Devlerin Aşkı...

[Papatyam]

Devlerin Aşkı...

Devlerin Aşkı

Kes çığlıklarını yüreğim, karanlıklar seni duyamaz...

Kes ki, matemlerle, kederlerle örülmüş bir girdaba düşmüş omuzlar, seni taşıyamayacak kadar yorgun... Geçmiş vakitlerin ruhunun ağırlığıyla zaten bitap düşmüş bu mahkum, ağaçkurtlarının yiyip bitirdiği gövdesiyle ümitsizlik okyanusunda zillet ve boyuneğiş mücadelesine devam ediyor çünkü...

Sus işte, sus terennümlerinde aşkın yeri olmasın, acemaşiran nağmelerin derin sükuta bırakmasın yerini... Ey kalbim bana hatırlatma, kahkaha ve neşe sedalarını, kaygılara, korkulara, onulmaz bekleyişlere, kahredici ateşlere dönüştürme...

Yakma içimi ve sis bulutlarınıni çine defnetme hülyalarımı... İnceden inceye “gel” diyen davetkar sesinin tınılarıyla bir ince girnap gibi sarılma boğazıma... Pusu kurarak bed yüzlü çehrelerle çıkma karşıma, feçir yüzlü sevdaların tuzağına düşürme beni...

Parmakuçlarında yanaşma yanıma, nüfuz ederek melankolime, kapama gözkapaklarımı gizli parmaklarınla...

Sus, sus ki, dehşetli rüyaların esiri olmayayım, zan ve vehim peçesiyle sarmalanmış ruhumu bırakmayayım alışmadığı yerlere... O yerler ki, vahaların serin ılgıtıyla, gülşenlerin ıtırlanmış kokusuyla evli de olsa bir garip kalır burada...

Bırak, bırak ki, ruhumun sabahı eceyille yaşıt olsun... Sus yüreğim, haykırma, cezbolma güzelliklere... Onlar ki, gecenin medcezirine ibtila olur, ardından gider, sonra döner pervane olurlar ışığa, yokoluşa...

Sen ey kalbim, idrakimin köşe bucağında suskunlaşmış bir düşünce olarak kal.. Ebediyette ölümle hayatın zifafa girdiği gecelerin kanatlarına takılınca dalgalanma birdenbire, tutuşma...

Özgürlüğüme göz koyma, koyu renkli sevdaların albenisine bahtsızca at sürme, ayartma hayallerimi ve sızlatma kıyımı bucağımı gözalıcı vaadlerle...

Yakarışlar, senin nidandır yüreğim... Kalk ve sakince yürü kalabalığın ardı sıra...

Heyhat yüreğim, dövünmelerim özlemlerini teskin etmiyor, gözyaşlarım susuzluğunu dindirmiyor, hüzünlerim depremlerini bitirmiyor ve görüyorum ki, sahnesiz trajedim senin oyun hevesini alaşağı etmiyor.

Cemreler düşüyor sana güneş her uyandığında, gülümsediğinde... Umutların arkasına türkü yakıyorsun ve kutsal sevdalar ummanına yelken açmayı hayal ediyor, bekliyorsun. Gurbetleri gömüyor okyanuslara, sılayı düşlüyorsun..

Ve sen ey kalbim çığlıkların tükenmiyor bir türlü, sesleniyor, haykırıyor, bağırıyor, istiyorsun!

Git o halde, azad ettim seni... Müebbet sevdaların gamlı hazanına koş... Nisan ovalarının menekşe kokularına karış... Yokol sevda çimenlerinde...

Ve kalbim, ey kalbim... Değecekse eğer karafillere git oraya... Kanlı tırnaklarınla kazı aşkını taşlara... Bir daha çıkmamacasına, ölesiye kazı onu... Kazı ve hayrı aleme, “devlerin aşkı büyük olur.”

Özlem Albayrak

[ihsan034]

Bir zamanlar, bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir ada varmış:
Mutluluk, Üzüntü, Bilgi ve tüm diğerleri, Aşk dahil.

Bir gün, adanın batmakta olduğu, duygulara haber verilmiş. Bunun üzerine hepsi adayı terk etmek için sandallarını hazırlamışlar.Aşk, adada en sona kalan duygu olmuş çünkü mümkün olan en son ana kadar beklemek istemiş.Ada neredeyse battığı zaman, Aşk yardım istemeye karar vermiş. Zenginlik, çok büyük bir teknenin içinde, geçmekteymiş.Aşk, "Zenginlik, beni de yanına alır mısın?" diye sormuş.Zenginlik, "Hayır, alamam.Teknemde çok fazla altın ve gümüş var, senin için yer yok." demiş.Aşk, çok güzel bir yelkenlinin içindeki Kibir'den yardım istemiş. "Kibir, lütfen bana yardım et!", Kibir "Sana yardım edemem, Aşk. Sırılsıklamsın ve yelkenlimi mahvedebilirsin." diye cevap vermiş. Üzüntü yakınlardaymış ve Aşk yardım istemiş: "Üzüntü, seninle geleyim." Üzüntü "Of, Aşk, o kadar üzgünüm ki, yalnız kalmaya ihtiyacım var." Mutluluk da Aşk'ın yanından geçmiş; ama o kadar mutluymuş ki Aşk'ın çağrısını duymamış. Aşk, birden bir ses duymuş. "Gel Aşk! Seni yanıma alacağım..."Bu Aşk'tan daha yaşlıca birisiymiş. Aşk o kadar şanslı ve mutlu hissetmiş ki, onu yanına alanın kim olduğunu öğrenmeyi akıl edememiş. Yeni bir kara parçasına vardıklarında, Aşk'a yardım eden yoluna devam etmiş. Ona ne kadar borçlu olduğunu fark eden Aşk, Bilgi'ye sormuş: "Bana yardım eden kimdi?" Bilgi "O, Zaman'dı" diye cevap vermiş. "Zaman mı? Neden bana yardım etti ki?" diye sormuş Aşk. Bilgi gülümsemiş:

