Sanal Hayatlar...

[beliz]

Sanal Hayatlar...

Sanal Hayatlar
Kolay hayat ister olduk kolay... Sevgimizi, aşkımızı bile kolay yaşamak istiyoruz.. Bizi yormasın, zorlamasın, başımıza bela olmasın... İstediğimiz zaman olsun, onun dışında yok olsun.. Bir kumandanın ucunda olsun herşey, bir bilgisayarın düğmesinde, bir telefonun tuşlarında... Ulaşmak, yaşatmak, canlandırmak, hissetmek için çaba harcamayalım...

Sanal dünya giriverdi hayatımıza tam da bu günlerde, çok da işimize geldi. Sanal alemin, sanal insanları olduk hemen. Duygularımızdan korkar olduk... Hissetmek yok... Herşey bir yalan... Sanal alem değeri yok...

Düşünemedik ki kablonun diğer ucunda gerçek insanlar oturuyor...

dokunmaya
hissetmeye
göz göze gelmeye korkar olduk...
bir bilgisayar, bir msn, bir kamera herşey tamam...
İnsan başka ne isterki...

Böylesi daha güzel, sanal bir gerçeklikte sorumluluk duygusu yok, bağlanma yok, hesap vermek yok deyiverdik... Canın isterse varsın, istemezse yok... Ne güzel, tam bu çağın insanına göre...
Kolay işin, hangi yoldan elde edildiğinin hiç önemli olmadığı kolay paranın peşinde koştuğumuz, hayata direk tepeden başlamak istediğimiz bu günlerde, kolay seks, kolay ilişkilerde giriverdi usulca yaşantımıza..

Zora gelemiyoruz, gerçek ilişkiler sıkıyor biraz...

Biri azıcık duygularından söz ettiğinde birden itici oluveriyor, hemen pılımızı, pırtımızı toplayıp arkamıza bile bakmadan ordan uzaklaşıveriyoruz.. Neden peki, bünyemizde barındırdığınız şeyden kaçmak niye, yok saymak, derinlere göndermek...
Kimsenin gözüne gerçek anlamda bakmak istemiyoruz, korkuyoruz birilerinin gözlerine bakmaktan.
Mekanik hayatlar, mekanik ilişkiler, mekanik sevişmeler istiyoruz...

O kadar rahatladık ki artık.. sevmeye bile üşenir olduk... ben gelemem ama gelirsen de hayır demem...
burdayım, isteyen gelip alsın...
ben kılımı kıpırdatmam...
uğraşamam...
çaba harcayamam...
ama şöyle yakınlarımda olsan o başka...
aşk aramıyorum, sevgi aramıyorum,
ilişki aramıyorum
sadece seks arıyorum deyiverecek kadar bir yerlerde unuttuk duygularımızı, yitiriverdik insanı insan yapan ruhumuzu... Sevmekten korkar olduk

Ne oldu bize, ne zaman, nerde kaybettik sevmeyi, kimlere bırakıverdik ruhumuzu, kimler acıttı canımıza da bu kadar acımasız oluverdik...

Ben uğraşamam ama sen buralarda olursan da hayır demem yani, diyecek kadar korkar olduk birşeylerin peşinde koşmaya.. Bencil oluverdik...

Birgün yalnız uyanmanın ne kadar korkutucu olacağı aklımıza hiç gelmiyor nedense.

Kendi doğamıza hasret yaşadığımızı bile anlayamadık...

[Papatyam]

[size=18px]Zora gelemiyoruz, gerçek ilişkiler sıkıyor biraz... [/size]

Gönlüne klavyene sağlık belizcim çok güzel ve bizim şimdiki koşullarımızı yansıtan bir konu sağol gerçekleri bize bir kere daha gösterdiğin için :?

