HEP SEVGİ HEP HÜZÜN YAŞAM BU MU?

[igzuma]

HEP SEVGİ HEP HÜZÜN YAŞAM BU MU?

HEP SEVGİ HEP HÜZÜN YAŞAM BU MU?

Hasret marifet gibi motiflenir yüreklere,
Ezeli beri böyledir sevdanın defterinde,
Prangalarla zincirlenmiştir hayat kimliğinde…

Sevgi ulaşılmadıkça tutku olmuştur aşkın pençesinde,
Ekmek gibi su gibi ihtiyaçtır yürekte,
Vazgeçilmez olgudur çizilen tuvallerde,
Güzelliklere ulaşamaz yarınsız resimlerde,
İklimini bozar ihanet,sevginin mevsimlerinde…

Haraç verir kalp kendini aşka,açlığını gidermek için,
Engelleri kaldırarak mutluluğa açar sofrasını,
Papatyaları katleder karşılıksız sevmeler için…

Hangi yön huzura gider,şaşırır kalp aşkı görünce,
Üşür heveslerin koynuna düşünce,
Zemheri neylesin mevsimsiz açan gonca güle,
Ürkek ürkek bakar gonca gül, ötmek isteyen bülbüle,
Neşterdir hüzün,olmayacak yarını bekleyen arsız gönüle…

Yalnızlıklarına sırnaşır beden zifiri gecelerde,
Aklındadır ladesleyemez mutluluğu,
Şahlanır duyguları da geçit vermez gururu,
Anılarıyla baş başa bırakır iflah olmaz onuru,
Mat olur hayat boşar kendini tek celsede…

Bezenir sevgi ilk gördüğü yüzde gülümser,
Umutla süsler kendini olsa da biraz çekimser,
Mırıldanır sessizce şarkılarını,olmuştur aşk sarhoşu,
Us’unda yine aynı cümle benliğini yer,
“Hep Sevgi Hep Hüzün,Yaşam Bumu?”

Beyza CAN