HER CANLI EVRİMCİLERİN İÇİNE DÜŞTÜKLERİ ÇIKMAZI ORTAYA KOYUYOR

[umut]

HER CANLI EVRİMCİLERİN İÇİNE DÜŞTÜKLERİ ÇIKMAZI ORTAYA KOYUYOR

HER CANLI EVRİMCİLERİN İÇİNE DÜŞTÜKLERİ ÇIKMAZI ORTAYA KOYUYOR

Darwinizm savunucuları, her canlının hayatta kalmak ve kendi ihtiyaçlarını karşılamak için savaşmak zorunda olduğuna, yoksa "elenerek yok olacağına" inanırlar. Buna karşılık, canlıların niçin fedakarlık yaptıkları ve başkalarına fayda sağladıkları konusunu asla açıklayamazlar.

Örneğin işçi arılar doğumlarından sonraki ilk 3 gün boyunca "kovan temizleyicisi" olarak görev yaparlar.

3. günden sonra bir hafta boyunca kafalarında bir çift "dadı" bezi gelişir ve genç larvalar için besin salgılamaya başlarlar.

10. günden itibaren karınlarında "mum üreten" bezler gelişir ve petek yapım onarım işine başlarlar, onlar artık birer "inşaat işçisi"dirler.

20. günde mum bezleri fonksiyonlarını yitirir ve yerlerine iğne bezleri gelişir. Arılar bundan sonra zehir üretmeye başlarlar çünkü yeni görevleri "kovan bekçiliği"dir.

Yaşamlarının son günlerini ise "çiçek özü toplayıcısı" olarak geçirirler.



Açıkça görülmektedir ki, bu sayılan özelliklerin hiçbiri arının kendi çıkarına yönelik değildir. Herbiri bir özveri, yardımlaşma, fedakarlık örneğidir. Hayatları boyunca türlü fedakarlıklarda bulunabilmeleri için vücutlarında gerçekleşen değişimler ise, kendi iradeleri ve istemleri dışında meydana gelir. Üstelik bu olağanüstü işlemlerin tamanını yeryüzünde var olan ilk arıdan bu yana yaşamış tüm arılar aynı kusursuzlukla yerine getirmiştir.

Şüphe yok ki, onları var eden sonsuz kudret sahibi Allah, arılara her gün yapacakları işleri vahyetmekte; bize de bu mucizeleri göstererek Kendi sanatının büyüklüğünü ve inceliğini takdir etme imkanı tanımaktadır.