Ömrümün Neresindeyim Bilmiyorumm ?

05 April 2006, 15:45

Ömrümün Neresindeyim Bilmiyorumm ?

Hüzünlü bir parca calan bestecinin yorgunluguyla ve onu dinleyen bir sairin duygulariyla aliyorum elime kalemi...

Sana yazisimin her harfinde sakli... Belki de anlamicaksin...

Ömrümün neresindeyim bilemiyorum... Ama belliki senin dokundugun yerdeyim.

Benim kadar kimsenin sevecegine inanmadigim zamanlarimdayim. Seni düsündügüm saniyelerdeyim ve özlemine hasret ördügüm dakikalarda...Her saniye seninleyken sana kavusmanin aninda...

Hayati gözyaslari, gülümsemeleri, en cokta korkulariyla yasadigim gecelerdeyim. Biliyorum ömrüm boyunca hayata satasacak kadar cesurum! ama seni kaybetmekten korkuyorum....

Ne garip duygudurki hayati sahiplenmedigim kadar seni sahipleniyorum hayatimda...Belkide hayatin birgun beni terkedecegini bildigimdendir. Sana öyle güvenmisim ki...

Senden önce ölmeyi isteyebilecek kadar bencilim...Ölümün beni senden ayiracagindan degil o ana kadar seninle yasayamamaktan korkuyorum...

En son hangi nefesi almışsam.. Onunla karşılayacağım seni.. En son hangi kelimeyi söylemişsem...Onunla çıkacağım sessizliğimin içinden...Beni nasıl bıraktıysan öyle bulacaksın....

ihsan034 · 05 April 2006, 16:14

Yokluğundaki Sen

Yine yalnız değilim her zamanki gibi
Bu Uzakdoğu gecesinde yokluğunlayım,
Aramızda yirmibeşbin kilometre
Sen kıştasın ben yazdayım
Sen bir yarısında dünyanın
Ben öte yarısındayım
Yine de bırakmıyor ellerimi yokluğun
Daha da bir gönlümcesin
Varlığından bin kat güzel
O yalımsal çıplaklığın yalaz yalaz
Ve en gizlerden konuşurken ellerin
İçimden gelmiyor mektup yazmak demeden
Sevişiyoruz yirmibeşbin kilometreden

Aziz Nesin

05 April 2006, 15:45	Mesaj No:1
Mekansiz Guest Durumu: Papatyam No : Arkadaşları: Cinsiyet: Mesaj: n/a Konular: Beğenildi: Beğendi: Takdirleri: Takdir Et:	Ömrümün Neresindeyim Bilmiyorumm ? Ömrümün Neresindeyim Bilmiyorumm ? Hüzünlü bir parca calan bestecinin yorgunluguyla ve onu dinleyen bir sairin duygulariyla aliyorum elime kalemi... Sana yazisimin her harfinde sakli... Belki de anlamicaksin... Ömrümün neresindeyim bilemiyorum... Ama belliki senin dokundugun yerdeyim. Benim kadar kimsenin sevecegine inanmadigim zamanlarimdayim. Seni düsündügüm saniyelerdeyim ve özlemine hasret ördügüm dakikalarda...Her saniye seninleyken sana kavusmanin aninda... Hayati gözyaslari, gülümsemeleri, en cokta korkulariyla yasadigim gecelerdeyim. Biliyorum ömrüm boyunca hayata satasacak kadar cesurum! ama seni kaybetmekten korkuyorum.... Ne garip duygudurki hayati sahiplenmedigim kadar seni sahipleniyorum hayatimda...Belkide hayatin birgun beni terkedecegini bildigimdendir. Sana öyle güvenmisim ki... Senden önce ölmeyi isteyebilecek kadar bencilim...Ölümün beni senden ayiracagindan degil o ana kadar seninle yasayamamaktan korkuyorum... En son hangi nefesi almışsam.. Onunla karşılayacağım seni.. En son hangi kelimeyi söylemişsem...Onunla çıkacağım sessizliğimin içinden...Beni nasıl bıraktıysan öyle bulacaksın....

05 April 2006, 16:14	Mesaj No:2
ihsan034 Papatyam Kıdemli Üyesi Durumu: Papatyam No : 523 Üyelik T.: 24 August 2005 Arkadaşları:0 Cinsiyet: Mesaj: 590 Konular: Beğenildi: Beğendi: Takdirleri:10 Takdir Et:	xl Yokluğundaki Sen Yine yalnız değilim her zamanki gibi Bu Uzakdoğu gecesinde yokluğunlayım, Aramızda yirmibeşbin kilometre Sen kıştasın ben yazdayım Sen bir yarısında dünyanın Ben öte yarısındayım Yine de bırakmıyor ellerimi yokluğun Daha da bir gönlümcesin Varlığından bin kat güzel O yalımsal çıplaklığın yalaz yalaz Ve en gizlerden konuşurken ellerin İçimden gelmiyor mektup yazmak demeden Sevişiyoruz yirmibeşbin kilometreden Aziz Nesin __________________ mzalar sifirlanmistir, lütfen yeni imzanizi belirleyiniz

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)