Tevazu Sahibi Olmak

[PESTEMAL]

Tevazu Sahibi Olmak

Severiz insanların mutevazı olanlarını. Gözleri şimşek şimşek, bakışları delici olanlardan uzaklaşır, edeple başı önünde gözleri ayak ucunda gezenlerin yakınına sokuluruz.

Zaten hikmeti sesiz insanlarda aramak gerkir, onlara yakın olmak gerekir. Dış için ayinesidir, dışında öfke saçan ateş püskürenlerin ciğeri yanardağdır. Yumuşaklık ahlakın güzelliğindendir, sertlik ise hamlıktan.

İnsana en yaraşır özelliklerden biridir belki de, huzurunda adım attığı, yediği içtiği, konuştuğu, güldüğü, sustuğu haykırdığı İzzet sahibinin gözlediği her an toprak gibi olmak.

Yaraşır insan olana, gözü yaşlı, boynu bükük, haddini bilir, sözünü sakınır, gözünü korur, fikrine hakim, dilini tutar olmak. Kendi için bir şey dilerken, takdire razı olup, dostu için, fakir fukara için, din kardeşleri, dünya kardeşleri için, mazlumlar için, milleti, vatanı için el açtığında, hararetle, iştiyakla, ısrarla niyazlarda bulunmak.

Yakışır insana, Yaratıcının taksimine razı olmak, meskenin küçüğüne, yiyeceğin azına, varlığın yeteri kadar olanına, aldığına ve verdiğine.


Mütevazıı olacağım derken, varlıkların en şereflisi olarak yaratılmış, yüce kitapta övülmüşken, verilen akıl, ilim, irfan, güç, kuvvet, iyiyi kötüden ayırma meziyetini görmez olup, tevekkülü tembelliğe dönüştürünce, iş tevazudan çıkıp nankörlüğe ulaşıyor.

Kudret eliyle, özene bezene verilen ihsanlar farkedilmeyince de meziyetler, kıymeti bilinmeden, insanların hizmetine girmeden yok olup gidiyor. Nimeti görmeyen, kendini bilmeyen, bilmediği ve görmediği meziyetleri, onları veren uğrunda kullanmayı da bilmiyor.

En tehlikelisi de ne biliyor musunuz? Fazla tevazu kibri peşinden sürükleyip getiriyor, bu sefer insanların en mütevazı olanı olma yarışı başlıyor. İkisi arasını dengeleyecek teraziyi bulmak gerek.

Oysa dünya, kusurlarını bilip silmeye çalışan, yanlış da olsa üreten, mükemmeli görüp ona erişmeye çalışan, varlığıyla da yokluğuyla da gurur duymayan, ne yapacağını bilen insanları bekliyor. Acizler ordusu da hatalarına ağlamaktan onları düzeltmeye vakit dahi bulamıyor. Her bir aza birbirinden bağımsız hareket edebilir: göz ağlar, kalp pişman olurken, eller dua, diller tevbe, ayaklar gayret, akıl üretme, bilinç destekleme görevini hakkıyla yerine getirebilir.

Al-i İmran 160
Eğer Allah yardım ederse, artık size üstün gelecek hiç kimse olamaz. Şayet O, sizi yardımsız bırakırsa, size yardım edecek kim olabilir? Öyleyse mü'minler ancak Allah'a güvenip dayansınlar.

Toplumun ayrıştırlıp bireylerin yüceltildiği bu zamanda mütevazılığa çok ihtiyacmız var.

Teşekkür ederim.