Umudun Dibe Vuruşu Bu Sanki...

Umudun Dibe Vuruşu Bu Sanki...

insan uzaktaki bir aşkı taşıyamıyor çok fazla..
imkansız olmak gibi işte..
sende, sensizlikte, aşkta imkansız..

***

defalarca dinledim sigaramıda yaktım ve resmini açtım..

sana bakarak içimdeki birçok boşluğu sana anlattım..
her zamankilerden çok daha farklıydı bu defakiler, sanki daha önce hiç kurulmamış cümleler kurdum..
çok daha ciddi ve kararlı..
sense her zamankinden daha sessiz sadece dinledin, sanki içinden sadece çığlık atmak istiyor gibiydin..
gece ilerledikçe sen tükendin, ben tükendim ve aşk tükendi..
öyle ağır bir çıkmazdı ki, bu kez.. umudun dibe vuruşunu izledik sesizce..
ne sen kalkıp gidebildin, nede ben..
sanki ayaklarımızda o gücü bulamıyor gibiydik..
ortam 3. bir sesi bekliyordu, hareket 3. bir sesi ama ses gelmedi..
biz hareketsiz bekledik..
zaman azaldıkça oda daraldı, sıkıştık nefesimizde..
çaresizlik işte bu olmalıydı.. ta kendisi..
dışarda aydınlık vardı ama içimizde karanlıktan önümüzü göremiyorduk..
lambayı biri yaksın diye beklerken, kimse lambayı yakmadı..
ışıksız kaldık, karanlığa teslim etttik ruhlarımızı..
bedenlerimiz tıpkı bir ölü hücre gibi çakıldı kaldı sessizliğe..
sıfır noktasıydı yaşadığımız..
ve biz aşkı kaldıramayacak kadar zayıftık..
oysa aşk cesur yüreklerin işiydi..
çaresizlik katili oldu "biz`in"
ölüm pervanesine bir aşkı daha astık..
ve rüzgar alıp götürdü sessizce..
sonra önce sen nefes aldın, sonra ben uyudum ve uyandığımda sen yoktun..


kulağımda inceden, kalbimi sızlatan bir türkü sesiyle baş başa..
eğilip son defa resmini öptüm..

***

imkansız olan herşey güzeldir..
anladım ki, aşk imkansız olduğu kadar yakındır..
aşk, imkansız olduğu kadar güzel..
acı imkansızsa tatlı..

acıtmıyor bu yüzden..