Mekansiz Geceleri

Mekansiz Geceleri

İçimdeki son sevgi kırıntılarıda tükeniyor bu gece.
Seni sana bırakıp bilinmeyen bir meçhule giderken,
Şehrin karanlık sokaklarında kayboluyor çığlıklarım..
İşte bu yüzdendir Mekansiz gecelerime isyanım...

Şimdi bir başımayım hiç olmak istemediğim bir yerde.
Biliyorum ki dönersem,
Boşuna yazmış olacağım bu şiiri
Boşuna isimsiz bırakacağım Mekansiz gecelerimi...

Şimdi başka bir şehrin sessizliğinde sesleniyorum sana,
Çekilmez İstanbul geceleri Mekansiz,
Kalırsa Mekansiz geceleri sevgisiz,
İşte o zaman ölürüm ben sensiz....

[beliz]

Yürüyelim Seninle İstanbul'da


Kırmızıyı sevdiğini bilseydim
hayallerim kıpkırmızı olurdu

İstanbul hala güneşin ardında
ufuklarında birkaç kara leke
birkaç kan pıhtısı dudaklarında
İstanbul hala sevimli mi sevimli
ve hala bir tomucuk tadında
yürüyelim seninle İstanbul'da

korkusuz bir rüyadır
bekler bizi Beykoz'da, Üsküdar'da
birkaç kuğu, birkaç mahzun kuştüyü
yenilgisiz bir muamma gibidir
arar bulusmayan ellerimizi
deli rüzgar yine sarhoş, hovarda

tam orada, Çamlıca yokuşunda
birkaç bulut çekelim gökyüzünden
damarlarımızdan geçirelim ve birden
bırakalım suların üzerine
sen bir defa konuş, sen bir defa gül
kumlu ebrular yapalım seninle
serpmeli ebrular, bülbülyuvası
hercaimenekşe, gonca ve sümbül

yüzün bir ay gibi parlarken gecenin ortasında
yürüyelim seninle İstanbul'da
boğaziçi magrur türkülerini
gözlerine baka baka söyleyin
martılar üşüyünce
denizin sıcağında bulsunlar kalbimizi

anlayabilir misin
neden çıban gibi büyür bağrımda
büyürde kelebek olur bu sızı
kırmızıyı sevdiğini söyledin
bu yüzden mi günlerdir
İstanbul'da gül kokusu yayılan
tepeler kırmızı, sular kırmızı

İstanbul bilmeli ki, sahillerine
mehtabı taşıyan senin bakışlarındır
İstanbul bilmeliki, limanlardan gemiler
önce senin yüreğine açılır
uzaklarda bir yerde
toprağı öpmek için eğilen bahçıvanın
parmaklarında hüzün
sana doğru akan nehrin
ağlayan suretidir

bir elimizde umut
bir elimizde sevda
yürüyelim seninle İstanbul'da
musiki kesilsin, tükensin yazı
çaresiz kalınca mızrap ve şiir
ozan bir kenara bıraksın sazı
ressam fırçasına neden mi kızgın
tuvalde çizgiler, renkler kırmızı
kırmızıyı sevdiğini bilince
çekilir mi artık güllerin nazı

Anadolukavağı'nda her akşam
burcu burcu bir rüyadır hayalin
karanlık, hüznünü düşürür dağa
kuşlar kanat çırpar, yıldızlar ağlar
endamın her sabah iner toprağa

hasret, yanlızlığı çoğaltan deniz
ayrılık acıyla süzülür kandan
nefesin fermandır Topkapı Sarayı'nda
dönüşünü bekliyor rıhtımda şehzadeler
öylesine yorgun, mahzun ve candan

İstanbul bir yanımda, sen bir yanımda
uykusundan uyanınca fırtına
dalgalar türkümüze aşina olur
yüzümüze bakınca deniz fenerleri
sahibini arayan gemilerin
çığlığıyla vurulur

tarih heyelandır hainlerin ardında
İstanbul tarihin soylu anası
biz bu yürüyüşü çiğdemlerden almışız
sevdayı kız kulesi'nden
yalıların burukluğu altında
geçiyoruz sokaklardan delice

anlayabilir misin
beyoğlu'nda gezinen
hayal kırıklığının benden türediğini
anlayabilir misin
kırmızı neden böyle
doldurur aynalara inleyen yüreğimi

sana giden yolların kavşağında
bir adam direniyor izini bulmak için
siliyor tanyerine akan alın terini
ufkunda sapsarı umudun rengi
mavi yitik, beyaz kızgın ve siyah
arıyor sessizce kaybolan günlerini

Gülhane'de simit satan çocuklar
nasıl anlasınlar ellerimizin
neden böyle çekingen olduğunu
Ayasofya önünde tramvay bekleyenler
gökyüzüne dokunurken bu acı
kimdir diye sorsunlar içlerinden
birlikte yürüyen iki yabancı

biz gitsek de, İstanbul'da yine de
yıllar yılı gezinmeli bu sızı
benden bir yaralı şiir kalmalı
senden bir tebessüm, bir de kırmızı

Bir nehir akıyor içimde
Unuttuğum martı haykırışları geliyor aklıma
Kıyısında durup denize hasretliğimi
İçimdeki nehre atıyorum
Deniz kadar derin
Deniz kadar uçsuz bucaksız bir boşluk ve makansizlik
Damarlarımdan girip kanıma karışıyor
Ardında sarı bir kül bırakarak

