ŞaiRLer Ağlamaz

Aramizda fark bu

İKİMİZ AYNI GÜN DOĞMUŞUZ
İKİMİZ AYNI GÜNDE DOĞMUŞUZ
BİRİMİZ KUŞ TÜYÜ BİR YATAKTA
BİRİMİZ ACILARIN KUCAĞINDA...
BİRİMİZİN DOĞAR DOĞMAZ ÜÇ DOKTOR KESMİŞ GÖBEĞİNİ
BİRİMİZİN KENDİ ANASI...
BİRİMİZE GÜNLERCE ZEVK MUTLULUK EMZİRMİŞLER
BİRİMİZE YOKLUK ACI VE SEFALET


BİRİMİZ OYUNCAKLAR KIRDI GÜN AŞIRI
BİRİMİZ SADECE KENDİ UMUTLARINI
BİRİMİZ DAHA BEŞ YAŞINDA ÇEKTİ AYAZI İÇİNE
SOKAK SOKAK GAZETE SATTI.
OTOBÜS KUYRUĞUNDA NANE ŞEKERİ
VAPUR İSKELESİNDE KAĞIT HELVA
ARABA CAMLARI SİLDİ SİMİT SATTI KARDA KIŞTA AYAZDA
BİRİMİZİN AKLI BİR KARIŞ HAVADA...


İKİMİZ AYNI GÜN OKULA BAŞLAMIŞIZ
BİRİMİZ ŞEHRİN EN PAHALI KOLEJİNDE
BİRİMİZ BİR MAHALLE MEKTEBİNDE
BİRİMİZİN EVİNDE ÖZEL GÜNLER, ÖZEL ÖĞRETMENLER
BİRİMİZİN EVİNDE YAŞANMAMIŞ
GÜN GÖRMEMİŞ EN ACI DERSLER

VE YILLAR SONRASI BİRİMİZİN ELİNDE YALDIZLI DİPLOMALAR
BİRİMİZ ORTAOKULDAN TERK
VE HAYATI BOYUNCA TEK

İKİMİZ AYNI GÜNDE GURBETE ÇIKMIŞIZ
BİRİMİZ AVRUPA'YA TAHSİLE
BİRİMİZ ASKERE
BİRİMİZE ADAM OLDU DEDİLER ALKIŞ TUTTULAR
BİRİMİZİ HEP YOK SAYDILAR VE DE UNUTTULAR

BİRİMİZ HEP EV DEĞİŞTİRDİ, DOST DEĞİŞTİRDİ, SEVGİLİ DEĞİŞTİRDİ
TIPKI GÖMLEK DEĞİŞTİRİR GİBİ...
BİRİMİZ NE DEĞİŞTİ NE DEĞİŞTİRDİ SEVDİKLERİNİ
BİR SAATLİ BOMBA GİBİ GÖMDÜ İÇİNE ÇEKTİKLERİNİ

AMA BİRGÜN
AMA BİRGÜN İKİMİZ DE ÖLECEĞİZ
ELBETTE SENİN MEZARIN MERMERDEN OLACAK
BENİMKİSİ ŞÜPHESİZ MEÇHUL KALACAK
AMA UNUTMA
SAKIN UNUTMA DOSTUM
SENİN TANRIYA BORCUN
BENİMSE HEP ALACAĞIM OLACAK...

[Papatyam]

[size=18px]Öyle bir ilk yaz ol ki korkut yaprakları,
Öyle bir son yaz ol ki tut yaprakları,
Sararıp dökülürken güz rüzgârlarında
Ardında savrulsunlar, unut yaprakları.
Sevinçlerinde onlar vardı, hüzünlerinde onlar
Seninle yeşerdiler, seninle soldular..
Olsunlar senden sonra da umut yaprakları.