"Çünkü sadece Zaman Aşk'ın ne kadar büyük olduğunu anlayabilir"

Alıntı (yazarı belli değil)

[beliz]

devlerin aşkı büyük olur ya dağlar yerle bir olacak ya kıyametler kopacak yada dünya batacak senden öyle ayrılacağım!
Zamana bırakalım olur! Bir hata yaptım, gerekli özürü diledim yetmedi...Israrla devam etmek istiyorsun birşey diyemem, duygularına gem vuramam... Bende zamana bırakacam herşeyi, seni de, kendimi de...Emin olduğum birşey var, tılsımı bozulmuş beraberliğimizin... Bugün gün boyunca hiçbirşey yokmuş gibi davranmaya çalıştım yolladığım sms lerle...Ama nafile...Hala kanıyorsun...Dedim ya kızamam... Seninle her defasında bu hatamı yaşamaktansa, kendi ipimi kendim çekerim...Evet ipimi diyorum, çünkü sensizlik benim için adeta bir son....Dün de böyleydi, bugün de böyle, yarında böyle olacak...Ama zaman yine galip gelecek elbet, geride bıraktığı acılarla...

Beceremedim...Evet senle olmayı beceremedim ben...itiraf edeyim ki her defasında yanlış olan, hata yapan bendim..Bunu içten söylüyorum...Sen sevginde narin, ürkek, dolu doluydun...Ben ise kaba, cesur ve acımasız..Acımasız diyorum çünkü hiçbir insan sevdiğine "senden midem bulanıyor" diyemez... Kendimde değildim dediğmde...Öfkeliydim elbet, alkollüydüm...Olsun...Sevgimi böyle bir zamanda muhafaza edemiyorsam demekki eksiğim ben... Hatalıyım. Cezamı çekecem, en adil şekilde... Kendime verebileceğim en adil ceza seni senle bırakmak...Bunu başarabileceğime inanıyor muyum ?hayır, çok acı çekecem, isyan edecem herşeye, içimden çığlıklarım eksik olmayacak...Ama başka türlü anlamayacksın, çarem yok, öyle anladım...

Bir gün kendimi sana daha iyi anlatacam...Bunu bir şekilde yapacam... Ve eminim tandığın ben'den nefret edeceksin belki... Ama yeni ben'i daha çok seveceksin...Çaresizliğimi, neden herşeyin böyle geliştiğini daha iyi anlayacaksın...Öyle umuyorum...

Sana çok alışmıştım..Sanki var olduğumdan beri sen vardın hayatımda...Çünkü sen, bende, senden önceki herşeyi sildin...Sen oldun sadece, bir sen vardın herşeyimde, herşeyimde...

Senden önce hayatımde büyük bir boşluk vardı. Sen geldiğinde boşluk dolduran biri değildin, ama gittiğinde yeri dolduralamayacak birisin...Ne yapayım buraya kadarmış..Dedim ya beceremedim...

Sana çok acı verdim, beni affet bu sana verdiğim son acım olacak, özür diliyorum bu yüzden...

Seni çok özlicem...Çok sarsılacam biliyorum..Çok acı çekecem...Bunu hiç unutma... Belki sana verdiğim acıları alırım böylece...

Seni unutamayacağım asla...İnanmıyor musun? Yemin edeyim mi? Seni hatırlamadan bir günüm geçerse eğer o gün benim sonum olsun...İnandın mı şimdi?

Seni kırdım çoğu zaman, bunun altında yatan nedenler sana yetemediğim, yanında oalmadığım hisleriydi...Kıskanıyordum seni ayrıca...Hala da kıskanıyorum... Bitirdi işte bu kıskançlığım herşeyi...

Lütfen üzülme olur mu? ... Derslerini sakın aksatma..Bu iki isteğim için söz ver hadi... Söz verdiğini düşünüyorum...Teşekkkür ederim...

Sende beni unutma olurmu, çünkü senin de beni düşündüğünü düşünerek teselli arayacağım...

Bir daha kimseyle tavala oynamayacağım, iki kişilik koltukta sinemada film de izlemeyeceğim... O mutluluğum senle kalsın istiyorum... Unuturmuyum vapuru deli... Bulmacaları da unutmadım elbette...Ya seninle sevişmeyi... Omuzlarından öpmeyi...Teninin kokusunu, herşeyini herşeyini...Bak aklıma geldi şimdi, gecenin bir vakti otel odamızdan seni öperek karanlığa bakmayı da.... çok şey var aslında içimde yer eden ama bağışla beni kafam karışık şu an, hatırlayamıyorum...Tamam bak birini daha hatırladım...Çorbacıda çorba içişimizi...Kabul et o gece kafan iyiydi Tamam tamam kızma gülmedim tebessüm ettim...

Sen benim hayatımda karşıma çıkan en iyi şeydin...Öyle kalacaksın...

Senin bana olan sevginin eridiğini hissettim bir kaç gündür...Kızmıyorum, suçlamıyorum kesinlikle... Daha fazla kalırsam aşkımızın bitişinin her anına şahit olacağımı düşündüm...Buna katlanamazdım...İşkence çekerek ölmek gibi birşey bu... Ben bi kerede ipimi çekmeyi seçtim bu yüzden...

Seni sevdim, seviyorum, seveceğim...Bebeğim...