BAŞLAMAK BAŞARMAKTIR

[mevlutgunes]

BAŞLAMAK BAŞARMAKTIR

Gülün dikeni var diye üzüleceğimize, dikenin gülü var diye sevinelim..!!!

Hani bir söz vardır..
"Ölmeden önce son bir saatiniz kaldığını öğrenseniz kimi arardınız ne söylemek isterdiniz?" diye. Aslında ilk duyulduğunda tüyler ürpertici, hüzünlü ve derin bir soru gibi geliyor kulağa.
Ama sonra, düşünmeye başlayınca insanı alıp nerelere götürüyor.
Ertelenmiş, bu yüzden kaybedilmiş zamanlar, yaşanabilecekken
yaşanamamış güzellikler, ihmal edilmiş sözler.
Bu davranış biçimimizi özellikle de özel yaşamımızda sergileriz. Çünkü işin ertelenmeyeceğini ve ertelendiği takdirde ne sonuçlar
doğurabileceğini iyi biliriz. Bedeli, iş, zaman ve para kaybıdır.
Çalışma prensiplerimiz ve tecrübelerimiz de ertelememize izin vermez işimizi.
Çünkü, doğru iş zamanında yapılan iştir. İş dünyamıza öyle bir kaptırırız ki kendimizi, özel hayatımızı geri plana iteriz. Özel zamanlardan çalar, iş zamanlarına ekleriz. Çalınmış bu zamanlarda yapılacaklar da genellikle ertelemeye girer.
Neleri erteleriz ?
Nasıl olsa bilir onu sevdiğimi deyip, sevgimizi söylemeyi
Her geçen gün bulunması biraz daha zorlaşan dostlarımızı aramayı veya görmeyi
Ailemize daha çok zaman ayırmayı
Özür dilemeyi
Sadece kendimiz için birşey yapabilmeyi
Üzdüğümüz bir kişinin gönlünü almayı
Hobilerimizi yapabilmeyi
Deşarj olmayı
Güzel ve doğru bulduğumuz şeyleri söylemeyi
İlgi göstermeyi

Daha onlarcasını sıralayabiliriz.
Bir zaman sonra, ertelenmiş herhangi bir duygu veya eylemi ele almaya karar verdiğimizde de ya iş işden geçmiştir ya da o kişi bildiğimiz yerde değildir.
Eğer ertelenen bir kişi değil de bir imkansa kaçırılmış olabilir.

Bir eylemse, ya onu yapacak güç kalmamıştır, ya da yapıldığında
alınacak tat. Şartlar değişmiştir çünkü. Zaman geçmiştir.
Şimdi size birlikte bir adım atmayı öneriyorum kabul ederseniz.

Öncelikle "belki bir gün" sözünü dağarcığımızdan silelim. Eğer
herhangi birşey görmeye, duymaya veya yapmaya değerse onu hemen görelim, duyalım ve yapmak isteyelim.

Hayatımıza renk ve kahkaha katacak hiçbir şeyi yarına ertelemeyelim. Duygularımızı gizlemeyelim.

Yüreğiyle konuşan ve gözüyle gülebilen olalım.
Kendimizi ve duygularımızı özel günlere saklayacağımıza, her günü özel bir gün haline getirelim.
Ertelediklerimizi düşünelim.
Önceliklerimizi saptayalım.

Ve her gün şimdiye kadar ertelediklerimizi iş işten daha da geçmeden yapmaya başlayalım.

Hadi o zaman. O son anı beklemeyelim.
"Ölmeden önce son bir saatiniz kaldığını öğrenseniz kimi arar ne söylerdiniz?" sorusunu
"şükürler olsun ki sağlıklıyım, yaşıyorum. Ertelemeye son veriyorum ve hemen başlıyorum"diye değiştirelim.

Başlamak başarmaktır...