Özlemek....

Özlemek....

Dokunmayı özlerken... Şimdi telefonda bile sesini duyamaz oldum. Az önce tekrar okudum bana yazdığın tek mektubu.
Ne kadar inanılmaz geliyor şimdi yazdıkların "Seninle herşeye varım ben" Sanki Masallar Şehrinden geliyor yazılanlar sanki sen degilsin bunları yazan söyleyen.. Değişmiyor hiç bir şey değişenlerde var aslında özlemin ve sevgin büyüyor her gün.. Biliyormusun seni çok özlüyorum kokun gitmedi hala zarfın içinden. Buram buram sen kokuyor..
Sorsana bir nasıl dayanıyorsun koklamaya diye koklayamıyorum canım çok acıyor.... Ya herşeyi aldığın gibi benden o kokunuda alırsan... olsun bırak canım acısın kokun kalsın.. Artık hergün sensiz mi kalacağım gerçekten inanamıyorum biliyormusun halen şaka gibi geliyor. Sanki birazdan çalacak telefon sanki birazdan otogardan bir otobüsten ineceksin Aşkım ben sensiz yapamıyorum diyecekmişssin gibi geliyor..
MASALLAR ŞEHRİ yandı yıkıldımı neden sesin ya da sen gelmiyorsun... Offff.. Sana demiştim ben bu telefonları hiç sevemedim diye şimdi telefon bile intikam alıyor sanki benden. Kırıp atasım geliyor ama umutlarımı taşıyorum cebimde.. kıramıyorum.. Haber bekliyorum ne zaman arayacaksın beni?? Benimkide hayal işte.. vakit çok.. Ömrümün son gününde geleceğine inandırdım kendimi.. Şimdi anlıyormusun bir insan ölümü niye bu kadar özler... Seni ya da ölümü her gün büyüyen sevgim ve özlemimle bekliyorum.. Seni çok seviyorum. bu söz bana çok yakışıyor.

[beliz]

Sırt çevirdim aynalara (Sır)rımı gözlerimden bile saklayamıyorlar işte... Herşeyi öğrendi kalbim... Şiirlerde gizlenmiş bir imgedir sevgili Kendini ararken dizelerde Yüreğime (düş)en... Düşünüp durdum dün yine seni ..... seni unutmak kurtuluşum mu kurtarılmayı bekleyen yoksul bir ülkede azarlanmış arsız bir çocuk gibi ucu hep yüreğime dokunan keskin bir bıçak ve bağlamaya sarıldığım bir türkünün sustuğu yerde saçları kanlı bir ağıt dizesi gecenin içinde bir karanfil kokusu ve ebedi sevgilim... -hani, bazı şeyleri söylemekten korkar ya insan- seviyorum seni.....