Gölge

[PESTEMAL]

Gölge

Gölge

Ben bir gölgeyim. Bildiğiniz şu insan gölgesi. Renkler içinde siyahla yükümlüyüm. Bitişik yaşadığım vücudun her halini yere yansıtmakla görevliyim. Yani bitişik yaşadığım vücudun varlığını kanıtlamakla mükellefim. Bazen yürüdüğüm, konuştuğum, el sıkıştığım, diyar diyar gezdiğim oluyor. Bazen öylece çömelip, elimde bir sigara, efkar dağıttığım da oluyor. Her şekilde varım ben. Ara sıra uzarım, metrelerce olurum, ara sıra da iki ışık arasında kaybolup giderim. Hiç terlemem, üşütmem, sağlıklıyımdır çoğu zaman. Benim öyle sürura falan ihtiyacım yoktur. Dünyanın neresinde olursa olsun yaşarım. Hiç fark etmez suda yada karda yaşadığım. Aldırmam yani. Kar ne kadar yağarsa yağsın örtemez beni. Ben hep onun üstünde kalırım. Yağmurda ıslatamaz . Anlayacağınız pek bir zaafım yoktur. Yeter ki karanlık olmasın. Ben hep varım yoksa.

Bildiğiniz gölgelerden biriyim ben. Belki yanınızdan geçmişliğim vardır. Belki bir sokakta sizin gölgenize kısacık da olsa karışmışımdır. Beni yalnız başıma görseniz eminim ki tanıyamazsınız ve kendi gölgenizle karıştırırsınız. Onun için hiç bir zaman ayrılmam sahibimden. Sizlerin birbirinizi terk ettiğiniz gibi terk etmem sahibimi. O ölürse ölürüm, o sizi terk ederse bende terk ederim. Sadık olmak en büyük sıfatım, yalnız tek sahibime sadığım. Sizi de hiç tanımam aslında. Siz diye hitap ediyorsam da tanıdığımdan değil.

Benim de yüzüm yok tüm gölgelerinki gibi. Resmimi çekseniz veya ayna yanaştırsanız dibime kadar bende tanımam kendimi. Parmak izim de yoktur. Cinayet işlesem, izimi bulamazsınız. Cinayet de işlemem ya. Hiç suçum yoktur benim. Ama tüm suçlara ortak olurum çaresizce. Yinede benden iz bulamazsınız günahlarda. Oysa nice günahlara şahit oldum bugüne kadar. Nice günahlara karıştım. Günahkar değilim yine de.

Bir gölgeye aşık olduğumu sanıyor bazılarınız. Hayır.

Yanılıyorsunuz. Biz gölgeler aşık olamayız. Çünkü kavuşma şansımız hiç yoktur. Her aşkın vuslatı olmaz derseniz ,cevap veremem. Çünkü o sizin dünyanızın, canlı dünyanın kuralıdır. Bizim kuralımız gölgelerin aşık olamayacağı yönünde. Bizde sizinki gibi her lahza çarpıp duran yürek ne arasın. Şunun şurası sizin taklidinizi yapıp, yaşayıp gidiyoruz. Ağlarsanız ağlar gibi yaparız; boynunuz bükülürse bizde boyun bükeriz, oynayıp zıplarsanız, bizde dayanamayıp oynarız zıplarız. Ama aşkı bir bakışla dahi olsa onurlandıramayız Onun içindir aşkı taklit bile edemeyişimiz.

Yere prangalı olduğumdan dolayı , gök merakım da yoktur. Kafamı kaldırıp gökyüzünü hiç seyretmedim. Geceleri zaten yok olduğum için, öyle yıldız sevdam yoktur. Tek geceleri azat olduğumdan, yıldızları düşünecek vaktim olmuyor açıkçası. Size geceleri azat olduğumu söylememiştim değil mi? Şimdi siz kalkıp, geceleri yok olduğuna göre, yokluğa mı azat oluyorsun? diye de sorabilirsiniz. Evet. Yokluğa azat oluyorum. Hani sizin yarleriniz gidiverince nasıl yoklukta kaldığınızı sanıyorsanız, bu da öyle bir şey işte. Sanırım anladınız beni.

Sahibimin adını hiç duymadım bugüne kadar. Zaten o kadarda mühim değil bu. Adını bilmiyorum, ama o bana hep gölgem dediği için, adımı öğrendim. Sizden de saklayacak değilim ya. Ben bir gölgeyim. Ne kanım akar, ne damarlarım vardır. Soğuğun ve sıcağın hükmü yoktur benim için. Mezara da gireceğim yok sonunda. Ölümüm nasıl olur, bunu hiç bilmem.

