Gücüm Yok... Ey Sevgili Tükendim Artık! Cek İpimi Öleyim...

[Papatyam]

Gücüm Yok... Ey Sevgili Tükendim Artık! Cek İpimi Öleyim...

[size=18px]Gücüm Yok... Ey Sevgili Tükendim Artık! Çek İpimi Öleyim...[/size]

Aşk Olur Adı
Sen!
Ey yalnızlığımın adı, sevdanın adresi, sonsuz ahı hasretimin. Tükenmeyen hülyalarımın sahibi dil-i suzan.
Benim bitmeyen yanlızlığım, yanlızlığımın bitmeyen umutışığı. Ruhumun sahibi, yüreğimin canyoldaşı dilruba.

Beni diyar diyar süren gurbet ellere, seyyah edip gezdiren, hasretini çektiren ölümüne... Sonsuz acılara gark edip kanlı yağlar döktüren gözlerimden... Gözlerindeki aşka mahkum kılan ve azat etmeyen bir ömür...

Çıkıp gitme zamanı şimdi yine ey yar, uzaklar düşünce bir kez yüreğe, sen düşünce hayale, ruhumu zaptetmek mümkün müdür?... Ki, gittiğim her yerde senden izler ararım, hiç bir yerde olmadığını bile bile. Olmadık zamanlarda aklıma düşersin, yaralanırım...

Dilimin ucuna her geldiğinde dilimi ısırırım, seni sevdiğimi haykırmamak için. Seni sevdiğimi yalnız sana söylemek için bir gün kavuştuğumda. Ne varki her yaklastıkça uzaklaşıyorsun…

Ama artık anlıyorumki sana kavuşmak sonsuz bir hayal, yine de sevdamı yükleyip yüreğime, seni bulmak, sana söylemek için sevdiğimi. Her sabah düşerim yollara yeniden...

Şimdi her seher çıkıp dağlara ismini haykırırım yankılı kayalara...

İlan-ı aşk ederim, dinlemeselerde beni! Duymasalarda!
“Ey dağlar, ey nehirler, ey rüzgar, ey bulutlar, ey insanlar duyduk- duymadık demeyin, ben onu seviyorum” derim...

Sensiz hayat yok benim için, yaşam yok. Söz vermiştim sevdama, yaşarsam aşk için yaşarım yalnız, aşkım için... Ölürsem aşk için... “Gönül her zaman gelmeyeni beklermiş” derler, sevdası saklı duran sevgiliyi. Gelmese de bir ömür yine beklenirmiş o sevgili…

Sen benim bir ömür hasretini çektiğimsin, beklediğimsin ey yar. Bütün boşluklarını seninle doldurdum ömrümün… Yazdığım bütün şiirlerde, söyledigim bütün şarkılarda sen vardın yüreğimde. Aşka dair ettiğim bütün yeminlerde sen vardın yanımda. Gelmesende bekleyeceğim...

Düşlerim dağınık şimdi, kara bulutlar kümelenip durur usuma, acılar çöreklenip yüreğime, yerden yere vurur beni olmadık zamanlarda. Ben seni sevdiğimden beri, ilmek ilmek hasret dokur ömrümün gergefine zaman... Seni ne zaman özleyip ağlasam güzelleşir yeryüzü, güzelleşir gökyüzü, ışık dolar gözlerime... Sevgiyi damıtır en derin yerinden gözlerim... Aşk olur adı...

Ey yar yıldızım yitikse şimdi, doğmuyorsa ve ısımıyorsa gecelerime ay. Beni terkedip başka ufuklarda parlıyorsa, almıyorsa beni kucağına bir vefalı dost gibi ve gelmiyorsa beklediğim sabah. Özlediğimde yanımda yoksan eğer, uzaklar acımasızca vuruyorsa. Ben yine de hep seni düşlerim ışıl ışıl, seni özlerim zifiri gecelerde de olsa...

Şimdi her gece bir tren kalkıyorsa gönlümün istasyonundan sana doğru, elim kalkmıyorsa ve sallayamıyorsam verdiğin mendili ardından. Gözyaşlarım ateş olup düşüyorsa ve hüzün olup yakıyorsa düştüğü yeri sebep sensin.

Meğer ki aşk imiş beni bağlayan hayata bu güne kadar. Her soluk aldığımda sevdayı hissettiğim içinmiş, sevdayı yüreğimde ölümüne taşıdığım içinmiş ki yaşamışım... Ve savunmsum yaralı kalbimi, hicranlar içinde de olsa, savunmuşum gözyaşımı kimseye aldırmadan.

Bilki, tomurcuklar açmadan kuruyorsa dalımda, her bahar bir tek kan gülleri açıyorsa gülsende, ey aşk, ey sevdiğim sensin sebep...

Şimdi ölüme hüküm giyiyorsam her yargılandığım yerde, hüznün acılı ırmaklarında kalıyorsa hayallerim ve sonunda kırılıyorsa kalem. Bil ki sebep sensin ey aşk, ey sevgili.

Ben sefilliği, garipliği, çölü, kimsesizliği, sahrayı, sahrada derviş olmayı, aşka mahkum olmayı senin için seçmişim ey yar...

İstersen sev beni! İstersen kır! Acıt, ez, öğüt, paramparça et. Gücüm yok tükendim ey yar! Çek ipimi...

