Sarı Gül...

[Papatyam]

Sarı Gül...

Seninle coşku dolu,
Kar beyaz gönül sayfalarım,
Sapsarı artık.
Tozlanmış bir tavan arasında,
Tahta bir sandık içinde,
Solmaya yüz tutmuş bir roman gibi...
Oysa bir zamanlar,
Elinden hiç düşürmezdin hatırlıyor musun?
Cildine bir şey olacak diye ödün patlardı.
İtinayla çevirirdin sayfalarını,
Okşayarak okurdun adeta,
Gözbebeklerin parlardı her sayfasında,
En çok ta gönül bahçemde,
Senin için yetiştirdiğim gülleri kurutmayı severdin,
Sayfa aralarında...
Açınca mis gibi kokardı sayfalar...
Hayatımın en değerli eseriydi o roman,
Her sayfasında beni okuyordun..
Senden önce nasıldım,
Ve senle nasıl yeniden doğmuştum.
Kaç kere okuduğunu sen bile hatırlamıyordun..
Okudukça ben oluyordun...
Okudukça beni anlıyordun..
Oysa şimdi yok gözlerindeki o ışık
Kimbilir en son ne zamandı,
Sayfalarıma dokunuşun...
Kalbimde sarardı sayfalarım gibi.
Dikkatini ilk çekişim,
Koklamaya doyamadığın güllerim sayesindeydi
Gidişim de öyle olacak..
Bu defa, ardımdan bir tek,
Bu sarı gül kalacak..
Her yer buram buram ayrılık kokacak..

ZeyNO - 21.03.2006

[nihale]

[size=18px]
Zigon Sehpa


Bu gün ordaydım
Aynı yerde, aynı evde
Aynı kapıdan girdim içeri
Tesadüf bu ya aynı anahtar kalmış bende
Sandalyede yeleğini unutmuşsun,
Masada kahkahanı,
Mutfak da bardağını.
Salon da duruşunu unutmuşsun.
Sonra yan oda da hıçkırığını,
Koridorda gözyaşlarını.
Kapıda çarpıp çıkışını unutmuşsun.
Bir çiçeğin zehri düşmüş zigon sehpaya.
Bir rujunun rengi düşmüş oval aynaya.
O kavgadan arta kalan kırık vazoyla.
İkimizin kalbi düşmüş tozlu balkona
Duvardaki resminde gülüşün kalmış.
Son içtiğin fincanda dudak izlerin.
Portmantonun yanında gidişin kalmış.
Kapıda bıraktığın ayak izleri.
Yastığının üstünde saçını buldum.
Posta kutusunda mektuplarını.
En son dinlediğin şarkını buldum
O hicazda kalmış göz yaşlarını.
Yazan böyle yazmış demek şarkıyı.
Nasıl anlam buldu sen olmayınca
Neyleyim köşkü, neyleyim sarayı
İçinde salınan yâr olmayınca


Bedirhan Gökçe

[/size]

[Papatyam]

[size=18px]Gülleri sana bırakıp dikenlere gidiyorum
Gidiyorum
bütün acılarımı vurup sırtıma
umutları bırakıp başucuna
ıtırları, menekşeleri, kırgüllerini bırakıp
şiirlerimi sarıp bohçama
yüreğimin yangınına gidiyorum
hoşca kal usulboylum, güzel gözlüm hoşcakal.


Gidiyorum
gözyaşlarımı papatya diye saçlarına takıp
yüreğimdeki yağmurlarla bir ırmağa akmaya gidiyorum
içimde yeşerttiğim tüm çimenler sana kalsın
sana kalsın baharçiğdemleri, kırgelincikleri, kırkkanatlılar
gülleri sana bırakıp dikenlere gidiyorum.


Gidiyorum
başımda gam, gözlerimde nem
bütün hatıraları bırakıp geride
usulca çekip kapıyı ardımdan
alıp başımı gidiyorum buralardan
şafak sökmeden kimseler görmeden
yağmurun yağmadığı çöllere gidiyorum
sevgi dolu yüreğimi bir ıssızda yakmak için.


Hoşça kal suyundan çimdiğim dere
kana kana içtiğim pınar
say ki yaşamadım bu yerlerde
nazlı çiçeklerini okşamadım baharın
bozguna uğramış bir bostanın hüznüyle
bir yaprağın ürpertisine yazıp ömrümü
çekip gidiyorum buralardan.


Gidiyorum
bir bilinmeze doğru
hem yol, hem yolcu olmaya
acılarımla başbaşa kalmaya gidiyorum
bütün yıldızları takıp kanatlarıma
bir kelebek gibi özgür olmaya gidiyorum.


Yüreğimin sızılarında damıttığım her şiiri bin kez öperek
ve sökerek sevgiden yana ne varsa göğsümde
gecelerin zifiri saçlarında kaybolmaya
bir ceylanın gözlerinde ağlamaya gidiyorum.


Bütün borçlarımı ödedim alacaklarımı erteledim
artık ne diyecek bir sözüm kaldı sevdiklerime
ne okuyacak bir şiirim
gözlerimin içindeki iki damla gözyaşı gibi
bakmadan ardımdaki uçurumlara
alıp götürüyorum yüreğimdekileri de
hoşcakal usulboylum, güzel gözlüm hoşcakal.


Nuri CAN[/size]