kalanların ardından-iclal aydın

[matrock]

kalanların ardından-iclal aydın

Azaldık azar azar,kırıla kırıla.Ellerden değil de dostlardan,kardeşten alarak yaraları azaldık.Olmadık anlarda yakaladı ayazlar bizi,zamansız yakalandı çiçeklerimiz.Her zaman değil de bazen ama bazenin en orta yerinde eyvah bile diyemeden kalakaldık.Yaz otasında üşüdük.Ciğerlerimizden akanlar karın boşluğumuzda toplandı.
Kimileri ölüm ilanları ile çıktı adres defterlerimizden,kimileri hayret ve can sıkıntısıyla.Hayret ettik yaptıklarına,hayret ettik hoyratlıklarını ve canımız sıkıldı.Ağladık belki de.Niye saklamıştık ki çocukluğumuzdan kalma sevinci,niye paylaşmıştık ki,niye şerefe demiştik,niye kıvanç duymuştuk başarılarından?Canımız sıkıldı bu azalmaya,yoksulluk gibiydi.Ölümlere alışılıyordu belki ama ihanete asla.
Azaldık azar azar,kırıla döküle.Kalanlarsa…Ne kaldı ki?...