dostluk.....

[CarpeDiem]

dostluk.....

Bir zamanlar çok iyi iki arkadaş
varmış. Birinin adı Ali öbürünün adı Ahmet'miş çocukluklarından beri
beraber büyümüşler yedikleri içtikleri ayrı gitmiyormuş. alinin ailesinin
durumu zengin denilecek kadar iyiymiş Ahmetlerde fakir denecek kadar
kötüymüş. Bir zaman sonra Ahmet bir kıza aşık olmuş çok seviyormuş
evlenmeyi düşünüyormuş. Ali bir gün, Ahmet senin kız arkadaşından çok
hoşlandım onunla evlenmek istiyorum, demiş. Ahmet Ali ile çok iyi arkadaş
olduğu için senin kadar değerli mi tabi demiş. Ali kızla evlenmiş ve Baya
Bir süre Ahmet'le Ali görüşememiş. Ahmet Bir zaman sonra başka kızla
tanışmış ve evlenecekmiş ama evlenecek parası yokmuş aklına Ali'den borç
para almak gelmiş, gitmiş Alinin yanına, Ali demiş "Ben evleneceğim bana
biraz borç para verir misin". Ali kusura bakma demiş Ahmet borç para
veremem. Ahmet çok şaşırmış ve sinirlenmiş Ahmet onun için sevgilisini
vermişti. Yedikleri içtikleri ayrı gitmiyordu. Ahmet sinirli sinirli eve
gidiyormuş cebine bakmış son parasıyla sigara mı alıyım yoksa yol parası
verip eve minibüsle mi diye düşünüyormuş. Yanına yaşlı bir adam gelmiş.
"Evladım karnım aç bana bir ekmek alır mısın?" demiş Ahmet düşünmüş
düşünmüş adama ekmeği almış adam Ahmet'e "Yaptığını sana fazlasıyla
ödeyeceğim" demiş ve 2 gün sonra aynı adam Ahmetlerin eve gelip Ahmet'e
çok büyük bir miktar para vermiş. Ahmet de artık Ali kadar zengindi ve
düğün davetiyelerini hazırlarken annesi Ahmet'e "Ahmet senin bir zamanlar
ali diye çok iyi arkadaşın vardı on uda çağırsana" demiş. Ahmet de "Tabi
anne çağırırım" demiş ve davetiyeyi göndermiş. Düğün günü Ali düğüne
gelmiş takılar takıldıktan sonra Ahmet mikrofonu almış ve

-Bir zamanlar çok iyi bir arkadaşım vardı adı Ali çocukluktan beri
yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi canım gibi severdim benden sevgilimi
istedi gözümü kırpmadan verdim ama kendisinden borç para istedim beni geri
çevirdi Kendisine çok teşekkür ediyorum. demiş. . Ahmet'ten sonra Ali
almış mikrofonu eline

- Bir zamanlar Ahmet diye çok iyi arkadaşım vardı yediğimiz içtiğimiz ayrı
gitmezdi. Sevgilisi (kötükadındı) adı çıkmasın diye ben evlendim borç para
istedi gurur meselesi yapar diye vermedim. Babamı ayağına gönderip
servetimi verdim. Düşüncelerinden dolayı kendisine çok teşekkür ediyorum.

[REHA]

.: Gerçek Dostluğu Yaşamak :.

Onu sevmek,özlemek ve onu onsuz yaşamaktır.

Hiç beklenmedik bir anda aklına gelmesidir insanın,

Aklına geldiğinde gün boyu;ona ihtiyacı olduğunu kafasına takmasıdır belki,

Okuduğu kitapta,yazdığı yazıda onun resmini çizmektir galiba,

Dinlediği şarkıda onun sesini duymaktır,

Ona anlatamayacağı zaman bağırıp duvarlara anlatmak,onun duyduğuna inanmaktır,

Ona kızdığı zaman içinizde bir burukluk hissetmektir,

On dört yılda iki buçuk yıl boşluk onun olmayışının sessizliğinin göstergesidir diyebilmek,

Onu gördüğünüzde içinizdeki sızının "DOSTLUK" olduğunu bilmek,

İşte bütün bunlar; GERÇEK DOSTLUĞU YAŞAMAKTIR...
http://www.kalpsiz.net/hikayeler/hikaye.asp?id=336

[PESTEMAL]

[size=18px]Gerçek sevginin kaynağı nedir?

Birbirlerine kırılan iki arkadaştan biri, uzun bir aradan sonra diğerinin kapısını çalar. “Kim o?” diye seslenir içerdeki. “Benim” der kapıyı çalan. “Burada ikimize birlikte yer yok!” diye cevap verir öbürü. Aradan uzunca bir zaman geçer... Yeni bir umutla tekrar çalar sevdiği arkadaşının kapısını. “Kim o?” diye sorar yine içerdeki. “Sen’im!” der bu sefer. Ve kapı sonuna kadar aralanır. Hz. Mevlânâ da; “Birisinin kalbinde taht kurmak, sevgisini kazanmak istiyorsanız, öylesine sevmelisiniz ki, benliğinizi bırakıp âdeta ‘o’ olmalısınız” diye anlatır hakiki muhabbeti. [/size]

[CarpeDiem]

[nihale]

[size=18px]Yanlızlık acısı, belki de bize sonsuz hayatta sahip olabileceğimiz dostların önemini kavratmak için gönderilmiş bir terbiyecidir.[/size]

İstemenin Esrarı kitabından alıntı.

[mevlutgunes]

[rainman]

vaybe dostluk dediğin böyle olur işte