Sahibim mi ? O, çok tuhaf bir adamdır doğrusu. Az melankoli, az meczupluk, biraz da derbederlik Her hal mevcut yani Ne yaptığını çoğu zaman ben bile anlamam. Sanırım kendi de anlamıyordur. Böyle zamanlarda firar edesim gelir o bitkin insandan. Ama bağlanmışız bir kere, kopmak mümkün değil. Onu çoğunuz tanımazsınız. Yalnızdır genelde. Hele hele son günlerde tamamen yalnızlaştı. Bazen ağlıyor. Bazen dalıp dalıp gidiyor. Dünyayı alsanız elinden haberi olmayacak gibi. Böyle biri işte sahibim. Onun aşık olduğu vehmine iyice inandırdım kendimi. Geçende elim kağıdın üzerinde yazılı bir isimde nazenin bir şekilde gezindi durdu. Onca yıldır okumayı seçemedim. Yoksa söylerdim size o ismi. Zaten ondan sonra vehmim kesinliğe dönüştü, bu herif aşık dedim kendi kendime.

Tuhaf adamdır şu benim sahibim. Hele benimle abuk sabuk konuşmaları yok mu? Dünyada yalnız başına olduğu için arada bir beni muhatap alıyor kendine. Dilim olsa ona neler söylemezdim.
Genelde her sabah pencere önüne gelip yerde dümdüz duran bana bugün nasılsın bakalım gölge der. O arada sağ elini kaldırıp bana doğru uzatır. Bende ona uzatırım. Hiç tokalaşamadık bu güne kadar. Sarılamadık da. Benden daha iyi gibisin dediğinde sağ eli hala havadadır.

Yanlış adama gölge olmuşsun diye de dalga geçiyor ara sıra. Bazen de durup dakikalarca bana bakar. Sonra kafasını sallayıp yok der, senle ben hiç mi hiç benzemiyoruz birbirimize. Öyle dediğinde çok üzülürüm. Ne de olsa onu yansıtmakla görevliyim. Akşamları özellikle mum yakar odada. sakın ha, birde sen kaybolup gitme der. Anlarım ki , çok şey kaybetmiştir hayatta. Biraz da korkar hani. O yüzden gece boyu ben de gezinip dururum odada. Bazen köşeye çekilip çömelirim.

Sokağa çıkacağı zaman Seni dürmeleyip koysam şuraya da hiç kimseler çiğnemese der. Gururlanırım, sevinirim böyle dediğinde. Değerli olduğumuz için tabi ki Benim çiğnendiğimin farkında değilsin sen der kapıdan çıkarken. Ne demek istediğini hiç anlamam. Ama geçen gün gece vakti sokakta gelirken, beni çiğnemek için o kadar koşturdu ki İnsan gölgesini çiğner mi?... Çok üzüldüm doğrusu. Ve beni neden çiğnemek istediğini anlamadım. Hem o gece mumu bile yakmadı. Lakin yine de kalender adamdır sahibim, hiç küsmez bana. Küsen küsmüş bize deyip, gülüp geçer böyle akşamların sabahlarında.

Daha neler neler Fırsatım olsa da anlatsam. Şu an yokluktan sesleniyorum size. Yani azlolmuş vaziyetteyim. Bu fırsatı bile zor buldum. Bizimkisi kolay kolay uyumaz geceleri. Onun için fazla özgür sayılmam. Haa, bir de geçen gün bana bakıp, kapıyı açtı ve hadi git dedi. Sanki gidecek yerimiz var da. Kendisinin bile yok.

Bunları hep efkardan yapıyor,bilirim. Dedim ya ,az biraz meczuptur diye. Ama yinede iyi adamdır. Ne kadar tuhaf olsa bile en çok beni sever hayatta.

Neyse Ben bir gölgeyim işte. Tanımazsınız beni. Sahibimin adını bilmediğimden dolayı sahibimi de tanıtamadım.

Ben bir gölgeyim. Bildiğiniz şu insan gölgesi. Her gün onlarcasını gördüklerinizden. Sizin gölgenize benzeyeninden. Sahibi biraz meczup olan bir gölge. O kadar da olsun, değil mi?

Tuncay Günaydın

01.07.2006