EVRİMCİLERİN MANTIK HEZİMETİNİ GÖSTEREN BİR OLAY: AĞAÇLARDAKİ MÜHENDİSLİK HARİKA

[umut]

EVRİMCİLERİN MANTIK HEZİMETİNİ GÖSTEREN BİR OLAY: AĞAÇLARDAKİ MÜHENDİSLİK HARİKA

EVRİMCİLERİN MANTIK HEZİMETİNİ GÖSTEREN BİR OLAY:
AĞAÇLARDAKİ MÜHENDİSLİK HARİKASI

Bilindiği gibi, ağaçlar ihtiyaçları olan suyu kökleri aracılığı ile topraktan alırlar. Peki, metrelerce uzunluktaki ağaçların en uç dallarındaki yapraklara kadar suyun nasıl ulaştığını, o yüksekliğe hiçbir pompa veya hidrofor sistemi olmadan nasıl çıktığını hiç düşünmüş müydünüz?

Bunun için ağaçta çok detaylı bir sistem bulunmaktadır. Ağacın köklerinden gövdeye ve dallara doğru uzanan, "odunsu doku" olarak adlandırılan ince borulardan oluşan bir sistem suyu taşır. Ancak, suyun, ağaç içine yerleştirilen bu su borularından bir şekilde yukarıya doğru çekilmesi gerekmektedir. Bu ise, fizik kurallarının kusursuz uyumu ile gerçekleşir.

Her yaprakta karbondioksitin girip suyun buharlaştığı küçük gözenekler bulunur. Su molekülleri yapıları gereği birbirlerine yapışmaya eğilimlidir ve su yapraktan buharlaşırken, yapraktaki su altta kalan suyu "çeker" ve bu şekilde topraktan ağacın dallarına kadar uzanan bir "yukarıya doğru çekme hareketi" oluşur. Su yaprağa ve sonra havaya hareket ettikçe, odunsu dokuda bir gerilim meydana gelerek köklerden daha fazla su çekilir.

Tek bir gözenek, ağacın içinde bulunan suya sadece çok az bir çekme kuvveti uygulayabilse de, ağacın tüm yaprakları üzerinde bulunan çok sayıda gözenek, büyük bir ağaçta bir gün içinde 400 litreden fazla su çekebilecek bir güç oluşturabilir. Bu tasarımın en muhteşem özelliklerinden biri, ağacın bu hidrolik taşıma sisteminin çalışması için bir çaba harcamamasıdır; bu görevi, güneş enerjisi ile harekete geçerek buharlaşma yerine getirir. Fakat bu mühendislik harikasında bir risk de bulunmaktadır. Daha kuru olan hava, suyu ağaçtan daha güçlü bir biçimde dışarı çeker. Buharlaşma suyu yukarıya doğru çekerken, su moleküllerinin birbirlerini çekmeleri nedeniyle biraz direnç meydana gelir ve su lastik bir bant gibi esner. Bunun sonucunda su kolonunda bir boşluk oluşur ve bir hava kabarcığı şeklini alır. Hava kabarcığının oluşturduğu boşluk giderilmeden, ağaç köklerinden yukarıya su çekilemez.

Ancak, ağaçlar su kolonlarının bu tür hareket etmesini önleyecek bir uyuma sahiptirler. Suyun gözenekleri terk ederken oluşturduğu gerilim belirli bir seviyeyi aşarsa, bazı yaprakların üzerinde bulunan delikler hemen kapanırlar ve buharlaşmanın çekim etkisini azaltırlar. Böylece hava kabarcığı oluşmasını engellerler ve ağacın dallarının ve yapraklarının susuz kalması ve ağacın ölmesinin önüne geçerler.

Görüldüğü gibi, her gün defalarca önlerinden geçip gittiğimiz ağaçlarda böylesine kusursuz bir sistem yer almaktadır. Dahası, bu, ağaçların sahip olduğu kusursuz tasarımın sadece küçük bir parçasıdır. Sadece suyun ağacın her noktasına ulaşması için, fizik kuralları ve mühendislik bilgisi bir arada kullanılmış ve kusursuz bir denge ve tasarım oluşmuştur.

Darwinistler, tüm bu kusursuzluğun tesadüfen geliştiğini iddia ederler. Yani tesadüfler su moleküllerinin birbirini çekmesi, buharlaşma, gerilim vs gibi fizik kurallarını kullanarak, bir mühendis gibi düşünmüşler ve ağaçların içine su borularını döşemeyi dahi unutmayarak, böyle bir harika meydana getirmişlerdir.

Darwinistler, inanılmaz olaylara "bilimsel gerçeklermiş" gibi inanırlar. Darwinistler'in mantık hezimeti, içinde bulunduğumuz yıllarda tüm açıklığı ile ortaya çıktı.