SAPLANTIMI ? SEVGİMİ ?

[cerenimo]

SAPLANTIMI ? SEVGİMİ ?

--------------------------------------------------------------------------------

Olmasını istemediğin bir şey yaşadığında pişmanlık mı duyarsın yoksa sevinir misin diye sormuşlardı bir gün… O gün bunun anlamını bilmediğimden-çünkü yaşamamıştım böyle bir şey her şey istediğim gibi olduğundan belki de-bir cevap verememiştim…

Ama şimdi düşünüyorum da aslında pişmanlık duyuyorsun. Ama çok ama az duyuyorsun işte yeteri kadar. Daha sonra acı dolu günler başlıyor. Bazen ağlama krizleri… Derken hayattan kopuyorsun… Ama çevrendekileri üzmemek için de rol yapmaya başlıyorsun… Çevrendekiler senin iyi olduğunu düşünsün istiyorsun ama o pişmanlık her an seni çevreliyor…

Mutlu olamıyorsun. Ama mutluymuş gibi davranıyorsun… Yalnızken ağlıyorsun. Yalnızken onu düşlüyorsun… Onunla konuşuyor seni seviyorum diyorsun belki arada dön artık dayanamıyorum. Ama dönmüyor belki de dönemiyor…

Sonuçta yalnız kalıyorsun. Onsuz kalıyorsun. Sonra kendinden çevredekilerden bir kaçmaya başlıyorsun. Onun hayaliyle yaşamayı daha çok istiyorsun. Kendini hayattan soyutluyorsun. Onu düşünmek onun hayaliyle konuşmak sana iyi gelmeye başlıyor. Ya da sen öyle sanıyorsun…

Ama olmuyor işte… Yavaş yavaş benliğini yitiriyorsun. O sende saplantı halini alıyor. Onun hayaliyle yatıyor onun hayaliyle kalkıyor. Onun hayaliyle konuşuyor onunla yemek yiyor onunla geziyorsun. Belki sen mutlu oluyorsun. Ama ruhun buna dayanmamaya başlıyor. Ruhunu kaybediyorsun sonra…

Çevrendekiler bunun farkına vardığında çok geç oluyor. Sen bütün benliğini onun hayaliyle tüketmiş oluyorsun. Evet, sen mutlu oluyorsun. Ama aslında ruhun saplantılı bir ruha dönüşüyor…

Aradan günler geçiyor. Her şeyi anlamaya başlıyorsun… Ama ruhun bunu kabul etmiyor. Senin her şeyin o oluyor. Dedim ya ruhun saplantılı ruh oluyor. Kurtulmak istiyorsun ama yapamıyorsun. Çünkü çevrende eskiden var olan dostlarını bulamıyorsun. Ağlıyorsun sonra bol bol…

Önce birkaç damla sonra bir yağmur seli… Ağlıyorsun hem de çok fazla… Yalnızlıklar içinde kalıyorsun. Ve iyileşmek için çabalıyorsun. Senin iyi olma çabalarını fark eden dostların yine yanına gelmeye ve iyi olmana yardım ederler. Gün geçtikçe iyi olursun… Ama içinde ki pişmanlık hiç geçmez. Keşke yaşanmasaydı keşke olmasaydı dersin…

Günler sonra tekrar âşık olursun. Ama bu sefer geçen olan şeylerin olmamasına dikkat edersin… Ne de olsa ders almışsındır…

[beliz]

BU ACI BAŞKA
Kırık kalp, bükük boyun, bu sevdadan kalanlar,
Benim büyük sevdama, hiç girmedi yalanlar.
Sözlerimi sadece ben gibi seven anlar,
Herkesin sol yanında derin bir acı var da
Benim sol yanım değil, bütün bedenim "Har"da.

Sevdayı soranlara, acı çekmektir derim,
Kimseye bir şey etmem, ben kendime ederim.
Bir sevgili yolunda, sonsuza dek giderim,
Muhakkak ki her yolun başı ve sonu var da
Benim sol yanım değil, bütün bedenim "Har"da.

Başkasına elletmem, yaramı ben sararım,
Kaf Dağı’nın ardında, bir Zümrüt’ü ararım.
Bu yangınım olmasa, ben ne işe yararım?
Elbette ki bilirim, her derde derman var da
Benim sol yanım değil, bütün bedenim "Har"da.

Daha akşam olmadan, göze karanlık çöker,
O gözler ki yârine, gece gündüz yaş döker.
Atalar doğru demiş, acı acıyı söker,
Yaşanan her acının mutlak ilacı var da
Benim sol yanım değil, bütün bedenim "Har"da.

Vicdansıza esirim, asla elden kaçırmaz,
Beni azat eyleyip, hürriyete uçurmaz.
Belki özgürlük bile bu acıyı geçirmez,
Kimselere denmeyen bir kurtuluşu var da
Benim sol yanım değil, bütün bedenim "Har"da.

Yanmak nedir diyorlar, yanmaksa işte yanmak!
Gecenin sabahında ateşlerle uyanmak.
Sevmediğin bilsen de bir tek bakışa kanmak,
Bakışlarında bile “İstemiyorum!” var da
Benim sol yanım değil, bütün bedenim "Har"da.

[cerenimo]

Bulmak istiyorum

--------------------------------------------------------------------------------

Zamanın gerisinden, geliyorum .
Dost'luk adına
Dost bulurum diye, her kapıyı çalıyorum
Her kapının arkasında, dost bulurum diye bekliyorum.
Ne bir Sevgi, ne bir Dost buluyorum.
Dost meclislerine gidiyorum,
Dost'luk nafile.
Kırlarda ağaçlara, çiçeklere, böceklere, soruyorum.
Bizi yok edenlere mi dost diyorsun?
Gönül gözü ile görenlere gidiyorum.
Sen nereden geldin!
Bunca acı, gözyaşı boşuna mı çekiliyor, diyorlar.
Gökyüzündeki kuşlara, yerdeki canlılara soruyorum.
Bilmem ki nerede, diyorlar.
Biçare, yardıma muhtaç olanlar, çaresizler,
Sen biliyorsan, bizi ona götür, diyorlar.
İnsanlara soruyorum, bizim dost'umuz paradır, diyorlar.
Çocuklara soruyorum onlar, annem babamdır,
Bizi dünyaya getirenlerdir.
Sevgilime gidiyorum, senden başkası da var, diyor.
Gökte ki yıldızlara, aya, güneşe soruyorum.
Can dost'umu nerede bulurum?
Sen onu yanlış yerlerde arıyorsun,
O sende, diyorlar.........