TÜM SÖZLERİM AVUÇLARINDA...

[gozdem]

TÜM SÖZLERİM AVUÇLARINDA...

[size=18px]Tüm sözlerim avuçlarında, tüm sözlerimi tutmalısın ellerinde… seslerimi görmelisin, hayalinle nasıl coştuğumu, fantastik bir olgunun tecellisiyle “hoş”luğumu. Anıtların donattığı nesnelere anlam olmalıyım bir de.

Bir beden çıkarırım pembe tuzaklardan. Kendi kurutulmamış, yeri unutulmuş bir bataklık gibidir. Bırakmaz kavrayışımı, battıkça batarım, öyle bir batıştır ki kurtulamadığım, gözlerle parçalanmayı, özlemle anarım.

Zamanın esasından uzak, geç kalınmışlık olup, içine dolan bu anında anlarım ki; hiçbir maddenin uyuşturamadığı bir can çekişmedir pembeye boyanmış olan.

Kendine gecikmişliğin paniğiyle uğuldamaya başlar sıkıştığın kapandaki gürültü-patırtı. Pıhtılaşmaya başlar düşlerin zamanı, seslere dönüşür uğultular, ele geçirinceye kadar bedenimi susmaz çağırır sesler. Duydukça susarım, sustukça terk eder bedenimi kendi sesim, varlığımı yırtarcasına doluşurlar sesimden kalan boşluklara; erdem ve pembe çiçekler.

Her doluşlarıyla gürül gürül kanarım, rüyası yarım kalmış bir uykudur; kan-ter içinde uyandığım.

Kıvrım kıvrım uzanan bir yol gibidir de hayat,

yüreğin gurbetinde rehin kalan özlemleri, ağlayan çocuk suretinde sunar. Vakit akşamdır, kuşlar sürü sürü selvi ağaçlarına tüner, şehrin uzak bir köşesinden bir ezan sesi yırtar sessizliği, sokaklar boşalır, perdeler çekilir. Kız Kulesi sırnaşık bir sevgilidir, raks eder şehrin kalbinde. Yavaş yavaş çeker yolcusunu Üsküdar Vapuru.

‘Yalnızsan, kimsesizsen, sokak lambaları yetmiyorsa aydınlatmaya gönlünü, ışıklara da küsersin. Suçlu küstüğün ışıklar mı?

Hanen virane, ıssızlığın pür melâlindir artık. Tutamaz ellerini geceni ıslatan, düşlerini karartan, umudunun şafağında körpeliğine yüz süren yabancılığın.

Gelir oturur tükenmişliğin yanı başına,

bir yudum su,

bir nefeslik sigara,

bir avuç keder,

küçülüp uzaklaşan gözler...’

Gecenin sesindir, adı konulamayan kederlerin avuçlarında,

oradan oraya uçuşan kör bir kelebek gibi çaresiz,

pencerenden sızan sokak lambası ışığı kadar huzursuz ve ruhsuz,

gözlerine perde perde inen gurbet kadar kimliksiz,

dilsiz ve biçimsizsindir artık.

Değiştiremez seni hiçbir şey,

yüreğin soğumaz,

sılan rehindir hasretin tarifsiz deli tay.

Bir çocuğun üşüyen elleri gibidir bazen hayat, hiçbir şeyin moraran ellerini kendisine sunulan pırıl pırıl bir oyuncak,

bir parça çikolata,

bir külah dondurma kadar ısıtamayacağı gibi… önünde ceketlerin düğmelenmesi, arkandan kalabalıkların usul adımlarla yürümesi, ceplerindeki şişkinlik,

her yandan selamlanmak;

bir gülü koklamak,

yağmura dokunabilmen,

bir kelebeğin omuzlarına konması,

bir bebeğin yüzüne tebessüm etmesi kadar soğuyan yüreğini,

kırağı düşmüş gençliğini,

umudunu sevincini her şeyini ısıtamayabilir.

Yoksun ve yoksulsundur,

çiçekler arasında taş,

böcekler içinde kuş.

İtibarlı rüyadır.

Gelir en güzel yerinde gecenin, bırakır da etini alamazsın ruhunu,

geçen yıllar kadar vefasızdır.

Hazırsındır;

filizlenen gençliğini,

pas tutmuş umudunu,

göveren direncini avuçlarına bırakmaya,

başını koyup dizlerine bir ömür ağlamaya,

bir ceylan gibi vurulmaya...

Ah! Ceylan bakışlım,

ince gül dalım,

benden önceki yanım...

Oysa inanamazsın kelimelerin yalan, suretin hayal olduğuna.
[/size]

[mevlutgunes]

Gözdem demişki

her yandan selamlanmak; 

bir gülü koklamak, 

yağmura dokunabilmen, 

bir kelebeğin omuzlarına konması, 

bir bebeğin yüzüne tebessüm etmesi kadar soğuyan yüreğini, 

kırağı düşmüş gençliğini, 

umudunu sevincini her şeyini ısıtamayabilir. 

Yoksun ve yoksulsundur, 

çiçekler arasında taş, 

böcekler içinde kuş. 

İtibarlı rüyadır. 

Gelir en güzel yerinde gecenin, bırakır da etini alamazsın ruhunu, 

geçen yıllar kadar vefasızdır. 

Hazırsındır; 

filizlenen gençliğini, 

pas tutmuş umudunu, 

göveren direncini avuçlarına bırakmaya, 

başını koyup dizlerine bir ömür ağlamaya, 

bir ceylan gibi vurulmaya...

ellerine yüreğine sağlık