BİR ŞİİR YAZMAK LAZIM SANA...

BİR ŞİİR YAZMAK LAZIM SANA...

Bir şiir yazmak lazım sana;
seni, sana "benzeyenlerden" ayırmak için...

Hayatımızda hep var olan, ama hayatımızın parçası olmaktan uzak,
varlığıyla yokluğu arasında bir gıdım fark eden,
artısıyla eksisini topladığımızda geriye kalan "alışkanlık" olanlarla
aranızdaki farkı koymak lazım ortaya; anlamak için senin degerini....

Sen ki;
yokluğunu göze alması en zor olansın...
Sen ki;
varlığın sanki hayatın anlamısın.....

Sana yönelen her cümlemde bir ruh,
sana uzanan elimde bir şifa umudu var gibi bunalmış ruhuma...
Hani ilaçtır ya bazen bir dokunuş, bir sıcak bakış, nefes almanın bile anlamsız geldigi anlarda;
İşte öylesin bu günlerde bana...

Bir şiir yazmak lazım sana;
seni, sana "benzemeyenlerden" ayırmak için...

Hayatımızda yer vermediğimiz, ama hayatımızda eksikliğini de hissetmediğimiz,
varlığıyla çok şey kazanacağımızı düşünmediğimiz, elden geldiğince uzak durmaya çalıştığımız,
önyargılı olmadıgımız ama sempati de duymadıklarımızla arandaki fark;
hissettirdiğin "hayal kırıklığı ve kaybetme korkusu" olmalı belki de....

Bir şiir yazmak lazım sana;
seni ne kadar istediğimi anlatmak için....

Ama büyük bir risk, sana beğeni ve sevgi ifade eden her cümle
"Seni kazanmadan kaybetmekten korkan" bu yürek için...

Ne sağın belli, ne de solun...
O kadar zor ki; sana "Sana ihtiyacım var" demek...
Ne sana benzeyenlere karşı var olan bir korku bu, ne de benzemeyenlere...

O kadar sıradan ve o kadar rutin geliyor ki içinde bulunduğum ortamlar ve muhataplarım;
sanki, seni çıkartsam belleğimden, geriye koca bir boşluk kalacak....
Bu olsa gerek aşk dedikleri..

Herşey ve herkes bir tarafa "SEN" bir tarafa...

Oysa ki senden önce de akıyordu hayat, senden sonrada akacak..
Biliyorum...
Ama ne garip ki,
sanki sensiz herşey hayal, bir tek SEN gerçek....

Bir şiir yazmak lazım sana;
Sana asla ulaşamayacak olmanın acısını anlatan...

Herşeyin temeline seni koymuşken,
her mutluluğun ve keyfin hamurunda senden birşeyler buluyor ve arıyorken,
" seninle ama sensiz" yaşamanın tatsızlığını
nasıl ifade edeceğini bilememek ne kadar acizleştiriyor beni bir bilsen...

Bir şiir yazmak sana;
asla sana yazıldıgını anlamayacagın,
sordugunda "öylesine yazıldı" demek zorunda kalacagım...

Sadece ve sadece rahatlamak adına yazılmalı bu şiir...
Ne bir mesaj olmalı sana, ne de beklenen bir umudun ifadesi...
Öylesine yakın, ama öylesine de uzağız ki seninle,
ne sensizlik mümkün, ne de seninle bir hayat...

Kalmalı bu şiir, okuyanların hafızasında "farazi bir şiir" olarak...

Hani belki aynı dertten muzdarip başka yüreklere su serper bir nebze....

Hani belki bir gün "geriye ne bıraktın bu alemden göçmeden" diye sordugunda bir dostum,
" O'na, O'nu anlatan bir şiir yazdım, onun bile farkında olup üstüne almadığı" diyebilmeliyim...
"Neden" diye sorduğunda ise, tek bir cümle dökülmeli dilimden seni hatırlayarak;


"Asla sahip olamayacağımı bildiğim birini tamamen kaybetmektense,
O'nu O'nsuz yaşamanın acısına razı oldum, o kadar..."