Yitik Şehir

Yitik Şehir

hiçbir gürültü yetmiyor yalnızlığımın öfkeli sesini bastırmaya
sarmaşık misali sarıyor hiçliğimin yakan ayazı
şehrin kaldırımları rüzgara aşık
bense adımı unutana
gurbetteymiş gibi kimsesiz dolaşıyorum hergece
İstanbul sokaklarında

istemeden girdiğim bu anlamsız kanlı savaşta
ey şehir!sensin boynumdaki ilmek
sensin şakağıma dayanan silah
kaç ölümdür ölüyorum kimbilir gidenin ardından
ve kaç mezardır gömüyorum kendimi
yarsız çorak yarsız yarınsız olan
istanbul topraklarına...