EZAN

[REHA]

EZAN

Ezan okumak hicretin birinci senesinde Medînede başladı. Bundan önce, nemâz vaktlerinde yalnız (Essalâtü câmi'a) denirdi.
Hicretten sonra, müslümanlar çoğalmaya başladığından artık (Essalâtü câmi'a) diye çağırılması, maksadı temin etmiyor şehrin her tarafından işitilmiyordu.
Bundan sonra namaz vakitlerini bildirecek bir vasıtaya ihtiyaç vardı. Kimisi, çan çalarak bildirelim dedi. Resûlullah Efendimiz:
O (Nasârâ'ya (Hıristiyanlara mahsustur) buyurdu. Bazıları boru çalsak dediler, Peygamber Efendimiz:
(O da Mûsevîlere mahsustur) buyurdu.
Ba'zısı da yüksek bir yere ateş yaksak, dediler, Buna:
(O da Mecûsîlere mahsustur) buyurdu.
Abdullah bin Zeyd hazretleri, bir rüyâ görmüşdü. Sıra ile üç gün tekerrür eden bu rüyâsını, üçüncü gün sabahı, Resûllullah Efendimizin huzurunda şöyle anlattı:
- Yeşil bir şal ve peştemal bağlanmış, eline çan almış bir kişi gördüm Ona sordum
- Elindeki çanı satar mısın? Ne yapacaksın?
- Namaz vakitlerini bildirmek için çalacağım, bunun üzerine o zât:
-Ben sana daha hayırlısını tarif edeyim, deyip,
Kıbleye karşı durdu ve yüksek sesle (Ezan)'ın mubârek kelimelerini okudu. Bunun üzerine Resülûllah Efendimiz emir buyurdular;
- "Rüya haktır. O kelimeleri Bilâl'e öğret, okusun!"
Hazret-i Bilâl de, bu kelimeleri öğrenip, Mescid-i şerifin yanında bulunan yüksek bir dama çıkarak, ilk ezân'ı okudu.
Hazret-i Ömer; ezân sesini işitince, koşa koşa, Resûlullah Efendimizin huzuruna geldi. Hazret-î Bilâl'in söylediği kelimeleri aynen rüyâsında gördüğünü arz etti. O gece Eshâb-ı kirâmdan bir kısmı da aynı rüyâyı görmüşlerdi.
İşte o günden itibaren, her namaz vakti ezân okunması sünnet oldu.
İslâmda ilk ezân okuyan Bilâl-i Habeşî'dir, "radıyallahü anh" O bir gün sabah namazı vaktinde Peygamberimiz'in "sallallâhü aleyhi ve sellem" kapısı önünde (Es-salâtü hayrün minennevm: Namaz uykudan hayırlıdır) diye iki defa seslenmişti. Bunu Peygamberimiz "sallallâhü aleyhi ve sellem" beğendi. (Bîlâl! Bu ne güzel söz! Sabah ezanını okurken bunu da söyle!) buyurdu.
Mekke'nin fethedildiği gün de Peygamberimiz "sallallâhü aleyhi ve sellem" has müezzini Bilâl-i Habeşî'yi yanında bulundurmuştur. Mekke-i Mükerreme fethedilip, Ka'be putlardan temizlenince Peygamberimiz "sallallâhü aleyhi ve sellem" Bilâl-i Habeşî'ye, Ka'be de ilk ezanı okutturdu. Onun tatlı ve gür sesiyle tevhid sedaları dalga dalga Mekke semalarında yayıldı. Bunu işiten Eshâb-ı kirâm artık küfrün ortadan kaldırıldığını, hakkın galip gelip, bâtılın silindiğini görerek sevinç gözyaşları döktüler.

[REHA]

Bilâl-i Habeşî "radıyallahü anh" Şam'da kalırken bir gece rüyâsında Peygamber efendimizi "sallallâhü aleyhi ve sellem" gördü. ResûIullah "sallallâhü aleyhi ve sellem" (Beni ziyaret etmeyecek misin Yâ Bilâl) buyurdu. Bunun üzerine hemen Medine yollarına düştü. Medine-i Münevvere'ye gelince doğruca Peygamberimizin kabri şerifine gidip, ziyaret etti. Resûllullah "sallallâhü aleyhi ve sellem" ile geçirdiği günleri hatırlayıp, hasret ve muhabbet gözyaşları döktü. Uzun müddet ağladı. Bu sırada Resülullâhın "sallallâhü aleyhi ve sellem" torunları Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin bir ezan okuması için çok ısrar ettiler. Bilâl-i Habeşî bu ısrara dayanamayarak bir gün sabah namazı vaktinde ezan okumaya başladı. Peygamberimizin "sallallâhü aleyhi ve sellem" mescidinden Bilâl-i Habeşî'nin okuduğu ezanı duyan Eshâb-ı kirâm ve Medine-i münevvere halkı, kadın, erkek, çoluk, çocuk hep sokaklara dökülmüşlerdi. Hepsi Resûlullah "sallallâhu aleyhi ve sellem" ile yaşadıkları seâdetli günleri, Bilâl-i Habeşî'nin ezan sedalarıyla hatırlayıp ağlamışlardı. Fakat Bilâl-i Habeşî ezanda (Eşhedü enne Muhammeden Resûlullah) derken, Peygamber efendimizin "sallallâhü aleyhi ve sellem" mubârek ismi geçince hüngür hüngür ağlamaya başladı. Ezanı tamamlamak için kendini zorladı, gene gözyaşlarını tutamadı. Böylece ağlaya ağlaya ezanı bitirdi. O gün Eshâb-ı kirâm sanki Resûllullahın "sallallâhü aleyhi ve sellem" bulunduğu günlerden bir günü yaşadı. Peygamberimize "sallallâhü aleyhi ve sellem” olan hasretleriyle ve muhabbetleriyle ağlaştılar, o günleri yad ettiler. Bu ezan, Bilâl-i Habeşî'nin okuduğu son ezan olmuştur. Bir kaç gün Medine'de kaldıktan sonra Şam'a döndü, Fakat yolda çok hastalanıp evine güçlükle varabildi. Bu hastalıkla ömrünün son günlerini geçirdi ve vefat etti. Vefat edeceği sırada büyük bir sevinç içinde (Oh ne tatlı! Artık Resûlullah "sallallâhü aleyhi ve sellem" ve arkadaşları ile buluşacağım) demiştir, O îmânında gösterdiği sebat ile ve Resûllullahın "sallallâhü aleyhi ve sellem" hayatında yanından ayrılmayıp hizmet etmesiyle hep sevilip, rahmetle yâdedilmektedir. Hazret-i Ebû Bekir O'nu kölelikten âzâd edince Hazret-i Ömer; (Seyyidimiz efendimiz Hazret-i Ebû Bekir, seyyidîmiz Bilâl'i âzâdetti) buyurmuştur. Peygamberimiz "sallallâhü aleyhi ve sellem" (Bilâl ne iyi kimsedir. O müezzinlerin efendisidir, ve "Bilâl, Habeşlilerden ilk müslümandır." "Ey Bilâl, zengin olarak değil fakir olarak öl!) buyurdu.