ILIK DÜŞLERİM....

[beliz]

ILIK DÜŞLERİM....

Düşlerle yüklü bir buluttayım, yüzüme sevda rüzgarları çarpıyor aralıklarla,

Ufkumda yarı canlı, yarı cansız sitemler ve efkarlar var,

Yol aldıkça mavi semalarında, keşmekeş sevgi kuşları görüyorum,

Belkide senden haber verecekler, arzulu ve heyecanlı geliyorlar

Seni soruyorum onlara, deruni bir boşlukta semavi rüzgarla gitti diyorlar

İnmek istiyorum kesif sitemlerle yüklü tabakalardan tepetaklak

Yerin en ücralarına mor hıçkırıklar koyveriyorum yalnızlık topraklarına,

En derin ızdıraplarla dolu, sevda mermisi ile vurulmuş kalbim teklemede,

Hayatta böyle değil mi zaten bir görünen bir kaybolanlarla yaşanmıyor mu?

Ben zaten yaşamıyorum ki sensiz gün dolduruyorum ufuksuz dünyamda,

Belki rüzgarlar ıslık, gönlüm buruk, sevdalar nostaljik, ben karanlık olduğum günde GELİRSİN.....

[Papatyam]

[size=18px]SEVGİMİ UÇURUYORUM GÖKLERE[/size]

Bir uçurtma uçuruyorum,
Gönlümden, gökyüzüne doğru.
Kuyruğu sevgi ile süslenmiş,
İpliği birkaç sevgi sözü,
Rüzgârı içten bir bakış,
Terazisi mutluluk olan.
Bu uçurtma duygum,
Bu uçurtma kendim.
Süzülüyor göklerde sevginin kanatları ile.
Bulutlar okşuyor tenimi, beyazın saflığı ile,
Dünyayı görüyorum, üzerinde siyahlıklar !
Hiç yüzünden çıkan savaşları görüyorum,
Bir yanlışın sonucu, sokak çocuklarını görüyorum.
Ağlayan anneleri görüyorum,
Çocuklarına hasret anneleri.
Yok yere çalınan hayatları görüyorum,
Sadece para için satılan hayatları.
Parayı tek hedef seçmiş insanları görüyorum,
Dalından koparılan gülleri,
Çocuksuz kırları görüyorum.
Kırlar solgun, sessiz, üzgün.
Gözyaşı görüyorum,
Üzüntü görüyorum, irkiliyorum…
Gözlerimi kapatmak istiyorum,
Sonsuza kadar hiç açmamak,
Fakat, Evet evet yanlış görmüyorum,
Az da olsa pembelikler de var dünyada,
Sevgiyle gülümseyen insanları görüyorum,
Gülüne kavuşmuş bülbülün,
Sevinç melodilerini dinliyorum,
Kırlarda koşan çocukları görüyorum,
Kırlar yeşil, kırlar mutlu,
Birbirini gerçekten seven insanları görüyorum,
Dostluk, dürüstlük, hoşgörü görüyorum,
Balıkların sudaki oynaşmalarını görüyorum,
Karınca katarlarının neşe içerisinde geçişlerini görüyorum,
Evet, evet artık siyahlıkları görmüyorum, göremiyorum,
Sadece pembelikler süslüyor dünyayı,
Haykırmak istiyorum dünyaya, seni seviyorum diye,
Tüm sevgimi siyahlıkların üzerine örtmek istiyorum,
Sevgi ipliğiyle, ulaşılmaza ulaştırmak istiyorum sevgimi,
Çok mu zor, pembelikleri görmek,
Çok mu zor, "seni seviyorum" demek,
Çok mu zor, gülümsemek,
Bir deneyebilsek,
Dünyada siyahlıklar kalmayacaktır.

Mustafa KOCA

[beliz]

KORKMAMALIYIM....

Gecenin karanlığı üstümde
Aydınlıklar benden o kadar uzak ki
Güneş gene hiç doğmayacak
Sanki…
Ne bugünüme…
Ne yarınlarıma…
Tutunacak ne bir dalım
Ağlayacak ne bir omzum
Karanlıklarda yolumu
Kaybetmiş gibiyim
Nedir beni hayata küstüren
Nedir beni bilinmeyen,
Bu korkunç sonun kollarına iten
Yaşamak
Ağır geliyor
Terkedilmişken,
Sevilmezken….
Aşkımı…..
Ruhumu…..
Sonuna kadar sana vermişken
Bir uçurumun…
Tepesindeyim şimdi.
Hırcın dalgaların….
Kamçıladığı kayaların üstünde
Hayallerim…
Özlemlerim…
Sen…ise çok uzaklarda…
Beni
Bu dünyaya bağlayacak
Tek bir ışık görebilsem
Yakabilsem…
Tek bir şey söyleye
Söyleye bilsem …
Tek bir satır yaza
Yazabilsem….
Çok zor çok
Görmesi bile çok zor
Söylemesi bile çok zor
Yazması bile çok zor
Düşünmesi bile çok zor
Bulmaksa imkansız …..
O zaman korkmamalıyım
Gecenin karanlığından…
O zaman korkmamalıyım
Doğmayacak güneşimden…
O zaman korkmamalığım
Olacaklardan
O zaman korkmamalıyım
Yaşamın korkunçluğu yanında
Sensizlikten….