Özdemir Asaf[/size]

[/img]http://ozel.balca.net/resima/ivirzivir/siir10157-yaprak.gif[img][/img]http://ozel.balca.net/resima/ivirzivir/siir10157-yaprak.gif[img][/img]http://ozel.balca.net/resima/ivirzivir/siir10157-yaprak.gif[img][/img]http://ozel.balca.net/resima/ivirzivir/siir10157-yaprak.gif[img][/img]http://ozel.balca.net/resima/ivirzivir/siir10157-yaprak.gif[img][/img]

[PESTEMAL]

mekansız arkadaşın eklediği aramızdaki fark bu şiir de ayrı bi güzellikte sergilenmiş bu şiirler sizemi ait bilmiyorum ama her kim yazdıysa yüreğine sağlık teşekkürler..............

Buraya Şu Ana Kadar Yazdığım Şiirlşerden 10 Tanesinden 6 Tanesi Çok Sevdiğim Ahmet Selçuk İlkana Aittir Nami Dİar Asi

Aşkından vazgeçtim,senden vazgeçtim.. Neden hayat bizden vazgeçmedi.. Yağmur yağıyor dışarıda... Bilirsin değerini,anlamını... Aşkı getirdi o yağmur bize.. Birgün seni benden götürdüğü gibi...
Her yağmur yağdığında
Gözlerin hep aklımda
Adını ne zaman ansam
Yağmur yağar buralara

Ah bilsen ne çok unutmak istedim seni.. Kaç kez gömdüm yüreğimi diri diri... Olmadı.. Ama olmalı.. Bitecek bu kabus birgün biliyorum.. Senden eser kalmayacak bende... Birde şu şakılar olmasa.. Unutmuşum bide hatıralar vardı değil mi..

Yokluğuna alışmak zor. Sensiz bir evde yaşamak çok zor. Sensiz bir ömür çürütmek bi o kadar acı. Yağmurun yağması bile anlamsız geliyor artık. Islanmak gelmiyor içimden sen olmadan. Gittiğinden beri iki kalp iki ruh taşıyorum bedenimde. Ağırlığında eziliyorum aşkın....

Evet Yine Yağmur Yağıyor.. Bana geldiğin günkü gibi.. Ya da gittiğin gün gibi... Ama bir farkla.. Gözlerim eşlik etmiyor artık yağmura..

Senden çok uzakta bir yerlerdeyim
Bazen sevinç kederlerdeyim
İnan tatlım kandım senin aşkına
Her yağmur yağdığında
Gözlerin hep aklımda
Adını ne zaman ansam
Yağmur yağar buralara
Kısacık bir aşktı bu yaşadığımız
Tatlı bir oyundu oynadığımız
Sence başka ne olabilir bu
Bence üzerimize
Yağan bir yaz yağmuru

[Papatyam]

[size=18px]Sıra Gözlerimde[/size]

Şimdi sustum, gözlerime verdim sıramı...

Şimdi sustum, konuşursam bilirim depremler olacak...

Şimdi sustum, dudaklarım mühürlü aşkından...

Şimdi sustum, yüreğim haykırıyor, duysana...



Sustum şimdi, saçlarının dansını izlemek için...

Şimdi sustum, bilirim ki konuşsam, dağlar yürüyecek...

Sustum şimdi, kalp ağrım, güz yağmurum...

Çöllerde yağmur olup yağmak için, Leyla için...



Sustum bak, şimdi, ayrı dünyaların insanıyız...

Sustum şimdi işte, saksıda açmak için yüreğinde...

Sustum şimdi, kasırgaları durdurmak için...

Şimdi sustum hazanım, gönüllere sığamadım...



Bana sakın susma diyorsun, ne zaman sustu ki ...

Deli gönlümün hicranı, sığmadı taştı, sele döndü...

Sabahın bu en güzel anında, şafakla gecenin kavuşması gibi...

Şimdi susma zamanıdır, şimdi sen konuş, sevdiğim...

DOĞUM GÜNÜ YASI

Bugün benim doğum günümdür anne.
Doğum günüm için bu geceyi kendim seçtim.
Saatin sıfırı gösterdiği tarihteyim.
Pastamdan iki dilim kestim.
Bir dilimi sana anne,
Bir dilimi de bana.

