YÜREKSİZLER ORDUSU

[umut]

YÜREKSİZLER ORDUSU

Yüreksizler Ordusu

Ligin zirvesinde kalpleri durdurabilecek kadar önemli bir karşılaşma... Biri lider, diğeri üçüncü... Lider yenerse şampiyonluk yolunda dev bir adım atacak. Üçüncü mağlup ederse zirvenin en önemli adayı haline gelecek. Ama ne hikmetse böylesine kritik bir karşılaşma gündüz oynanıyor. Bu maçın saati Lig TV Genel Müdürü Fenerbahçe fanatiği Şansal Büyüka’nın egosuna bırakılamayacak kadar büyük ve önemli yani... Ne yazık ki Trabzonspor yönetimi maçın saatine sessiz kalarak karşılaşmaya 1-0 mağlup başlamıştı bir kere...
Bu sezon kötü bir performans sergilemesine rağmen ligde zirve yarışını 28 haftadır sürdüren Trabzonspor için kırılma noktalarından biriydi Sivasspor karşılaşması... Ersun Yanal’ın taktik anlayışına pek güven duymadığımız gerçeğini gizlemeye gerek yok her halde... Oyuncu seçimi konusunda da yaratıcı bir zeka sergilememişti düne kadar. Dün yaptığı tek değişim ise Umut’un kulübeye çekilmesi, Gökhan’ın oynamasıydı.
Gerçi bu maçta sahada hangi futbolcunun oynayacağından çok, 11 oyuncunun da yüreğini ortaya koyması skoru belirleyecekti.
Maç başladığında umutlarımız olan Alanzinho, Selçuk, Colman o kadar kötüydü ki... Hüseyin ağır tank gibiydi. Song ve Egemen’in kademe anlayışları, rakip futbolcuları parsellemeleriyle, tecrübeleri hiç de uyumlu değildi. İnanılmaz hatalar yaptılar. Serkan sağ kanadı yol geçen hanına çevirmişti. Yattara’da onlara çabuk uydu.
Orta alanda bir tek pas yapılamıyor, rakibin ataklarında gerekli müdahaleler yerli yerine oturmuyordu. Daha 6. dakikada gelen golde sağ kanat Serkan ve Song ile birlikte Musa’yı takip eden Selçuk’un büyük gafları vardı. İkinci gol bir taç atışından gelirken, Song ve Egemen o dakikada neredeydi merak ettik. Hele Abdurrahman’ın yavaş vuruşunu Egemen’in bacaklarının arasından kaçırması anlaşılır gibi değildi.
Daha 20. dakikada skor 2-0 olunca kurban olarak Alanzinho seçildi ve Umut sahaya sürüldü. Bu andan itibaren bir iki gol girişimi oldu ama Umut bunları sonuçlandıramadı. İlk yarının gösterdiği şuydu: Böylesine önemli bir maça ne Ersun Yanal takımı doğru dürüst hazırlayabilmiş, ne de futbolcular yürekleriyle oynama niyetiyle sahaya çıkmışlardı.
Sahada sıradan bir takım, sıradan oyuncular vardı. Onlara da sıradan bir teknik adam liderlik yapıyordu.
İkinci yarıda tablo hiç de farklı değildi. Takım ne istediğini bilmiyor, gol atmak için bir tek organizasyon yapmıyordu... Sivasspor elini kolunu sağlayarak oynuyor, üçüncü golü yine bir savunma gafletiyle yiyor ve bu skora razı bir oyun anlayışını sürdürüyordu. Kenardaki teknik adamı da sahadakiler gibi skora razıydı Ki, Serkan’ın yerine Tayfun’u koyduktan sonra, hücuma zenginlik katabilecek Barış’ı yanında oturtuyordu.
Ne diyelim; Benim zaten bu hocaya ve kadroya hiç güvenim yoktu. Yönetime de göreve geldikten bir ay sonra güvenimi kaybetmiştim.
Biliyordum ki, zaferleri inananlar ve yürekli olanlar kazanırdı.
Şu andaki Trabzonspor’un hiçbir kademesinde o yüreği ve inancı görmedim ki...
Bu maçtan bir zafer bekleyelim!!!