Mutsuzluktan Mutluluğa...

[Papatyam]

Mutsuzluktan Mutluluğa...

Uzakların bir farklıdır sessizliği. İçine çöker bütünleşir senle, sana kendini verir sen olursun sessizlik. Sese gitmek istersin ulaşamazsın, küsmüştür sana ses, sessizliğin kurbanı olduğun için. Çünkü ses sessizlikten nefret eder.

Sessizliğin birde sevgilisi vardır karanlık diye. Karanlık sessizliğe tapar adeta, en büyük korkusu ondan ayrı düşmektir. Bu yüzdende yapar yapacağını. Gün gelirde sessizlikten yollarımız ayrılır korkusuyla, çökertir içine o ürkütücü sinsiliğini. En acımasız büyüleri yapar, gündüzden seni uzaklaştırmak için. Çünkü karanlık ve sessizlik sende birleşip ömürlerinin saadetini sürdürecektir. Karanlık gündüzden ve sesten nefret eder o sadece sessizliğe aşıktır. Onu hayal eder onla yaşar. Onsuz bir hayat düşünemez bu yüzdende hep insanları kullanır kendi emellerine kavuşmak için.

Gündüz iyimserdir aydınlıktır. Anlamaz o karanlık gibi dalavereden hileden. Bu yüzdende sesle iyi anlaşırlar. Ses açık sözlüdür, gizlemez hiçbir şeyi senden. İstese de sinsi olamaz o zaten çünkü fazla belirgindir. Gündüzle ses iyi anlaşır severler birbirlerini, birbirlerini kullanan aşıklardan değildir onlar, gerçek bir sevgidir onlarınki.

Hikaye bu ya gün gelir sessizlik o meşhur sıkılganlığıyla karanlıktan da sıkılır. İstemez onu artık, içini kemirir alır seni gündüze getirir. İçindeki sessizlikle, karanlığın aşıladığı karamsarlıkla bocalarsın gündüzün sesliliğinde. Ama hissedersin bütün benliğinle yakınların gündüzünün ve sesinin farklılığını. Gündüzden ve sesten yardım istersin onlara yaklaşmışken. Sessizlik izin vermez buna hakimdir bütün hislerine o inanılmaz gücüyle.

Günler akıp geçerken karanlık yanlızlıkdan güçsüzleşir, o artık etkisini koruyamaz üzerinde eskisi gibi. Ama sessizlik öyle kolay çekip gitmez hala hakimdir benliğinde bütün acımasızlığıyla. Korkarsın ürkerirsin içindeki sessizlikle, sesten. Ama gündüzün güzelliğini tanımışsındır artık onun verdiği güçle savaşmaya başlarsın sessizliğe karşı. Fakat ne yazikki gündüz sessizlikle bir arada asla kalamaz, bu yüzden gelmez içine. Sese gitmek istersin ürkersin, yaklaşamazın aslında hiçte korkulacak yanının olmadığını bile bile.

Günler böyle akıp geçerken, hep bir çare ararsın sessizlikten kurtulmak için. Gündüzün güzelliğinde, artık eminsin ona olan nefretinden. Bu arada gündüz bayağı bayağı tanımıştır seni uzaktan da olsa. Uzatır hiç görünmeyen kolunu sana doğru, görünmezde olsa görmüşsündür o kolu çünkü istemişindir yardımı. Ulaşmışsındır gündüzün yardımıyla sese sesin yardımıyla MUTLULUĞA…

Serpil Erdem

[ihsan034]

Günler akıp geçerken karanlık yanlızlıkdan güçsüzleşir, o artık etkisini koruyamaz üzerinde eskisi gibi. Ama sessizlik öyle kolay çekip gitmez hala hakimdir benliğinde bütün acımasızlığıyla. Korkarsın ürkerirsin içindeki sessizlikle, sesten. Ama gündüzün güzelliğini tanımışsındır artık onun verdiği güçle savaşmaya başlarsın sessizliğe karşı. Fakat ne yazikki gündüz sessizlikle bir arada asla kalamaz, bu yüzden gelmez içine. Sese gitmek istersin ürkersin, yaklaşamazın aslında hiçte korkulacak yanının olmadığını bile bile.

Vav hemde Sibel ERDEM harika, şakasız.. :wink: