Gecenin Sustuğu Yerde...

Gecenin Sustuğu Yerde...

Gecenin sustuğu yerde başla söze..Ay bir yana düşsün, sen bir yana..


Öyle aç ki mavilerini
Yürek yansın
Söz sussun


Hani hüzünler vardır bilirsin
Bir yüzü acıbir gülüş
Öte yüzü ateş olur yakar
Hani gülüşler vardır
Tam kavradım derken uçuverir elinden


Hani aşklar vardır
Sende senden öte
Can koyarsın da sen
O kıvrılır yalpa yalpa
Yitik bir söz olur, kalır içinde
Kurşun gibi taşırsın da göğsünde
Hançer acısı duyarsın yine de sırtında

Tutamadığın elleri düşünürsün
Susuz kalır bir yanın
Öpemediğin dudakları düşünürsün
Ürkek, çocuksu, garip
Durdurulmaz çığ olur yüreğin


Acıyı bilirsin
Açılmaz kimselere
İnceden bir iç kanamadır
Gelmez olur beklediğin
Gelse de görmez olur
Anlamını yitir kelimeler
Kalemin bile tanımaz parmaklarını
İşte tam da o anda ...Gecenin sustuğu yerde başla söze...

[cerenimo]

Şimdi gidiyorsun, bırakmadan...
Susuyorsun, anlatarak...
Biter mi bu...
Büyü...
Büyüyeceğiz!
Korkmuyorum:
Seviyorum!

Yüreğimin bir kıyısında fırtına
Öbür kıyısında ağustos,
Orta yerinde sen...
Yer ayırdım sevince de hüzne de...
Gelince hepsi seninle olsun diye!
Ben şimdi kalarak, bekleyerek, susarak, anlayarak, dinleyerek, okşayarak büyüttüm Beşiğinde, elime doğmuştu sevdan!
Seninle yürümek içindi uykusu...
Elinde yeşermek için ıslandı yağmurda...
Gözünde parlamak için sakındı karanlıktan...
Gelince göreceksin tanıyacaksın bak!
Özleyerek gezdiğin köşe bucak....
Sevda kucaklasın seni,
Şarkılarla dillensin,
Anlatsın
Bırak!

[beliz]

Hiç bir insanı unutmak, bir insandan vazgeçmek, Bir insanı
hayatından sonsuza kadar çıkartmak zorunda kaldın mı.?

Hani ölmüş gibi, hani uzatsan da elini tutamayacağını bilmek gibi.

Her an kapından içeri gülümseyerek gireceğini bekleyip ama aslında.

Hiç gelmeyeceğini bilmen gibi.
Ne zor şey değil mi ölmediğini bilmek, Ama ölmüş gibi ulaşılmaz olması
artık o insanın sana.


Ne kadar katlanılmaz bir gerçek değil mi, sen hala bu kadar sevgili
iken.?

Özlemek, bu kadar özlemek, etini kemiğini yakarcasına özlemek.
Çok kötü değil mi?
Bu kadar özleyip onu görememek, ona dokunamamak onu işitememek.
Artık sonunun "di" li hali değil mi?

Biliyorsun değil mi. Ne kadar umutsuz bir arayıştır o, Kalabalık
caddelerde
geçen binlerce yüze bakmak.

Belki bir kez daha görebilmek için o yüzü.
Belki biraz önce geçti bu kaldırımdan diye düşünmek.
Belki şu an arkamda yürüyen insanların içinde bir yerde demek.
Belki şu an üzerimdedir gözleri diye paranoyalar yaşamak ne zordur
Değil mi?

Ne kadar eritir insanı fark etmeden.
Sen de biliyorsun değil mi bunları?
Bir sinema koltuğunda sende iki kişi gibi oturdun mu hiç?

Hiç iki kişi gibi zevk aldın mı bir konserden yalnız başına.
Güzel bir kafe keşfettiğinde,
Güzel bir film seyrettiğinde,
Güzel bir şarkı dinlediğinde, güzellikleri oranında eksik
kaldıklarını
hissettin mi.
Paylaşamadığın için onunla.

Hiç iki kişilik beyninle yarım insan olabildin mi?
Baktığında aynada yüzünün yarısını gördüğün oldu mu hiç?
Sana hayatındaki en büyük yoksunluğu yaşatandan Nefret edemediğin
Oldu mu hiç?

Gözünün içine baka baka kolunu bacağını kesen bir insanın yüzüne,
Sevgi dolu bir gülümseme ile bakabildiğin zamanlar oldu mu hiç?
Hayatta inandığın bütün değerleri alt üst eden birisine aşk şiirleri
Yazabildin mi?

[cerenimo]

Hiç bir insanı unutmak, bir insandan vazgeçmek, Bir insanı
hayatından sonsuza kadar çıkartmak zorunda kaldın mı.?

Hani ölmüş gibi, hani uzatsan da elini tutamayacağını bilmek gibi.

Her an kapından içeri gülümseyerek gireceğini bekleyip ama aslında.

Hiç gelmeyeceğini bilmen gibi.
Ne zor şey değil mi ölmediğini bilmek, Ama ölmüş gibi ulaşılmaz olması
artık o insanın sana.


ellerine yüreğine sağlık canım....