10 April 2006, 15:41
|
Mesaj No:1 |
|
Guest
Durumu:
Papatyam No :
Arkadaşları:
Cinsiyet:
|
Kendimi Değil Anilarimi Öldürdümm...
Kendimi Değil Anilarimi Öldürdümm... Sen yokkken ben dünyanın neresinde ne yapıyordum bilmiyorum Büyük bi boşluktu içinde olduğum Kocaman bi boşluk Adım neydi,yaşım kaçtı,hatırlamıyorum.. Sen geldin...Beni kocaman boşlukların arasında çıkartıp yeni bir dünya kurdun.. Ben küçücük bir çocuktum,sen kocaman bir yürek Öyle şevkatliydin,öyle seviyordun ki beni Sana bakmaya doyamıyordum Öyle aşıktım ki sana Kelimelerle anlatamıyordum.. Çok zamanlar geçti Ben bıkıp usanmadan her sabah sana uyanırken , sen artık bensiz nefes almaya başlamıştın... Ben acaba ? diye düşünmeyi aklımın bile ucuna getirmek istemezken Bir gün bir uyandım.... Sen...Yoktun..... ....... ......... ............. Sen gittin.....Ben seni deliler gibi severken,içime seni sığdıramazken sen gittin... Artık ne sabah uyanmanın anlamı vardı,nede nefes almanın... Sanki seninle beraber herşey gitmiş gibiydi... Eşim,dostum,çocuğum,arkadaşım,uğraşım... Biranda sahip olduğum herşey....... Sen gideli ne kadar oldu bilmiyorum...Asırlar geçmiş gibi...Yada zaman durmuş gibi... Hiç birşeyi bilmiyorum... Adım ney...Kaç yaşındayım...Ne zamanadır yalnızım...Nerdeyim bilmiyorum... Şöyle bazen duruyorum...Ne yapıyor diyorum... Sabah uyanışını,yataktan kalkışını,kahvaltı yapışını,evden çıkışını,yürüdüğün yolları düşünüyorum.. Her sabah seni işe gönderip,akşam yatağına yatıyorum... Bazen dayanılmaz sancılarla telefonlara sarılıyorum.... Seni aramamak için telefonumu hep başka yerlerde unutuyorum...Öyle iradesizimki kendime çook kızıyorum... Senden haber bekliyorum sürekli Bir ses,bir nefes Aaah bir haber... Şimdi Haberin geldi...Gitmişsin...Başka şehirlerde..Başka sokaklarda..Başka insanlarla.... Her sabah yaptığını bildiğim şeylerin hayalini kurarak yaşarken gittiğini bilmek öyle acı ki bilemessin... Artık aynı rüzgara bile değmiyor nefeslerimiz. Ben ki esen rüzgar saçlarına değmiştir die hiç arabalara binmiyorum... Şimdi silahı kafama dayadım... Kendimi değil anılarımı öldürüyorum... Ben tetiğe bastıktan sonra...Artık herşey çok başka olacak biliyorum. |
|
|
10 April 2006, 15:57
|
Mesaj No:2 |
|
Guest
Durumu:
Papatyam No :
Arkadaşları:
Cinsiyet:
|
Kendimi Değil Anilarimi Öldürdümm...