Her kutlamada seni iyi ki doğurmuşum dersin ya
Hep düşünür dururum
Ve en ince yerimden kırar beni düşünceler.
Sen beni neden doğurdun anne?
Kırk bir yaşımın yasından yiyorum!
Bir lokması sana anne
Bir lokması da bana

Sigaramın dumanı firaridir savrulur odama
Aynalar neden hep soğuk bakar yüzüme
Penceremi açsam gökten yıldız düşer mi içeriye?
Anne ben yine üşüyorum.ısıt beni
Bak yine saçlarım dökülür ellerime
Yine yanlızlığın türküsünde yanarım.
Pınarımdan iki damla yaştır akıttığım
Bir damlası sana anne
Bir damlası da bana.

Oğluşumun kokusu geliyor burnuma
Meğerse dünyanın en ağır işçisiymişim ben
Ne zormuş anne olmak.
Ne bitmeyen özlemmiş oğula doyamamak.
Biliyorum birazdan gelecek kerata
Öpücüklere boğup güzel gülüşüyle
Her zamanki espisiyle
“Seni anan benim için doğurmuş” diyecek.
Ve biliyorum ki
Üşüyen yüreğimi ancak o ısıtacak.

Bu gün benim doğum günümdür anne
Doğum günüm için bu geceyi kendim seçtim.
Kırılma noktamın mahşerini
Sessizliğimin son halkasını
Keskin bir bıcak gibi hayatımın yarısını
Kendi ellerimle kestim anne.

Çığlık Çığlığa üşüyen duygularım
Boş odaları dolaşır teker teker
Evimdeki bütün eşyalar sahiplerini özlüyor
Dört duvarlar üstüme üstüme geliyor
Ben artık özlemekten de yoruldum anne
Hani diyorum ya on sene daha varsa ömrüm
Nasıl dayanırım sessizliğimin bu can yakan acılarına,
Nasıl gecer onca ömrüm kahreden susuşlarla
Bir yol varsa eğer bildiğin söyle anne
Ne olur susma.

Dün beni büyüttüğün parka gittim anne
Uzaktan seyrettim cocukları
Şen şakrak ne hoş gülüşüp oynaşıyorlardı.
İçimden bir an cocuk olmak geçti
Beni salıncakta sallayışını düşündüm,
Ağlamamak için inan ki kendimi zorladım
Kaybolan gülüşlerimi hatırladıkça,
Çocukluğuma ağladım anne.

Sonra yol boyunca düşünceler sırtımda yürüdüm.
Kırıldığım insanları affetmeye çalıştım ama
Kimden nasıl başlayacağımı bilemedim anne şaştım.
Aslında sende biliyorsun ya
Hep kendimledir savaşım.
Her şey daha bir kördüğüm oldu içimde
Biliyor musun?
Bu düşünceler canımı acıtıyor anne.

Ajitasyonlu düşüncelerle yürürken
Ağabeyimle babamın seslenişi geldi kulağıma
Bir demet papatya ile yanlarına uğradım.
Bana kızma ama,
Onların toprağında yerimizi ayırttım
Bir mezar sana anne
Bir mezar da bana...

[Papatyam]

[size=18px]Gittin[/size]

