Mona Lisa Gülüşlü Kokular

[PESTEMAL]

Mona Lisa Gülüşlü Kokular

Mona Lisa Gülüşlü Kokular
>
>çiçeklerden tül kelepçedir yürekte sevda! ...
>işte aşk…işte sevgi
>ya dilediğince avuçla
>ya da…
>tokuştur derdini derdimle
>çile patikaları uzanır alnımda
>
>her aşk…volkanik bir histir! ...
>-taze somun buğusu misali-
>bitirildiyse eğer…sessizce savrulmalı külleri
>tohumun çatlamak
>gülün açmaktır biricik derdi
>…
>ne ayrık otlarını sevindirmeli
>ne de gökleri
>bak…!
>nasıl da ıslak…denizin kirpikleri
>
>tek yıldızdan oluşmaz yaşam! ...
>ya ağaçları yeşile boyamalı…göğü maviye
>ya da…kapı gıcırtılarını resmetmeli
>kumsala serilmiş yakamoz bakışlı gölgeye
>hayatın gözleri parıldasın diye
>...
>oysa...
>hiçbir hayat ödünç değildir! ...
>yine de…
>mona lisa gülüşlü kokulara…nice hayatlar verilir
>en mutlu deli benim şu anda
>bilsem de gün gelir
>bütün düşler iğdiş edilir
>
>söyle rüzgâra…! saçlarımı yolmasın…!
>göğü kaşıma…!
>gülüşlerim yalınayak kalmasın
>mutluluk ol…!
>zindanıma vuran ilk ışık ol…! biraz yağ bana…!
>ama…potinlerim ıslanmasın
>
>beni en çok…içli bir ağlayış ıslatır
>rüzgarlı bir gülüş…eflâtun bir duruş
>hüzünlü bir şarkı…şakağımdan vurmuş
>…
>ya renkleri yitik bir gök kuşağı
>ya bir bebek… parmağı ateşe dokunmuş
>ya da…yavru bir kuş…kanatlarını yuvada unutmuş
>
>sımsıcak yürek taşıyan…her mektup ulaşamazsa adresine ölür kahrından
>okyanusa döner tek bir damla acı
>bitmez tükenmez…durur zaman
>…
>ve her nefeste…bir yudum daha eskir insan! ...
>paspasın altına süpürüldüğünü sanan duygular…nasıl da mutsuz olur
>bilmez ki…!
>mutluluk…bazen bir ömür
>bazen
>sadece…ama sadece bir an
>….
>oysa…
>-ölümün gündüzü yoktur-
>güneşin serçe parmağına tutunabilmektir…önemli olan-
>…..
>…
>..
>.
>/herkesin mutlaka mona lisa gülüşlü bir kokusu vardır/
>
>meselâ:
>(-anam, babam, kızım ve karım;
>benim mona lisa gülüşlü kokularım…-ya sizin?)
>
>1998
>tahsin özmen,bez bebekler de üşür,çatım&baskı yay,ank,2006
>
>Tahsin Özmen

[REHA]

[size=18px]benimde var ama söylemeyeceğim işte. sonra nazar değer neme lazım.[/size]