Sen Üzülme...

Sen Üzülme...

Sen üzülme bana sevgilim,

idare ediyorum işte

İttire ittire götürüyorum hayatı

bilinmezliği ile...


Sen üzülme suskunum diye.

Söküklerini dikiyorum gecenin.

Ay ile yıldızları birleştiriyorum,

Gök ile güneşi,

martılar ile denizi, güzel ile çirkini...

Yaşam ile ölüm arasındaki bu maratonun

Son finalini koşuyorum nefes nefese.


Sen üzülme ara sıra ağlıyorum diye

Adına yazdığım tüm şiirleri fırlatıp attım da denize

O canımı yaktı biraz.... Yoksa iyiyim ben.


Kızma bana gecenin karanlığına takılıp kaldım diye

Merak etme; güneş bana da doğacak

Beni de yakacak, içimi yeniden ısıtacak

Denizin tuzu tenimi ısıracak

Huzur; giyilmemiş bir elbise gibi

Ruhumu sımsıkı saracak.


Gelmek istersen yeniden bana

Kapım açık tüm sevdalara

Geleceğin zaman haber ver

Ya da dokun yüreğime

Gün ışığı aydınlığında

[beliz]

Sevgiler vardır hani hiç bitmeyen, yaşandıkça arkası gelen. Mutluluğun ta
kendisidir hani, hiç eksilmeyen. Bir narin çiçek gibidir her gün yeniden
yeşeren. Bilir misin bir de hani ulaşılamayan sevgiler vardır, hiç
sulanmadan, hiç güneş yüzü görmeden büyüyen çiçeklere benzerler. Dilin
varmaz hani bu büyük aşkı içinden atıp haykırmaya, ellerin varmaz hani gidip
onun elinden tutmaya. Sadece gözlerin vardır senin bu aşkını anlatan, bir
yalan söylemeyen onlardır, ya da derdini gizleyemeyen.




Elinden kurtulup uçan bir kuşa benzer aşk, bazense elinde çok tutup
öldürdüğün bir kuşa. Ötüşü mutlu eder seni günün her saati, neşe saçar senin
yaşamına. En yorgun olduğun bazı sabahlar bile uyandırır belki seni. Ama ne
hoştur onunla uyanmak, ne hoştur ona yakın olmak. Belki de uçup kaçırmaktan
korkuyorsun ona aşkını söyleyince, o güzelliği biraz daha seyredeyim
istiyorsun onu uçurmadan. Ama bir sabah olur ki uyanamamışsındır onun
sesiyle, pencereye çıkıp puslu gözlerle aramışsındır. Biraz sonra gelirdi
nasılsa önemli değil. Beklemeler devam eder pencere önünde, ama hava artık
kararmıştır. Onu görmeden gelen bir gece ne kadar da hüzünlüymüş meğer.
Ertesi sabah yine bir hüzünle uyanırsın, yoksa seni terk mi etmişti, hem de
onca aşkına rağmen? Şimdi ondan ne bir haber kalmıştır ne de bir başka iz,
kalakalmışsındır ondaki o büyük aşkla. Halbuki tam onun gittiği gün tüm
cesaretini toplayıp onu sevdiğini söylemeyecek, Ona olan aşkını yüzüne
haykırmayacak mıydın?




Günlerden bir gün o kuşa yine denk gelirsin. Ama her zamanki cıvıl cıvıl
öten kuş değildir artık O. Ağlamak istersin hani ağlayamaz, dokunmak
istersin hani dokunamazsın. Tüm ateşini atarsın içine, onca sevgini
hapsetmeye çalışırsın bedenine. Ama artık aşkını Ona anlatmanın da faydası
yoktur, Ona delice yanmanın da. Çünkü o kuş artık başkalarının elinde,
başkalarının kafesindedir, ve bir daha da senin olmayacaktır.

sen hiç dertleştinmi yalnızlıkla
peki ya senin hiç sensizliğin oldumu
ya hiç güneşi beklerken tutulduğuna şahit oldunmu
yarını beklerken farkında olmadan saatin yarını gösterdiği oldumu
herşeyini feda ettiğin vurdumu seni usuldan hiç
birden etrafı izlerken gülen insanları fark ettiğinde,
ne zamandır suratının asık olduğundan habersiz oldunmu
göz yaşlarını farkettirmemek için yağmuru bekleyip ağladınmı hiç
seni beklemiyorum artık gülüşün var sadece aklımda ve gözlerin
sevgimi güneşe sardım sıcak kalması için
umudumu yağmura yatırdım her damlada biraz daha büyümesi için
kötü ne varsa üzerine bir avuç toprak attım yok olması için
seni sana bıraktım herşeyden herkesten habersiz elvedasız yok oluşum
senden
Şimdi gülüceklerin başkasının olsun gözlerinde...

[gebzelim]

Gelmek istersen yeniden bana

Kapım açık tüm sevdalara


TŞK EDERİZ.