mutluluk insanin icindedir

[gebzelim]

mutluluk insanin icindedir

Bir papatya fali gibi... mutluyum - mutsuzum diyerek hayatin sayfalarini kopariyoruz.

Bos yere harciyoruz cogu zaman o degerli sayfalari.



Yasamimiz... hayatimiz... boyunca mutlu olmak icin o kadar cok savasiyoruz ki.... mutlu oldugumuz da bile, savasmayi bir türlü birakamiyoruz. Bir aliskanlik haline gelmis oluyor... ve ya hayatin bir parcasi olmus oluyor bu savaslar.


Mutluluk savaslari yüzünden... mutlulugu yasamaya ve mutlulugu hissetmeye zaman bulamiyoruz.... ve bu bizi yine mutsuz yapiyor.


Mutluluk... savasla ve zorla elde edilecek bir duygu degil... bence.

Zorla ve planlanmis bir sekilde elde tutulacak bir duygu ise hic degil.

Mutluluk öyle kirilgan.. öyle hasas bir duygu ki... en mutlu aninda bile

"mutlumuyum acaba " düsüncesi ile bir an da yok olabiliyor.


bence... ya mutludur insan ya da her zaman mutsuz...

cünkü mutluluk insanin icindedir.

Mutluluk yasam sevincidir.

Birseyleri sevmektir mutluluk... kendini sevmektir en basta.

Ve mutluluk halinden memnun ve memnun olmamakla alakali degildir. Memnun olmamak mutsuzluk degildir cünkü.


Genelde bizler mutlulugu uzaklarda ariyoruz... cogu zaman ise baska insanlarda ariyoruz. Bazen de buldugumuzu saniyor ve sonradan bu mutlulugun sadece seyircisi oldugumuzu farkediyoruz.

Uzaklarda bulunan mutluluk bizimle bir gelmeyecektir, ya oldugu yerde yasamak gerekecektir onu... ya da eli bos dönülecektir geriye. Böylesi gecici mutluluklara seyirci olmaktan ve alkis vermekten baska yapabilecegimiz birsey yoktur.

O bizim hayatimizin bir parcasi olmayacaktir hic bir zaman.


Mutlu olmak icin her zaman bir neden arar olduk...

oysa ki.... "beni mutsuz edebilecek ne var bu dünyada " diye sormamiz gerekiyor kendimize. Belki de fark edecegiz ki... mutlu olmak hic de öylesi zor degil. Ve hatta... bir sabah uyandigimizda, aynadan bize dogru gülümsedigini bile görebiliriz mutlulugun.


" Mutluluk burnumuzun üzerinde unuttugumuz gözlük gibidir... onu her zaman yanlis yerlerde arariz. " diye okumustum... ve bu sözler benim bunca cümlede anlatamadiklarimi ne kadar güzel ifade ediyor.

[gebzelim]

gül, filizlendiği günden itibaren güneşe aşıktır. her nekadar güneş her gece ayın görkemine kapılıp gülü unutsada, Gül asla yıdzlara kanıp güneşi hiç unutmaz..