Asla değiştiremiyeceğin şeyler için üzülme

[tamerr89]

Asla değiştiremiyeceğin şeyler için üzülme

Değiştirebileceğin ama istediğin halde değiştiremediğin şeyler için mutsuz ol veya ağla... Asla bir daha sevmeyeceğim deme... Mahçup olursun... Asla sevgiyi arama çünkü sen aradıkça o saklanır kapı arkalarına... Sevgi, seni istedi mi bulur... Zamanı vardır... Tıpkı baharı ,kışın arasan da bulamayacağın gibi... Ya da bulsan da asla onun gerçek bir bahar olmadığını kabul etmek zorunda olacağın gibi... O bulduğun sadece bir aldanmışlıktır... Aldanırsan, tıpkı kış ortasında çiçek açan erik ağaçlarına dönersin... Kışın ortasında sevinçten çiçek açarsın... Kış gerçek yüzünü gösterince de donarsın, anlarsın ki yaşadığın bahar kış ortasında yaşanan yalancı bir baharmış... Erik ağacı gibi donarsın o zaman ve o yaz boşa geçer... Meyvesiz, kimsesiz... Sevgi aranmaz... Sevgi istedi mi seni bulur. Hiç ummadığın bir anda arkanda beliren bir dost olur bu bazen... Otobüs durağında ensende hissettiğin bir nefes alır götürür seni sevgiye... Bir tesadüf sana sevgiyi taşır... Sen sevgiyi aramamışsındır... Tıpkı gecikse de gelen ve geleceğinden emin olduğun bahar gibi... Tıpkı bir sabah kalkıtığında baharın pürüssüz yüzü ile karşılaşmam gibi bulmuştur seni sevgi... Sevgiyi kaybederken de cesur olmalısın... Yüreğin dolu olmalı sabır ve güçle... Her kaybedilen kazanılan bır derstir zaten... Sevgi çok şey öğretir severken ve kaybederken... Sevgiyi kaybederken aslında onu hiç kaybetmek istemediğini öğrenirsin... Sevgiyi kaybederken,onu kaybetmenin, bulmak kadar güç olmadığını ama acısına katlanmamın ne güç olduğunu ögrenirsin... Sahipken sevgiye hep yanında olacakmış gibi onu hoyratça harcamışsındır... Kaybettiğinde ise her an yanında olacagına inanmakla ne buyuk yanlış yaptığını anlarsın... Ve bir daha ki sevginde daha temkinlisindir... Hem severken, hem kaybederken... Bir önceki sevgi öğretmiştir bunu sana... Her kayıp bir derstir alman gereken... Çünkü hiçbir sevgi tek başına var olamaz... Ayrılamaz daha öncekilerden...