[beliz]

Sanal Dünya..
Bu yazımda sanal dünyadaki arkadaşlıktan, dostluktan bahsetmek istiyorum.
Şu anda bu satırları okuyan herkes, bir şekilde sanal dünya ile tanışmış ve zamanla bu dünyanın kendisi için vazgeçilmez olduğunun farkına varmıştır diye düşünüyorum.
Kimimizin amacı sadece sohbet etmek, kimimizin amacı surf yapmak, kimimiz haber grubu müptelası...
Sebep ne olursa olsun, iş için, eğlence için...Sonuçta bu dünya alışkanlık yaratıyor. Herkes kendisine göre bir konu bulup, onun büyüsüne kaptırıveriyor kendini..
Acaba oturup düşündünüz mü ; Bu sanal dünya, getirdiği güzelliklerin yanısıra bizlerden neleri alıp götürüyor diye?..Ben bunu, zaman zaman düşünüyorum..
Hani, insanları değerlendirirken iyi yanlarını terazinin bir tarafına, kötü yanlarını da diğer tarafına koyar tartarsın. Hangi taraf ağır basarsa, o kişi hakkında öyle karar verirsin. Bu da aynı bence..
Zaman zaman sizlerinde,
"Bu bilgisayarın başında çok zaman harcıyorum, biraz azaltmam lazım" dediğinizi tahmin edebiliyorum.
Ama mutlaka hepimiz bir bahane bulup tekrar oturuyoruz..Ençok rastlanan bahane ise "E-mail larıma bakmaya girmiştim de..."oluyor.

Uzun zamandır bu dünyanın içindeyim ve birçok gözlemlerim oldu. Bunlardan bahsetmek istiyorum biraz..Yani sanal dünyadaki insan portrelerinden...

Burda insanlar ya gerçek yüzleri ile karşımıza çıkıyor, yada tamamen kendilerini olduklarından farklı gösteriyorlar. Kendilerini farklı gösteren kişiler genelde sorunlu kişiler oluyor.Bunlar konumun dışında..
Benim ilgimi çekenler gerçek kişilikleri ile karşımıza çıkanlar.
Ben bunları iki gruba ayırdım. Bakalım benimle aynı fikirde olacakmısınız?

Birinci grupta olanlar sanal dünyada tanınma korkusu olmadıklarından özgür olduklarını hissediyorlar. Eğer kişiliklerinde toplum, yada aile bireyleri tarafından bastırılmış birtakım duygular varsa bunlar su yüzüne çıkıyor. Karşısındakiyle konuşurken normal yaşamında en yakın arkadaşına bile anlatamadığı birçok şeyi burada rahatlıkla anlatıyor.
Sanal dünyadan dışarı çıkmayacağından emin oluyor çünkü...
Ben bunu bir anlamda, o kişinin psikoloğa gidip, terapi uygulaması gibi bir olay olduğunu düşündüm. Psikologlara güvenilir, çünkü mesleği gereği, kendisine anlatılan herşey gizli kalır. Sanal ortamda da insan, karşısındaki kişinin onu tanımadığını ve asla bulamayacağını düşünerek iç dünyasını açar...

İkinci grupta olanlar ise olduğu gibi davrananlar. Yani normal yaşamda nasıllarsa sanal dünyada da aynıdırlar. Bu tür insanlara sonuna kadar güvenebilirsiniz ve böyle başlayan dostlukların zamanla daha da pekiştiğine inanıyorum..
Hele de bu dostluğu sanal dünyanın dışında da sürdürebilmek gibi bir başarıyı gösterebilirlerse, gerçekten kendisi için yakın bir dost, arkadaş bulmuş oluyor insan...
Ve bu şekilde doğan arkadaşlıkların temeli menfaat ve çıkara dayalı olmadığından çok daha değerli oluyor inancındayım.

Bir zamanlar bir dostumun sözünü anımsadım şimdi...
"İyi insanlar kayaların arkasında saklanıyorlar, bulamıyorum" demişti.
Ben de ona;
"Ben buluyorum, yeter ki bunun için zaman ayır" demiştim...

Evet dostlarım; iyi insanlar, gerçek arkadaşlar zor bulunuyor. Kaybedilen dostlukların yerine yenisi asla gelmiyor. İster sanal dünyadan, isterse gercek dünyadan bulmuş olalım hiç fark etmez. Elimizdekilere sahip çıkalım.
Sevgiyle kalın....

[PESTEMAL]

[size=18px]O kadar rahatladık ki artık.. sevmeye bile üşenir olduk... ben gelemem ama gelirsen de hayır demem...
burdayım, isteyen gelip alsın...
ben kılımı kıpırdatmam...
uğraşamam...
çaba harcayamam...
ama şöyle yakınlarımda olsan o başka...
aşk aramıyorum, sevgi aramıyorum,
ilişki aramıyorum
sadece seks arıyorum deyiverecek kadar bir yerlerde unuttuk duygularımızı, yitiriverdik insanı insan yapan ruhumuzu... Sevmekten korkar olduk [/size]