Gidersem Yıkılır Bu Kent....

Gidersem Yıkılır Bu Kent....

I

gidersem üşürsün,
gidersem;
o esmer gülücükler de gider
gidersem üzülürsün,
gidersem yıkılır bu kent
taş kalmaz taş üstünde
süleymaniye arkamdan gelir
kan akar boğaz içinde
aşıklar ağıt yakar galata kulesinde
gidersem yürüyemezsin
ayakların geri döner gittiği yerden
gidersem yanarsın
ağlarsın,
gidersem;
artık hiç konuşmazsın
gidişim boğazına düğümler kelimeleri
gidersem yıkılır bu kent
gölgenden dahi korkarsın
boğar seni tanyeri
nefes bile alamazsın
gidersem susar ezanlar
şimdi;
şimdi daha yanık türkü tutturur,
o eski ozanlar
gidersem sessizliğe boğulur
ilk önce tüm şehir
sonra geride kalanlar
gidersem;
vapur seferleri iptal edilir
boş kalır limanlar

II

gidersem yıkılır bu kent
bulutlar peşimden gelir
gidersem;
yağmursuz kalır bu sokaklar
giderayak güneşi de çalar giderim
gidersem;
karanlığa gömülür insanlar
havlama sesi duyulmaz
ben gidersem,
susar sokak köpeklerim
gidersem sefere çıkmaz balıkçılar
onlar da bilir ki,
gidersem eğer;
artık kendiliğinden karaya vurur balıklar
gidersem;
durakları da boşalır otobüslerin
yolcusuz durak,
o zaman ne işe yarar
gidersem yıkılır bu kent
her köşesi viran olur
sirkeciden kalkmaz tren
gidersem işsiz kalır işportacılar
hepsi perişan olur
gidersem çıkmaz aşıklar çamlıcaya
sonra kim sevdasını kazır ağaçlara
çamlıcada ağaçları niye oyuk sanır ki insanlar
ben gidersem;
ne sevgi kalır,
ne de kazınacak sevdalar

III

gidersem üşürsün
gidersem;
o esmer gülücükler de gider
gidersem üzülürsün
gidersem yıkılır bu kent
şunu bil ki;
ben gidersem eğer;
içimdeki sen de ölürsün...
gidersem...
demek ki çoktan ölmüşsün!


Evren Koray

[beliz]

[size=18px]nerdeysen bir haber gönder
diğer yarım yanında kalmış
yaşayamam gelmezsen eğer yarınlarım hep sende kalmış

ellerimde sıcaklığın
saçlarında baharlarım
yüreğinde umutlarım
gözlerinde gözlerim kalmış

karanlıklar ülkesindeyim
ışıklarım hep sende kalmış
çekilmeyen dertlerimleyim
seviinçlerim hep sende kalmış
[/size]

Çölde susuz kalmış bir insan oldum, ama ben suyu değil, seni özledim.
Geceleri dışarıda kaldım, ama ben sabahı değil, seni özledim.
Bir çok defa sabahçı kahvelerinde uykusuz kaldım,
Ama ben sıcak yatağımı değil , seni özledim.


Gördüğüm zaman seni, acıyı. Ayrıldığımızda gülmeyi özledim.
Ellerini tuttuğumda sıcaklığını, kollarına sarıldığımda ağlamayı özledim.
Yalnız kaldığımızda öpüşünü , öptüğüm zaman kaçmanı özledim.
Hep, son defa görüşüyoruz! Deyip, ertesi gün buluşmamızı özledim.

Hep kükreyen volkan gibi yandın içimde,
Bırakamam bilirsin, ne kadarda ayrılalım desek de.
Şayet görsem bir başkasıyla; seni sevmiyorum desem de,
Sakın inanma çünkü senin sevgin benim içimde.
Seni görmezsem bir daha bu yalan dünyada , üzülmem.
Hiç beraber olmasak da inan hiç özlemem.
Çileli ömrüm ne kadar daha sürer bilmem.
Ama şunu bil ki yanımda olmasan da, hayallerimde,
Beraber olmasak da, rüyalarımda biz beraberiz.

Senin dostluğunu sevdim, yalnız kaldığım zaman.
Boynuma sarılıp ağlamanı sevdim, her ağladığım zaman.
Hep bir saat geç gelmeni sevdim, kızmamam için beni öptüğün zaman.
Bana sımsıkı sarılmanı sevdim, soğuğu hissedip üşüdüğüm zaman.

Başkalarıyla konuşmanı sevdim, beni kıskandırmak için yaptığını anladığım zaman.
Uykusuz halini sevdim, benim için sabahladığını bildiğim zaman.
Hep yanında olacağım sana söz. Olmadığım an bil ki ölmüşüm o zaman.