Yağmur Sen...

Yağmur Sen...

-Yağmur Sen,Toprak Ben-
Bu sıcak yaz gününde yağmur olanca hızıyla yağıyordu.Bir anda içimden,yağan yağmurda yürümek ve iliklerime kadar ıslanmak geldi.Dışarı çıktım,yüzümü yukarı kaldırıp,yüzümü gökyüzüne diktim.Açmak istedim olmadı,bir daha açmak istedim olmadı.Nedense her açmak isteyişimde yağmur hızıyla gözlerimi kapattı.O anda aklıma bir soru geldi;
-Acaba yağmur niye bu kadar acele yağıyor?
Bu soru arkasından bir soru daha getirdi;
-Acaba milyonlarca yıl öncede mi bu kadar hızlı yağıyordu?
****


Yatağımdan öyle bir ürpertiyle kalktım ki,anlatamam.Etrafıma baktığımda gözlerimde simsiyah bir karanlık ve kulaklarımda yağmurun türküsü vardı.Gündüz kendi kendime sorduğum sorulara rüyamda cevap bulmuştum.
-Yağmur bir an önce toprapa ulaşmak ve yeniden can bulmak için acele ediyordu.Hem kendi yeniden vücut bulacak hemde toprağı canlandıracaktı.
Yağmur bi defacık bile olsa toprapa ihanet etmedi.İlk günden berihep toprağa hep toprağa yağdı .Can verdi.
Şimdi birisi hariç bütün sorularım cevap buldu.
-Farzetki ben toprağım,Yağmurum olur musun?

[gozdem]

[size=18px]Yelkovanın hızına yetişemiyor çokça zaman zavallı akrep. Yelkovan hızla koşup döne dursun çemberi, akrep bir arpa boyu yol alamıyor bu zaman yarışında. Ona hiçbir zaman yetişemeyeceğini anlayınca, iyice bir savsaklıyor akrep, kızdırıyor yelkovanı… Yelkovan bu, durmak nedir yorulmak nedir bilmez! İttirmeye başlıyor arkasından akrebi. Bir müddet sonra sırtlıyor onu. Taşıyor bir an için… O an, yelkovanla akrebin kucaklaşma anıdır işte… Birbirlerine muhtaçlıklarını, ayrı düştüklerinde yoksunluklarını ve aslında birbirlerini tamamladıklarını anladıkları an… Biri olmazsa diğerinin hiçbir anlam taşımayacağı gerçeğiyle yüzleştikleri an… Zaten doğru değil midir ki hep çalışan, mağrur yelkovandansa, yorgun, tembel, yavaş akrebin isminin daha bir sıklıkla zikredildiği? Birbirlerine bağlı olmasalar, kıskançlıktan birbirlerinin gözünü oyarlardı herhalde. Ama ne mutlu ki farkındalar; Akrep ölürse yelkovan da ölecek, yelkovan ölürse akrep de can verecek… Akreple yelkovanın aşksa aşkı; sadakatse sadakati; mecburiyetse mecburiyeti böyle bir şey işte… Doğru bir ifadeyle; “VARLIĞI YAKAN, YOKLUĞU YOK EDEN” bir bağlılık[/size]