Dalga dalga sevinçlerim küskün
Yüreğimin kapısını dövüyor
Buzdağlarını çözdüm gözlerimden
Gözlerimde çağladı
Gizlide kalmış sevdanın kor ateşi
İçsem
Bilirim içimdeki nehir de tutuşur
Ardında sarı bir kül bırakarak

Kör gecenin koynunda
Kızıl bir ay doğurur nehir
Tam yüreğimin olduğu yerde
Yüreğim sabaha varır
Ardında sarı bir kül bırakarak

Kanım kurudu
Damarlarımdan çekildi
Sevda bozgunu korkular
Bendeki sönmez
Bu ateş seni de yakar
Ardında sarı bir kül bırakarak

Özlem kuytularında yaşarken Mekansızca
Yakamoz ışıltısıyla parıldayan,
Gözlerdeki hasret çığlıkları…
Ve…
Bir sarhoş narasıyla şahlanan, Mekansızlığım
Ve yine,
Cılızlaşan
“Söz”lerim…

Kimi zaman;
Dev yürekli bir Mekansiz
Kimi zaman;
Küçücük yüreği taşıyamayan bir dev adamim.
Dantel dantel sarar
Hüzün çiçekleri bedenimi
Öncesi olmayan…
Şimdiyi bilmeyen…
“Yarın”ım…

Yarının,
Bugüne geçmesi kadar ani,
Bugünün,
Düne dönüşmesi kadar acele ruhum…
Koşarım alabildiğine,
Susarım çığlık çığlık…
Ve…
Sesim, sessizliğimde kaybolur…
Ben yine,
“Söz”süz kalırım…

Bu Sana Son Yazişim Demişsinn....

Bakalım Neler Yazmişsınn...
Seni Özledim Seni Seviyorum Demişsin Sadeceee.
Özlediğini Sevdiğini....
Kaybettiğindee Hatırlayanlardansın Sanirim....

Bende Sana Bu Sana Son Yazişim Demek İsterdimm.
Ama Nedensee Her Son Yazişim Yeni Bİr Başlanğıç Oluyorrr..
Yanliş Anlama Sana Başlamak Değil...
Sana Olan Nefrete Başlamak Olacaktı...

Ben Hep Günahkar Olan Oldum...
Çükü Allahımdan Sonra Sana İnanan Oldum...
Yaradılanı Sev Yaradandan Ötürü Denilir....
Sevmeyi Becerdik Neden SEvilemedikkk..

Hatalı Olan Benmiyimmm. Yoksaa Senmisin...
Sana Sorsam Sensin Diyeceksin..
Bana Sorsammm Bende Benim Diyeceğim..
Nedenmii Benim Diyeceğimm..

Çünkü Ben Sana İnandım...
Dediklerine İnandımm..
İnanmayada Devam Ederimmmmm...
Tek İnamadığım Şey Benliğim...

Böyle İnançsız Olamam Ben...
Sevmesini Bilmeyene İnanmakk..
Bana Yakişmazzz.

Bu Defaa Sana Başlamak Yerinee Sana Son Defa Yaziyorummm...

Ben Gidiyorumm Sana İnanarak...
Bir Gün Sende Bana İnanarak Bana Dönersen Eğer..
Şimdiden Söyleyeyim Bir Tanem...
Bu Defaa Bende Seni Kandıracağimmmm....
Haberin Olsun... Bana İnanır İsen
Seni Kandırdığımı Bilsen Bİleee..
Bana İnanacaksınnn..

Tıpkı BEn Gibi..
Senin Beni Kandırdığını Bile Bileee .
Sana İnanmam GiBi.. ...

[Dark water]

Bu şiiri bi kaç sene evvel yazmıştım... burada görmek beni mutlu etti ama keşke alıntı olduğunu yazsaydınız ve sözlerini değiştirmeseydiniz... bunu yazarken ruh halimi yansıtmıştım şiirime ve benim için önemli bi şiirdi bu...

[quote author=agasar link=topic=732.msg3281#msg3281 date=1144500428]
Özlem kuytularında yaşarken Mekansızca
Yakamoz ışıltısıyla parıldayan,
Gözlerdeki hasret çığlıkları…
Ve…
Bir sarhoş narasıyla şahlanan, Mekansızlığım
Ve yine,
Cılızlaşan
“Söz”lerim…

Kimi zaman;
Dev yürekli bir Mekansiz
Kimi zaman;
Küçücük yüreği taşıyamayan bir dev adamim.
Dantel dantel sarar
Hüzün çiçekleri bedenimi
Öncesi olmayan…
Şimdiyi bilmeyen…
“Yarın”ım…

Yarının,
Bugüne geçmesi kadar ani,
Bugünün,
Düne dönüşmesi kadar acele ruhum…
Koşarım alabildiğine,
Susarım çığlık çığlık…
Ve…
Sesim, sessizliğimde kaybolur…
Ben yine,
“Söz”süz kalırım…
[/quote]

Dark water, şiirin patenti size aitse tabiki belirtmek gerek. Siz de zaten şu anda belirtmiş oldunuz. Uyarınız için teşekkür ederiz emeğe saygı göstermek lazım...