İşte yine sensiz bir cuma daha...

İşte yine sensiz bir cuma daha...

İşte yine sensiz bir cuma daha...
Önümde karalanmaktan yorulmuş bir parça kağıt
Elimde bitmeye yüz tutmuş bir kara kalem...
Ve şiirimin her kelimesinde bir damla göz yaşı..

Kulaklarımda ağır bir parça beni anlatan,
Odamda bir sessizlik, sensizim diye bağıran.

Bu kaçıncı gün sensiz bilmiyorum
Sadece ölmemeye çalışıyorum; gün saymıyorum..
Umutsuzca bekliyorum,ama sen gibi gitmiyorum.

Bitmiyorum işte istediğin gibi..!
Hergün yeniden başlıyorum.
Hergün kendime yeni seviyorumlar ekliyorum.
Tam sönecekken kıvılcım oluyorum.
Tekrar Yanıyorum...

Hergün cennetten bir orman yakıyorum yüreğimde.
Yakıyorum kendimi bir günahkar misali...
Cehennem oluyorum Yanan ateşimle
Onca ateşin varlığına rağmen, yokluğunla üşüyorum.

Hergün defalarca acaba döner mi ? diyorum.
Sen gittin ya arkanı dönüp;
Ben hala dönmeyeceğini bile bile bekliyorum.
Sen bitti dedin ya her şeyi silip,
Ben hergün defalarca bitiyorum...
Sen başkasının oldun ya bırakıp gidip..!
Ben bıraktığın yerde, gittiğin günden beri,hergün ölüyorum...

Ve işte bitmeye yüztutmuş kalemimle,
Karalanmaktan yorulmuş kağıdıma,
Her biri bir gözyaşı ile ıslanan,
Son sözlerimi yazıyorum...

Herşeyi silip bitmene,
Arkanı dönüp gitmene,
Ve hergün defalarca ölmeme rağmen,
Seni hala seviyorum...

[beliz]

Bazen istanbul olurum..Sessiz, sakin ve derinden yaşarım sensizliği.Ellerin ellerimden uzak olduğu için kendimi öyle çaresiz hissederim ki, patlar gibi olurum.Oysa bilirim bir an bile yeter hesap sormana. ''yakişıyormu sana bunlar'' dercesine bakarsın gözlerime.Bir hayalin içine dalar giderim.Ve utanırım çaresizliğimden.Kendimi sorgulamaya başlarım bir an bile bıkmadan..


Haksızlık ettiğimi düşünürüm sana.Bu aşka ruhunu adadığını, uzaklarda olsanda yüreğinin hep benimle olduğunun farkına varırım.Gözlerin ışıldar gecelerime ''üzülme elbet geçecek'' dercesine bakarsın..İste o an bütün çaresizliğim yok olup gider.Gözlerinden akseden ışığı sonsuca dek taşıyabilecek bir güç bulurum kendimde.Öylesine işler ki içime gözlerin..Ben sen olurum, sen ben..

Gecenin en acımasız saatinde, sana seslenir oldum.
Oysa benim şehrim böyle değildi..

Şimdi seni Aşan bir yürekle seviyorum.Ne mesafeler karşı koyabiliyor sevgime, nede geceme düşen karanlık..Artık İstanbulu bahane edip çaresizliğinin ardına sığınmak yok..Yarınların ikimiz için olduğunu bilmek bile yetiyor yaşadığım mekansızlığı yıkmaya.Hep benimle ol, yüreğin hep bana ait olsun...

[mevlutgunes]

Canda Can

Bir çizgisinde yaşamın
Tanık oluruz , gider canlar birer birer;
Hazan yaprakları gibi sararıp soluşuna;
Dostların gözümüz önünde eriyişine,
Bir veda bile edemeden gidişine,
Ne demeli işte gidip gider
can dostlar birer birer;
Önce sen gittin sevdiceğim,
sonra yine sen,
Sonra arkadaşım , bir dostum
Canda can,
Ya da memlekette herhangi bir insan,
Yitip gider her gün bu dünyadan,
Belki de bir hiç uğruna bedavadan,
Bir veda bile edemeden
Öyle apansız aniden,
Olur mu hiç böyle olur mu?
Geride gözler hep yaşlı,
Canları böyle uğurlamak olur mu?....

Selçuk Yılmaz 7.4.2001