Ikindi Yagmurlari'yla Zihin Kirlenmelerini Temizlemek!

[huzunlugurbet]

Ikindi Yagmurlari'yla Zihin Kirlenmelerini Temizlemek!

Ikindi Yagmurlari'yla Zihin Kirlenmelerini Temizlemek!

Gazeteciler ve Yazarlar Vakfi, (Kirik Testi serisinin besinci kitabi olarak) Hocaefendi’nin IKINDI YAGMURLARI kitabini yayinladi.. Bastan sona derin bir ilgi ile okudugum eserin her sayfasini buraya tasimayi cok isterdim.

Ama buna yerimiz yetmeyecegi icin mecburen iki gunluk yazi ile yetinecek, gerisini 432 sayfalik kitaptan takip etmenizi dileyecegim.

Bugun, gunluk hayatta zihin kirlenmesine maruz kaldigimiz bir gercektir. Iste bu zihin kirlenmeleri nasil oluyor, dinî hayatimizi nasil etkiliyor, hayal kirlenmesine nasil bir dikkatle karsi koymamiz gerekiyor?.. Buyurun konuyu birlikte okuyalim Ikindi Yagmurlari’ndan.

***

Zihin oncelikle gunahlar, hatalar ve kotulukluklerle kirlenir!. Her gunah, her hata ve her kotuluk zihinde mutlaka bir iz birakir!. Insan cok defa boyle bir zihin kirlenmesinin farkina varmasa da zamanla onun tezahurlerini kendi gonlunde ve duygularinda hissedebilir. Boyle bir kirlenme, hayirli islere devam etme arzusunu kirar, salih amellerde sureklilik istegini azaltir ve fenaliklara meyil gucunu artirir!.

Evet, gunumuzun insanlari boyle zihin kirliligi gibi bir afete maruzlar... Bugun carsiya ve sokaga her cikislarinda gozler yoluyla birtakim haramlara girmeleri neredeyse muhakkak. Ruh dunyalarinda bulanti hasil edecek manzaralar adiyattan. Kulaklar adeta kir tasiyor, diller kir uretiyor, uygunsuz sozler dinleniyor, cirkin laflar ediliyor, surekli sunun bunun aleyhinde atilip tutuluyor, konusmalar giybetlerle basliyor, yalanlarla devam ediyor ve sonunda iftiralarla noktalaniyor.

Bu kotu durum seytanin mudahalesine de bir ortam hazirliyor ve kirli zihinleri seytan kendi hesabina kullaniyor. Dolayisiyla, insanlar dupduru bir gonulle Cenab-i Hakk’a teveccuh etme imkanini asla bulamiyorlar. Dahasi, birer pas, birer leke olan o gunahlar, tevbe ve istigfarla temizlenmez ve arttikca artarsa, o zaman ust uste yigilan kirler birer perde halini aliyor; Allah’tan gelen tecellilerin onunu kesiyor, artik himayesiz kalan kalbler seytandan gelecek kufur oklarina bile acik birer hedefe donusuyor. Boyle bir musibete karsi ummetini ikaz eden Allah Resulu (sas) “Nazar (bakis) seytanin zehirli oklarindan bir oktur!” buyuruyor. Ve Cenab-i Hakk’in su iltifatkâr beyanini naklediyor. “Kim benim korkumdan dolayi harama bakmayi terk ederse, kalbine oyle bir iman nesvesi ve halaveti atarim ki, onun zevkini gonlunun derinliklerinde duyar!.”

Disaridan gelecek gunah hucumlarina karsi ummetini koruma mevzuunda cok hassas olan Peygamber Efendimiz (sas) kadin-erkek herkesin iffete kilitlendigi bir donemde, hem de hac vakfesini yapip Arafat’tan dondukleri bir sirada, terkisine aldigi (Hazret-i Abbas’in oglu) Fazl’in basini saga sola ceviriyor ve boylece etraftaki kadinlara gozunun ilismemesi icin ona yardimci oluyordu. Asir, saadet asri, mevsim hac mevsimi, terkisine binilen zat Allah Resulu ve harama bakmamasi icin basi saga sola cevrilen de iffetinde hic kimsenin suphe edemeyecegi Hazret-i Fazl idi. Bu olay Efendimiz’in bu konudaki hassasiyetini gosteriyor ve ummetine misal teskil ediyor.

