GEÇ GELEN DOSTLUGUN,ERKENMİ BİTECEKTİ...

[cerenimo]

GEÇ GELEN DOSTLUGUN,ERKENMİ BİTECEKTİ...

Bir yabancıydı ilk başta. Belliydi birşeyler getirdiği.

Girmişti işte hayatıma. Sevmiştim. Yumuşamıştı o buzdan kalbim, erimezdi hiç erimeyecekti ki aslında.



Tanıyordu artık. Tanınıyordu. ………………



Karanlık kuyularım aydınlanmıştı sanki, bir mum ışığı olmuştu yüreğime, dostum olmuştu, yalnızlığımı öldürmüştü, değişmiştim onunla, sevgi dolu, hayat dolu, tasasız, acımasızlık dolu hislerim yok olmuştu. Yolumu bulabilirdim artık, yalnız değildim, hayat olmuştu, kader olmuştu bana.



İşte………..

İşte yıllardır arayıpta, bekleyipte, gelmeyen, gelemeyen dostum. İşte.

Anlattım dinledi, anlattı dinledim. Bağdaş olmuştuk ikimiz, sanki kardeştik, bağlıydık birbirimize, saygımız hiç bitmemişti, bitmeyecekti. Dünyanın iki ucunda da olsak birleşecektik, ayrılmayacaktık. Ağladım ağladı, güldüm güldü. Gecem oldu, gündüzüm oldu. Ben güneştim o ay, adımım oldu bazen, beklentim oldu yine.



Gül dalında bahçeydim sanki. Gülüm dedi, sevildi, canım dedim sevdi. Kardeşimdi. Hiç böyle olmamıştı hayatım. Sanki tencereydik yuvarlanıyorduk ama kapaği bir türlü yakalayamıyorduk nedense. Fikrimiz aynıydı, duygularımız aynı. Sevincimiz bir, üzüntümüz bir hatta tuttuğumuz takım bile aynıydı. Ne ilginçtir ki nerdeydi bu yıllardır. Beni böyle nereden buldu. Hızır mıydı yoksa en dar anımda yetişen. Kim bilir. Dedim ya tencereydik biz. Yıllar sonra kapağını bulan tencere……….



Sessizdi hep düşünceliydi, dalıyordu birşeyler saklıyordu sanki. Hayatıma bir anda girebilecek kadar atik, bir anda çıkabilecek kadarsa asi………….



Dağılmıştı yine apansızın yap-boz parçaları. Nedendi..sebep neydi. Bu asilik nedendi. Yalnış yeremi ilişmişti yap-boz parçası.



Bir simit bile paylaşamadık belkide. Hayatıma girerken sinsiceydi ama giderken feryat olmuştu. Nerde yanlış yapmıştık. Nedendi………….



Geç gelen dostluğun, erken mi gidecekti……

………………………………………………………….

Hayatta böyle değil miydi zaten. Bir varmış bir yokmuş.

Değil miydi….

Bir anda doğarken bir anda ölmüyor muydu insanlık. Buldum diye sevinirken, hep kaybetmez miyiz ki. Seviniriz aslında ama içimiz kan ağlamaz mı.

Olsun be gidersen git sen bilirsin derken aslında ne olur gitme demek gelmez mi yüreginden. Hayat yalan işte. Yalan.

Vaad ettiğin şeyleri yerine getiremez hiç kimse bazen. Bir şey kalır yüreğinde. Acıyan, sızlayan, kanayan.

Vicdan…………



Keşke olmasaydı dediğiniz oldu mu hiç. Benim hayatım hep bu kelime ile doldu artık. Sizin olmasın. Sözler yalandır zaten ama kalpler değil. Kalpler asla yalan söyleyemez. Sevdan öyle midir, aşkın öyle mi, dostluğun öyle mi…



İşte.

İşte bir ayrılık daha olmuştu yüreğimde. Bir anda bulduğum dostumu yine bir anda kaybediyordum. Yok oluyordu sanki. Hazırdım zaten ben. Bekliyordum. Alışmıştı bu deli gönlüm kaybetmeye, ağlamaya…



Ama bu defa…

Bu defa böyle değildi. Değisikti bu yara. Sancıyordu durmadan. Ağrı kesici etki etmiyordu. Çabaladım kendimce, çırpındım, bitmesin diye, gitmesin diye. Karşılıksızdı aslında. Yine yalnızdım. Öyle olmalıydı belki. Öyle oldu.



Geç gelen dostluğun erken mi gidecekti.

………………………………………………………………

Aşk değildi bu sevda değildi. Tarifi zor bir mantıktı. Mantık mı bu kelime bile yabancıydı bana. Paylaşmıştık ama neyi kardeşligi mi yoksa sadece bir kaç zamanı mı. Ben dostluk sanmıstım ki değilmis öylesine geçirilmiş bir zamanmış meğerse.



Feryat ettim. Çırpındım. Bitmesin dedim. Gitmesin dedim. Tıpkı bir balık gibi sudan çıkınca ölmemek için, bitmemek için, gitmemek için.



Aslında sonu belliydi. Gidecekti.



Bir umut………..olamaz mı.



Olamazdı. Olmadı da.

Yapamadı.



Bitmeliydi belki. Gitmeliydi…



Dağıldı yap-boz parcası tamamlanmadan. Hüsranla kayboldu. Yok oldu. Bir parçasını götürmüştü yanında. Unutmazdı. Unutulmazdı. Kardeşlikti bitmezdi. Dostluktu ölmezdi. Ama parçalandı.



Mutlu sona eremeden dağıldı yap-boz parçaları.

……………………………………………………

Geç gelen dostluğun, erken mi gidecekti.


ALINTIDIR