Söyle, ne desem son sözüm sorulup, zülfün boynuma dolandığında, söyle ne etsem, nereye gitsem...

Ah! etsem, delinir mi kara bağrım? Yaralı geyikleri kurtulur mu canevimin?

Söyle, son sözüm sorulduğunda, tutar mı elimi aşk? Toplar mı yerlere savrulan hayallerimi? Yaşatır mı anılarda?

Gücüm yok... Ey sevgili tükendim artık! Çek ipimi öleyim...

NuriCAN

İşte yine akşamı erken etmiş bir perşembe günü..!
Bende yine çölün ortasında senle etmişim dünü.
Dışarda uğultusu kulaklarımı tırmalayan kum fırtınası...
İçerde içinde kaybolduğum sessizlik.
Masamda verdiğin doğum günü hatırası,
İçimde giderken bıraktığın ölmüş bir ben.

Günler, haftalar aylar oldu sen gideli.
Göz açmak yada kapamak diye birşey yok artık.
Zaman deli gibi akmaya başladı terkedeli.
Günleri tutmaya çalışırken haftaları,
Haftaları tutmaya çalışırken aylarımı kaybediyordum,
Hayatım göz göre göre kayıyordu ellerimin arasından.
Sevgimin; yaşlı gözlerimin önünde,
Kalbimin arasından kaçıp gittiği gibi...

Şimdi hem ellerim acıyor,
Zaman tünelinde kaybolma yüztutmuş hayatımı kurtarmaya çalışan...
Hemde gözlerim acıyor,
Yüreğimden kayıp giden sevgimi, yaşlarıyla durdurmaya çalışan...
Bir ben acıyor bitanem.
Arkanda sana muhtaç bıraktığın bir ben acıyor...
Bir sen acıyor birtanem,
Yüreğimden kaçmayı başaramamış bir sen acıyor...

Bir can acıyor birtanem, bir can acıyor.
Fedakarlığın ne olduğunu bilmezsin belki ama...!!!
Senin için feda edilmiş bir can acıyor...

[Papatyam]

Gecedir;
Çalarsın kapıları
açan olmaz.

Gecedir;
Hem de yıldızsız
göz gözü görmez,
Bir ses duyar irkilirsin,
Sarar korkusu yalnızlığın.
Rüzgâr eser savrulursun,
Düşersin kucağına karanlığın.

Gecedir;
Ararsın yolların bulunmaz,
Gecedir;
Kalbinin gürültüsünden durulmaz,
Üşürsün...
Sevdiğini düşünür, ısınırsın.
Gözleri gelir aklına...
Bir çift yıldız gibi
Asılır kalır karanlık göğe.

Gecedir;
An olur yenersin korkuyu,
An olur canın çeker
Oturursun bir köşeye
Dinlersin geceyi,
hissedersin...
Gözlerini yumup susarsın,
An olur,
gece olursun.

Ahmet Ünal Çam

[nihale]

Ay Karanlık

Maviye,
Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine.
Rüzgarda asi,
Körsem,
Senden gayrısına yoksam,
Bozuksam,
Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Hadi gel,
Ay karanlık...

İtten aç,
Yılandan çıplak,
Vurgun ve bela
Gelip durmuşsam kapına
Var mı ki doymazlığım?
İlle de ille
Sevmelerim,
Sevmelerim gibisi?
Oturmuş yazıcılar
Fermanım yazar
N'olur gel,
Ay karanlık...

Dört yanım puşt zulası,
Dost yüzlü,
Dost gülücüklü
Cigaramdan yanar.
Alnım öperler,
Suskun, hayın, çiyansı.
Dört yanım puşt zulası,
Dönerim dönerim çıkmaz.
En leylim gecede ölesim tutmuş,
Etme gel,
Ay karanlık...

Ahmed Arif

[Papatyam]

[size=18px]Sevgilim[/size]

Şeyda bülbüllerinin şakıyan sesi olsam
Buram buram aşk kokan avuçlarına dolsam
Parmakların ucunda sevgi olup kök salsam
Sonsuza kadar kalsam bıkar mısın sevgili?

İzin verirsen bana düşlerine gireyim
Sevdamın hakkı olan hayalleri dereyim
Yeşilleri süsleyip illerine varayım
Dönüp bir kez yüzüme bakar mısın sevgili?

İpekten kanatlarım incinecek korkarım
Yol ırak, dağlar sapak kaybolursam ürkerim
Yüzün gülmezse bana yüreğimi burkarım
Sevgi ile karşıma çıkar mısın sevgili?

Ruhsatsız bir sevdayı ben nasıl sözleyeyim
Sığmıyor yüreğime nereye gizleyeyim
Söyle revaysa bana daha da özleyeyim
Sevgi er meydanıdır yıkar mısın sevgili?

Şahı oldun hayatın, herkes kalbimin yadı
Gam yemem yaşadım ya sevginle ben miladı
Varsın gülsün el alem geçmesemde sıradı
Mahşerine beni de çeker misin sevgili?

Arının peteğinde bal olamadım ama
Dünyana girdim diye acı veririm sanma
Delik deşik yüreğim tutmuyor artık yama
Son kurşunu da bana sıkar mısın sevgili?

Hercai çiçeklerin kokusu ellerinde
Hicazkar şarkıların nağmesi dillerinde
Bir avuç buse olsam özlemin çöllerinde
Vuslatın ateşini yakar mısın sevgili?