KÜÇÜĞÜM

[umut]

KÜÇÜĞÜM

KÜÇÜGÜM

Ayni sokakta oturuyorduk, adi esrarengiz
Herkes onun hakkinda farkli seyler söylerdi
Hepsi nedensiz, hepsi sebepsiz
Kirli sakallari vardi, kahverengi gözlügü, kumraldi
Ben nefret ederdim ama mahallenin bütün kizlari ona hayrandi
Bir gün onunla yolda karsilastik, çok güzel bir yüzü vardi
O an kalbimi söküp atasim geldi, çünkü deli gönlüm o an onun
askiyla alevlendi
Artik uyumak yerine sürekli onun evini izliyordum
Onunla karsilasabilmek için aksam saatlerce kapilarda duruyordum
Bir aksam onu yolda gördüm, bi dakika bakarmisin dedim
Acelem var küçügüm dedi. Sanki bana aramizdaki yas farkini hatirlatti
Eve gidip agladim.
Ertesi gün eve girdigini gördüm
Hemen gittim ve kapiyi çaldim
Açti, ne var küçügüm dedi
Adimi bile söyleyemedim, sadece seni seviyorum dedim
Gülümsedi cevap bile vermedi, evet dedim
Ne evet dedi, konusmadim ve kosarak disari çiktim
Daha sonrada bir ay boyunca evden çikmadim
Bir gün arkadaslarla evde otururken, mahalleye sirenler içinde
bir ambulans geldi
O günü hiç unutmam, ambulanstan alel acele inenler hizla onun
evine girdi
Bütün mahalle asagi indik ve seyre daldik
Bir kaç dakika sonra onu sedyeyle disari çikardilar
Önümden geçerken ben de seni küçügüm dedi ve gözleini yumdu.
Donup kaldim çünkü herkes bana bakiyordu
Eve dogru kosmaya basladim, göz yaslarim durmadan akiyordu
Eve vardim, annemler ondan bahsediyordu.
Ailesi yokmus, kendi gayretiyle bu yasa gelmis, okumus
Sevdigi bir kiz varmis, ailesi vermeyince kiz kaçmis
Ama kaçtigi gün ölmüs
Bir süre sonra yine sevmis, ama ne yazik o da ölmüs
Kimi sevdiyse ölüm ayirmis, sanki onun sevgisi azrailin ölüm
fermaniymis
Bazan hiç nedensiz, durup dururken agliyormus
Uyurken bas ucunda bir kagit, bir kalem, birde fotograf duruyormus
Bir an önce ölebilmek için sanki dua ediyormus
Intihar edip hastaneyi aramis
Polisler evinin duvarinda küçügüm yazisini bulmuslar x 2
Küçügüm sende ölme, küçügüm sende ölme yaziyormus ...