Ben arkandan sadece baktım.
Oysa söyleyecek o kadar çok şeyim vardı ki...
''gidersen, iyiye dair ne varsa içimde yitireceğim hepsini.
Gidersen, sönecek içimdeki ateş ve bir daha hiç kimse yakamayacak.
Gidersen, karanlığa mahkum edeceksin günlerimi.
O karanlıkta yolumu kaybedeceğim...'' diyecektim sana.
Konuşamadım...
Gittin...
gidişini görmemek için gözlerimi kapattım.
Öğlesine acıdı ki içim, tutup koparsalardı kolumu,
bacağımı bu kadar acı duymazdım.
Acım yaş olup akmalıydı gözümden.
Ağlayamadım...
Gittin...
gidişini önlemek için tutmalıydım ellerinden.
Ellerim değilmiydi her dokunuşunda seni ürperten?!
ürperirdin yine biliyorum.
Bir kez dokunsam, bir kes tutsam ellerini,
gitmek için biriktirdiğin bütün cesaretin kaybolurdu.
Tutamadım...
Gittin...
bir yıkım gibiydi gidişin.
Sen adım, adım uzaklaşırken benden çöküp kaldı bedenim olduğu yerde.
Nice terk edişlere dayanan bu yürek bu kes yenilmişti.
Bu kadar zayıf değildim ben, kalkmalıydım.
Kalkamadım...
Gittin...
oysa ben geldiğin gün gideceğini biliyordum.
Hazırdım gidişine.
Kaçak zamanları yaşıyorduk.
Zaman bitecek ve sen gidecektin.
Bense gidişinin ertesi günü hayatıma kaldığım yerden devam edecektim.
Edemedim...
Başlayamadım...
Gittin...
bir şey söyledin mi giderken?
'KAL' dememi istedin mi?
Son bir kez ' SENİ SEVİYORUM ' dedin mi?
'BEKLE BENİ DÖNECEĞİM' dedin mi?
Beynim öylesine uğulduyordu ki...
Duyamadım...
Gittin...
Nereye gittiğin önemli değildi.
Binlerce kilometre uzaklarda dahi olsan,
iki metre ötemde de fark etmiyordu.
Artık yoktun ve asıl bu düşünce beni felç ediyordu.
Kurtulmalıydım senden,
bu yokluğun duygusundan kurtulmalıydım.
Kurtulamadım...
Gittin...
unutulanların arasına katılmalıydın.
Anıları bir sandığa koyup hayatı
bir yerinden yakalamalıydım.
Bu aşk noktalanmalıydı,
bu sevdadan vazgeçmeliydim.
Yapamadım...
Gittin...
bir okyanusun ortasında,
tek küreği kaybolmuş
sandalda dev dalgalarla boğuşan bir denizciyim artık.
Bil ki; Sevmekten vazgeçmedim seni,
bil ki seninle birlikte sevdanıda taşıyacağım yüreğimde.
Bil ki seni...
unutamadım...

[size=18px]Kurtuldum (aciyorum)

Kurtuldum bu asktan
Kurtuldum o senli rüyalardan.
Sen ne anlarsinki sevgiden asktan.

Sana deger verende kabahat.
Haydi gönlüm, sen anlat.

Bu yarali gönül, o güzel yüzüne aldanmisti
Ve o gözlerine bakarak baglanmisti
Ama o yüzün arkasindaki kalbin
bir tas oldugunu, anlayamamisti.

Ama bitti artik
Bitti artik, o caresiz hallerim
Gecti artik, o melankolik günlerim
Bitti artik,
seni hayal etmekten uyuyamadigim gecelerim

Kurtuldum o kara büyüden
Kurtuldum o aldatici gözlerden
Kurtuldum o yalanci düslerden
Artik seni görmek bile istemiyorum
Ama senden nefret etmiyorum
Sana saadece,
sevmeyi bilmedigin icin aciyorum[/size]

[size=18px]Seni özledim demiştim ya dün sabah sana telefonda.
Yalandı aslında özlem değildi o.
Bir hiçlik ve çaresizlik duygusuydu her tarafımı gidişinin ardından kaplayan ben sadece özledim diyebildim sana,
umursamazlığını hiçe sayarak.
İçimde yaşadıklarımı anlatsam sana yalan gibi duran doğrulardan olurdu.
Dön diyemedim o an tekrar terk edilmek korkusundan.
Bu kadar yürek sızısını kaldıramaz ruhum diye.
Sesim titremesin diye çok çabaladım ama dedim ya özledim[/size]...