VE SEN BENDE KALACAKTIN

[igzuma]

VE SEN BENDE KALACAKTIN

VE SEN BENDE KALACAKTIN


Yanımda olanım olacaktın,
Sonbahar hüznümü akıtırken,
Toprak Ananın bağrına,
Sen kalanım olacaktın…

Bana bakanım olacaktın,
Yalnızlığımı korkutan,
Karanlık gecelerime düşman,
Sen aydınlığım olacaktın…

Üşümüş yüreğimi ısıtan olacaktın,
Hazana erken varan kalbimi,
Tutkularına esir edip,
Sen gardiyanım olacaktın…

Sevdamın adı sen olacaktın,
Her dokunuşunda azalarım,
Engelsiz sana varacak,
Sen yanan yüreğimi soğutacaktın…

Sen,sen değil ben olacaktın,
Bana her nazarında gördüğün beni,
Sana bırakacaktım,
Ve sen bende kalacaktın…


Beyza CAN

[REHA]

[size=18px]Sen üstüne alındın
Düşüncelerim gururlu, hayallerim ve sevdam değil...
Gelseydin, kendimi unutup sana koşacaktım, susturacaktım içimdeki isyanı,
kavgaların ortasında bir güneş gibi doğup ısıtacaktım yüreğini,
sevinçten ağlayacaktım bu defa, mutluyken hemen sarhoş olmuşum gibi,
dokunacaktım, sarılacaktım. Ama gelmedin, gelemezdin belki de gelmeye de
hiç niyetin yoktu aslında... Kendimi kandırdığımı anladığımda ağlıyordum...

Eskiden kimi şarkıların ne kadar anlamlı olduğunu düşünürken, şimdi
ayrılığın ardından çalınan her şarkı umutsuzluğumu ve sevgimi anlatıyormuş
gibi geliyor... Sevdiğim ne çok şarkı varmış, bunu senin gidişin gösterdi bana...
Her şarkıda sen varsın, her yerde, her gördüğüm insanda, denizde,
gecede, uykumda... Nasıl beceriyorsun her yerde olabilmeyi...
Bu bir marifetse eğer, neden benim yanımda değilsin ki?
Gözyaşlarım asilliğini yitiriyor ve yenik düşüyorum sevdana...
Gittin! Belki de hiç gelmemiştin ben, geldiğini sandım... Ayak uyduramadım
yorgunluğuna... Dudaklarına düşlerindeki öpüşü konduramadım...

Kimi zaman bir çocuk oldum gülüşlerinde şımaran, kimi zaman bir kadın;
dokunuşlarında kendini bulan... Ama! En çok da imkânsızın oldum...
Her gelişimde bir kez daha gönderdiğin oldum... İnanamadığın, Yenemediğin,
üzerinden atlayamadığın korkuların oldum... Ağladığın, bağırdığın ya da
sustuğun isyanın oldum, sessizce boşalan gözyaşların, birikmişliğin oldum...
Yüreğindeki kadın ben olmak isterken yüreğine sığınan ve tozlanacak olan
bir anı oldum... Hak etmediklerin, artık yeter dediklerin ve her şeyin olmak isterken
belki de hiçbir şeyin oldum... Söylesene ben gerçekten senin neyin oldum?
Sesin hep uzakları çağırıyordu, ben üstüme alındım, sana geldim...
Bilseydim, bana ait olmayan bir seslenişi sahiplenir miydim?

Şimdi bir mevsimlik aşk kaldı avuçlarımda sadece bir mevsim yaşanan
ama bir ömür gibi gelen aşk... Kalbime henüz söyleyemedim gittiğini,
öğrenirse onun da acı çekmesinden korkuyorum... Seni halen
benimle biliyor ve seviyor ama ben kalbime ilk defa yalan söylüyorum...
Gittin! Sevdamın yokluğuna alışabilirim belki ama sesinin uzak yolların
sonunda olması acıtıyor içimi... Suskunluğun en büyük silahındı,
suskunluğunla vurdun beni asıl acı olan, canımı acıtan unutulmak...

Söylesene unutulmak kime yakışıyor?
Unutan sen olsan da sana bile yakışmıyor...

Merak etme, üstüne giydirmedim bu duyguyu, unutulmayan olmak
sende daha güzel duruyor... Görüyorsun işte, aşk'a ve sana ihanet etmiyorum
benim kırgınlığım aşk'a... Sen üstüne alındın...
[/size]

[Nurbanu]

YAKAMOZ

Bir yaz akşamı,içimde hüzün,kalbimde yara.
Yine mutsuz yine çaresiz ve yalnızım.
Derman yağmur olsa bulutlar düşmez üstüme.
Ümitlerim nehir olsa,çağlayanlar önüne bend çeker.
Hislerim paramparça,duygularım karmakarışık,şaşkınım.
Elimde gitarım,serpilmiş kumsallara kimlere çalarım.
Her teline vurduğumda ayrı bi anı ayrı bi hüzün.
Yıldızlara bakıyorum iç çekerek,umutlar ordamı gizli.
Küskün gibiydiler,bir doğup bi kayboluyor,gizemliydi.
Gitarımdan çıkan herses hançer gibi yüreklerindeydi.
sislerinden düşen her damla,deryalarla kucaklaşır.
Ay tüm kudretiyle bedenini gösterir ,nurunu saçar kalplere.
Deniz çarşaf gibi uyuyor mışıl mışıl.
Bir çocuk gibi dans ediyor bazen hüzün çöküyor yakamoz.
Senmisin yüreklere derman olan kalplere huzur dağıtan yakamoz. Yoksa
sendemi
hüzünlüsün,senidemi vurdular yakamoz.
Ben çok sevdim ,çok ağladım yakamoz.
Hiç uzmedim,hiç yıkmadım hep yıkıldım be yakamoz.
Bakma ağlamadığıma göz pınarım kurudu yakamoz.
Terkedildim,hiç umursanmadım umutsuz çöllere itildim yakamoz.
Uyumadım hayal ettim,durmadan dinlenmeden,koştum aradım.
Yüreğimi verdim sevgimi verdim,yine boş yakamoz.
Bana hiç inanmadı ,alay etti,hiç sızlamadı yüreği yakamoz.
Sen neden ağlıyorsun ,sendemi kederlisin,yoksa banamı yanıyosun.
Sana ihtiyacım var yakamoz tut ellerimi bırakma.
geliyorum doruklarına ,işte yanıdayım artık sen varsın yakamoz.
Gün ışığı parlıyor deryalara,kumsallar ışıl ışıl.
Gitarımın üstünde kumlar dans ediyor.
Anılarım şiirlerim rüzgar son kez karıştırıyor.
Martılar şarkılar soyluyor yani umutlara süzülüyor.
Balıkçılar bir yaşam mucadelesi kısmet arıyor.
Kısmet deilmiş ağlarında sadece , ümitsiz bir aşık.
Son isteğim bedenim toprağın,göğsümü yarın kalbim onun.

(netten alıntı)