Gecenin SustuĞu Yerde

Gecenin SustuĞu Yerde

Gecenin sustuğu yerde başla söze..Ay bir yana düşsün, sen bir yana..

Öyle aç ki mavilerini
Yürek yansın
Söz sussun


Hani hüzünler vardır bilirsin
Bir yüzü acıbir gülüş
Öte yüzü ateş olur yakar
Hani gülüşler vardır
Tam kavradım derken uçuverir elinden


Hani aşklar vardır
Sende senden öte
Can koyarsın da sen
O kıvrılır yalpa yalpa
Yitik bir söz olur, kalır içinde
Kurşun gibi taşırsın da göğsünde
Hançer acısı duyarsın yine de sırtında

Tutamadığın elleri düşünürsün
Susuz kalır bir yanın
Öpemediğin dudakları düşünürsün
Ürkek, çocuksu, garip
Durdurulmaz çığ olur yüreğin


Acıyı bilirsin
Açılmaz kimselere
İnceden bir iç kanamadır
Gelmez olur beklediğin
Gelse de görmez olur
Anlamını yitir kelimeler
Kalemin bile tanımaz parmaklarını
İşte tam da o anda ...Gecenin sustuğu yerde başla söze...

[beliz]

susku



Bilinmezliğin buzuna uzanıp sustum
Sadece zaman değil silinen
Kör bir kuş benzeri duvarlara çarpan bilincimden
Uğruna masumiyetimi feda ettiğim aşk
Şimdi nerdesin
Sükunetin dağlarından düştü
Yalnızlığıma
Hüzünlü bir çığ
Sadece zaman değil silinen
Kendime dönüşen bir ‘ben’ in içinden
Ne zaman gülümsemek istesem
Bir kan damlası yüreğim
Üstelik henüz tamamlanmamış hiçbir şekilde
Yalnız ve kendiyle
Bilinmezliğin buzu içinde sereserpe
Yankısız bir çığlıkta sustum
Sustum asırlarca
Hiç kimse duymadı beni


Pusudaki aptallığım öldürsün istemiyorum
Henüz söylemediğim kelimeleri
Uzandım kendime sereserpe
Büyük ulaşılmaz ve güzel
Gümüş rengi bir buzun içinde
Sadece zaman değil silinen
Usulca kımıldayan tatlı bilincimden

İstemiyorum çok kullanılmaktan
Sıradanlığı giyinmiş hiçbir şeyi
Aklımın beşiğinde salınırken umutlarım
Hem senden çok uzak
Hem sana çok yakınım

..ve ben sustum hayata...
konuştukça susmaktan kaçamadım...
vurdum suskunluğa duygularımı,
yıllarca içimde çoğalanlarımı ,
vurdum bır başka canda suskunluğa
yine coştum bağıracakken, sustum..
bılmem kaç kılometre haykırmak gerek anlaşmakk için,
bılmem kaç kılometre yürüsem görbilecektim,mutluluğu..
vurdum bir başka canda suskunluğa
yine koşacakken durdum, sustum..
şimdi başladıgım yerdeyım ,
aynı yerde,bekleyışteyim.
hayat gıderken yanımdan baktım
işte ben yıne sustum..
derman gelmedı ayaklarıma
bakakaldım yaşama
geçti yanımdan tutacaktım
hızını ömrüme katacaktım
elimi yüreğime koydum
karşıma geçip durdun
olmadı; ben yine sustum..

Ve aşk,ölümü öldürüp ölüme ölümle koşabilmenin adıydı....

[beliz]

kutsadım gözlerini...


yalansız bir gerçek döküldü yüreğime
boyun eğip henüz yaşanmamış tüm hüzünlere
kutsadım gözlerini sonsuza dek
endişelenme lütfen
saydamlaşıncaya kadar gururum
eğilirim saygıyla önünde senin
hiçbir şeyi teslim etmem bilinmeyene
yalnızlıktan çıkıyorum düşününce inancımın gücünü
her gereksinim doyurulmak zorunda değil
mutlaka görülebilmeli bir gökkuşağı yağmursuz
endişelenme lütfen
kutsadım gözlerini sonsuza dek
hangi tanrı duyup kabul eder
temelsiz bir tapınakta edilen kaypak duaları
söyle her şeyden kıskandığım sessizliğim
bilerek sürüden ayrılmanın tehlikesindeki çılgınlığı
söyle dostlarımla tanışmadığım bilincim
hangi tanrı affeder müzmin bir günahkarı
söyle sevmekten asla vazgeçmediğim
hangi toprak ıslanmaz yıkılırken üstüne
uykudan yeni uyanan yumuşak bir yağmur
mükemmelleşinceye kadar ruhum
eğilirim saygıyla önünde senin
endişelenme lütfen
kutsadım gözlerini sonsuza dek