Resul-u Ekrem Efendimiz bir baska zaman da, Hazret-i Ali’ye, “Ya Ali, birinci bakis lehinedir, fakat ikincisi aleyhinedir!” buyurmus, bir kaste iktiran etmedigi icin ilk bakisin mesuliyet getirmeyecegini ama ikinci defa donup bakmak iradi oldugundan, onun gunah hanesine yazilacagini vurgulamis; harama goturen yolu ta bastan keserek gunahlara gecit vermemek gerektigine dikkat cekmisti…”

***

Simdi dusunme sirasi bizde.. Var mi zihnimizi temiz tutma konusunda boyle bir dikkat ve titizligimiz? Yoksa bos ver, kir pas icinde de olsa devam edip gidiyoruz iste mi, demeye getiriyoruz? Boyle bir umursamazliga dusmekten cekinmeli, zihnimizi temiz tutma titizligimizi olanca dikkatimizle surdurmeliyiz... Yoksa aliskanliklar ahlak haline geliyor, zihinler kir pastan kurtulamaz duruma giriyor...

Ahmet Sahin, Zaman, 22.08.2006



Gün ikindiye kayarken bir hareketlilik başlar o diyarda. Komşu evlerde oturanlar ve aylarca bekledikten sonra bir-iki günlüğüne izin alabilen üç beş talihli misafir özene bezene abdest alırlar. Bir tevbe kurnasına koşuyor gibi hızlı hızlı ama bütün hata ve günahlarının hicabıyla da mahçup, ağaçlar ortasındaki heybetli fakat sımsıcak eve yönelirler. Işığı daima yanan evlerden biridir o. Günün hangi saatinde olursa olsun, sığınanları bağrına basan, açları doyuran, yüreği acıyanları sarıp sarmalayan ve kutlu sakinlerinin en içli iniltilerine sır arkadaşlığı yapan sımsıcak bir yuva. Batının batısında, doğunun bütün motiflerinin mümessili bir Anadolu ocağı.

Kaderin bir cilvesi midir bilinmez; Batının batısındaki sohbet saati ikindiden sonraya denk düşmüştür; haftasonu sabahı, Cuma namazı öncesi ya da akşam namazı sonrası değil de ikindi vaktidir burada insibağ mevsimi.
İkindi, her zaman insan gönlüne gurbet duyguları salan hazin güz mevsiminin tedaileriyle gelir.

İkindi, hüşyar ruhlara iyice yaşlanan dünyanın elden ayaktan kesilmişliğini görmenin kederini içirir.
İkindi, o solmaya yüz tutan yüzüyle “yolculuk var, ölüm var, hesap var!” der, ötelere hazırlık yapmak gerektiğini bildirir.

Her ikindi, bu hüzünlerin hepsiyle beraber gelir uzaktaki o eve. Sadece bunlar mı? Hayır..

Yağmursuz ve susuz yıllar, felaketidir her kavmin. Kurak sema, afettir; susuz toprak, çorak. Öyle bir kuraklıkla karşı karşıya idik ki, “İkindi Yağmurları” can oldu, kan oldu bütün dünyaya. Çünkü, “yağmur nesil” onu taşıdı bütün diyarlara… “Benim ümmetim, yağmur gibidir; başı mı, sonu mu daha hayırlıdır bilinmez!”

Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı Yayınları, Haziran 2006

[igzuma]

Doğruluk

Zalim bir vali vardı. Bu vali bir gün adamlarını göndererek Hasan Basri Hazretleri'ni yakalatmak istedi. O da bir vakit ders verdiği Habib-i Acemi Hazretleri'nin kulübesine gelip saklandı. Valinin adamları geldi ve hışımla:

- Hasan Basri'yi (r.a.) gördün mü? diye sordular.

O gayet sakin:

- Evet, dedi.

- Nerede?

- İşte şu kulübemde...

Adamlar kulübeye daldı, fakat bir türlü Hasan Basri Hazretleri'ni bulamadılar. Dışarı çıkınca tehdit edip:

- Ya şeyh, niçin yalan söylüyorsun? dediler.

- Ben yalan söylemedim, dedi. Siz göremedinizse, benim suçum ne?

Tekrar girdi, aradı, fakat bulamadılar. Onlar gidince, Hasan Basri Hazretleri:

- Ey Habib! Biliyorum ki Rabb'im senin hürmetine beni onlara göstermedi. Fakat yerimi niçin söyledin, hocalık hakkı yok mudur? dedi.

Hazreti Habib mahcub bir şekilde:

- Ey Üstadım! Sizi bulamamaları benim hürmetime değil, doğru söylediğimizdendir. Çünkü bilirsiniz ki, Doğruların yardımcısı Allah'tır. Eğer yalan söyleseydim, sizi de beni de götürürlerdi, dedi.

Tevil yapmaya, bir zalimin elinden bir mazlumu kurtarmak için, yalan söylemeye ruhsatın olduğu yerler olsa bile, efdal olan, eğer Habib-i Acemi Hazretleri gibi bir teslimiyetiniz varsa, doğruyu söylemektir.