Duy Diye
Ellerimin arasından kayıp gidiyor hayat… Kendimi avutmak için bulduğum her şey bir süre sonra anlamsız geliyor… Bir şeyler biterken yanı başında neyle avunabilir ki insan… Kendimce oyunlar buluyor, sıkılıyorum bir süre sonra, kitaplar hiçbir şey anlatmıyor ya da kendimi dinlemek canımı sıkmaktan başka bir şeye yaramıyor… Sense bir yerlerde kendine duvarlar örüyorsun… Biliyorum ki ne kadar ararsam arayayım yanına gelebileceğim bir kapı bulamayacağım… Kendine duvarlar örüyor ve bizi dışarıda bırakıyorsun… Olsun diyorum, ördüğün duvarları maviye boyuyorum, çiçekler ekiyorum dibine, büyümüyorlar… Mavilerim soluyor, sen susuyorsun… Ben ölüyorum… Kendime yalanlar uyduruyorum kendim bile inanmıyorum… Oyunlar buluyorum sıkılıyorum… Durmaksızın bir şeyler bitiyor içimde… Sana sorduğum soruların hiçbir cevabı yok aslında duymayı beklediğim… Sadece sesini özlediğimden… Ellerimin arasından kayıp gidiyorum… Kendim bile tutamıyorum kendimi… Ama olsun ben sana elimi uzatıyorum… Kurtar diye değil… Sadece dokunmayı özlediğimden sana… Senden başka bir nedenim yok… Senden başka bir istediğim yok… Senden başka hiçbir şeyim yok… Seni Seviyorum… Duy diye değil… Sadece kendime hatırlatmak için söylüyorum… suya yazı yazmak gibi seni sevmek yorgunum üşüyorum yanındayım ama yanlız ne çare suskunum huzursuzum gözlerinde uçurumlar korkuyorum yüzleşmeye bakışların kaçar gider gücüm yok yetişmeye düğüm düğüm oldu içim ne olur birşey söyle sen sustukça içimde isyanlar, çığlıklar... |
|
|
|
10 April 2006, 16:05
|
Mesaj No:3 |
|
Durumu: 
Papatyam No :
809
Üyelik T.:
29 March 2006
Arkadaşları:0
Cinsiyet:
Memleket:aşkın olduğu he
|
Kendimi Değil Anilarimi Öldürdümm...
Ben buradayım ve çok sıkkınım
Gündüzün kalabalığından Gecenin karanlığından Gidip gelmenin yorgunluğundan Bıkkınım. Yorgunum. Ben buradayım ve çok unutuldum Tokalaştığım eller ve beni okşayan gözler Baygın sesli dostlar ve içli dertler, Kor renkli bir ayaz sabahında uyutuldum. Artık korkuyorum. Rabbim Gecenden gündüzünden Annemden babamdan Eşimden dostumdan Hasmımdan hısımımdan Korkuyorum sana sığınıyorum Lal oldu dilim yüreğim beynim Dinine kitabına Meleğine peygamberine Şartına hususuna Aşkına sevgine Kendimi kendi ipinle bağlamak istiyorum. Artık sana gelmek istiyorum. Yağmuruna rahmetine Celaline cemaline Zatına rahmetine Meleğine azabına Sorguna sualine Cennetine cehennemine Artık sana gelmek istiyorum.
__________________
<<<KEşKe_Bir_Vİtrİn_CamIndAn_İçEri_DüşsEm de_Cam_ParÇalaRı_Benİ_ŞeRiTLer_HaliNDe_KeSSeDe_RuH uMlA_BedEnİm_aYNı_oLSa!!!>>> |
|
|
 |
| Bookmarks |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
Benzer Konular
|
||||
| Konu Başlıkları | Konuyu Başlatan | Papatyam Forum Ana Kategori Başlıkları |
Cevaplar | Son Mesajlar |
| Gözyaşı Değil mi | PESTEMAL | Şiir Bahçesi | 1 | 31 December 2008 14:31 |
| Bu şirk değil mi? | REHA | Dini Sohbetler | 0 | 23 July 2007 08:46 |
| Ne kendimi tanıyorum ne hissettiklerimi, | igzuma | Şiir Bahçesi | 1 | 06 February 2007 08:32 |
| Bu gün değil yarınımsın sen | gebzelim | Deneme & Düz Yazılar | 0 | 20 May 2006 13:01 |
| Aşk Değil Nefret Değil | Mekansiz | Şiir Bahçesi | 0 | 24 March 2006 21:12 |
|
Tefekküre Davet Köşesi |
|
|
Papatyam Sosyal Medya Guruplarımıza Katılın
|
