmak iste. Sevgiyi bulmak kolay, zor olan onu elinde tutabilmekte.

Unutma arkadaşım! Sevgiyi duyabilmekle de is bitmiyor. Sevgiyi göstermek de gerekiyor. Hayat kısa arkadaşım, bugün olan yarin yok! Sevgiyi göstermek beklemeye gelmez, yarin çok geç olabilir. Elindekini kaybetmeden kıymetini bilmeli. Simdi koş sevdiğinin yanına.. Önce ona gülen gözlerle sımsıcak bir gülümse ve "seni seviyorum" deyiver, içinden gelen en sıcak sesinle Bu senin gibi bütün canlılara karşı sonsuz bir sevgi duyan bir insan için hiç de zor değil.. Bu yalnızca, yüreğinin buz kapladığını zanneden insanlara biraz zor gelecekte. Ama onlar da senin gösterdiğin cesareti gösterdiklerinde, kalplerinde sevgi kıpırtılarını hissettiklerinde ve ağlamayı öğrendiklerinde, inan her şey onlar için ve bütün insanlar için daha güzel olacak. [/size]

[ihsan034]

SEVGİ

ASIRLAR BOYU SEVGİ
NE DENLİ GARİP İŞLENMİŞ YÜREKLERE
SEVİP AYRI OLABİLİYORSUN
BAZEN TELEFONLARA,MEKTUPLARA
BAZEN BİRLİKTEYKEN AYRILIKLARA YOL ALIYORSUN
ANCAK HER SAFHADA BENCİLCE SEVİYOR VE SEVİLİYORSUN
SEVGİ, BİR KARA LEKE YÜREKLERDE
İSİ, PASI SİLİNMEDEN OTURMUŞ AŞKLAR ÜZERİNDE
ATALALARIMIZDAN KALAN YENİLMİŞLİK
BU GÜN YİNE YÜREKLERİN GÜNDEMİNDE
KİMSE AKIL EDEMİYOR YENİLGİ NEREDE?
SEVGİ, TEK BEDEN OLMAKTIR
DOKUNMAKTIR YÜREĞE
ÜRETMEKTİR BİRLİKTE YENİ VE TAZE BEYİNLER
VE... YÜREKLERİN EL ELE TUTUŞMASIDIR SEVGİ.


SİBEL YİĞİT

[xmerly]

ablacım ellerine sağlık çok güzel ya

[Papatyam]

SICAK BİR DOKUNUŞ

Garsonun yanımıza geldiğini ve servis tabaklarını koyduğunu ne Michael ne de ben farketmiştik. New York'da üçüncü caddede şehrin gürültüsünden uzak bir kafede oturmuştuk. Öylesine heyecanla sohbet ediyorduk ki böğürtlenli tartın mis kokusuna bile aldırmıyorduk. Tart bir süre beklemek zorunda kalacaktı. Yemek yerken sohbet etmek çok hoşumuza gidiyordu. Paylaştıklarımız bulunmaz olmasada mükemmeldi. Bir gece önce gördüğümüz filmden konuşup gülüştük ve seminere göndereceğimiz metin üzerinde tartıştık. Michael, yetişkinliğe adım attığı anı, kendisine, "Mikey" denmesine nasıl karşı çıktığını anlatıyordu. Böğürtlenli tartımızı yemeye başladığımızda, şehrin dışında evleri olan kuzenlerimle ağaçtan nasıl böğürtlen toplayıp yediğimizi anlattım. Topladıklarımı eve gitmeden yiyip bitirdiğimi hatırladım.

Hoş sohbetimiz devam ederken gözlerim kafede şöyle bir gezindi ve köşede oturan yaşlı çifte ilişti. Çiçekli elbisesi, yıpranmış çantasını koyduğu kırlent kadar solmuştu. Adamcağızın kafasında hiç saç kalmamıştı. Yemeklerini ağır ağır, yavaşlatılmış gibi yiyorlardı.

Beni onlara yönelten sessizlikleriydi. Bulundukları köşede melankolik bira atmosfer hüküm sürüyor gibiydi. Michael'la konuşmamız kahkahalardan fısıltılara, itiraflardan değerlendirmelere dönüştüğünde yaşlı çiftin sessizliği beni iyice etkilemeye başladı. İnsanların konuşacak hiçbir şeylerin kalmaması ne kadar üzücü. Hayat hikayelerinde çevirmedikleri bir sayfa kalmış olamaz mı? Bizde bu hale gelirsek ne olacak?

Hesabımızı ödedik ve kalktık. Tam yaşlı çiftin önünden geçerken cüzdanımı düşürdüm. Almak için eğildiğimde, masanın altında birbirlerinin ellerini tuttuklarını gördüm. Oturduklarından beri el ele olmalılar diye düşündüm.

Tanık olduğum manzaranın büyük bir şansolduğunu düşünerek doğruldum. Yaşlı adamın bu sımsıcak dokunuşu onlarla ilgili ilk düşüncelerimi de, kalbimi de ısıtı vermişti. Onların sessizliği konuşacak birşey bulamamaktan doğan bir sessizlik değildi. Onların sessizliği huzur, rahatlık ve kelimelerle ifade edilemeyecek kadar derin sevgiden doğan bir sessizlikti. Böylesine bir sabahı yıllardır paylaşıyor olmalıydılar. Belki de bugünün dünden bir farkı yoktu; ama hem yaşadıkları anla, hem de birbiriyle barışıktılar.

Günün birinde bizim de böyle olacağımızı düşündüm. Bana hiç uzak gelmedi.