Hani Bir Kişi Vardı

Hani Bir Kişi Vardı

Hani bir kişi vardır; sizin her şeyinizdir.
Yüreğiniz, hayalleriniz, mutluluklarınız, hüzünleriniz ve umutlarınız birdir.
Sadece onun için yaşadığınızı zannedersiniz. Onun yanından ayrılmamayı, gözlerinizin gözünden,elinizin elinden ayrılmamasını istersiniz. Onu düşünmeden gününüz geçmez.
Aşkın en güzelini onunla yaşarsınız ve onun için her savaşa girebilirsiniz, girersiniz de.
Onun yanında olduğunuz zamanlar mutluluysanız bile mutluluğunuz katlanır,hüzünlüyseniz ise teselli bulursunuz.
Birlikte değilken bile onun varlığını düşünmek size inanılmaz bir huzur vermeye yeterlidir...

Hani bir kişi vardır; ayrılırsanız sizin için ölümden farksız olur.
Korktuğunuz o gün, geleceğini önceden yavaş yavaş belli etmeye başlar. Onun için her şeyi yapabileceğiniz kişi sizden uzaklaşmaya başlar. Sözleri kırıcı olmaya başlar. Siz şaşırırsınız.
O eski ‘O’ değildir artık sizi incitmemeye çalışan,sizin üzülmenizden korkan.Yine de biraz sabredersiniz, geçer diye düşünürsünüz fakat ayrılık çoktan başlamıştır aslında.
İşte o an da gecikmeden gelir; ve bu sırada söz olarak da ‘Artık eskisi gibi bir şey hissetmiyorum ve ayrılmalıyız’ı duyarsınız..
Siz hiçbir şey diyemezsiniz. Aslında ne çok diyecek sözünüz vardır fakat sanki boğazınızda düğümlenir hepsi. Siz öylece kala kalırsınız. O giderken yüreğinizin bir parçası da kopmuştur.

[beliz]

SEN BENİM HİÇBİR ŞEYİMSİN

Sen benim hiçbir şeyimsin
Yazdıklarımdan çok daha az
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Lüzumundan fazla beyaz
Sen benim hiçbir şeyimsin
Varlığın yokluğun anlaşılmaz

Galiba eski liman üzerindesin
Nasıl karanlığıma bir yıldız olmak
Dudaklarınla cama çizdiğin
En fazla sonbahar otellerinde
Üniversiteli bir kız uykusu bulmak
Yalnızlığı öldüresiye çirkin
Sabaha karşı öldüresiye korkak
Kulağı çabucak telefon zillerinde

Sen benim hiçbir şeyimsin
Hiçbir sevişmek yaşamışlığım
Henüz boş bir roman sahifesinde
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Ne çok çığlıkların silemediği
Zaten yok bir tren penceresinde

Sen benim hiçbir şeyimsin
Yabancı bir şarkı gibi yarım
Yağmurlu bir ağaç gibi ıslak
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Uykumun arasında çağırdığım
Çocukluk sesimle ağlayarak

Sen benim hiçbir şeyimsin

ATİLLA İLHAN

Yağmur getirmeyen ama güne$in görünmesine engeL oLan buLutLara benziyor ayrıLıkLar.
Bütün buLutLar yağmuru getiremediği gibi bütün ayrıLıkLar da a$kLarı bitirmez.
AyrıLık a$kımızı bitiremedi.Araya buLutLar girsede; dünya, ya$am kaynağı oLan güne$i hiçbir zaman unutmaz.
Seni unutmadım sewgiLim,hayatım,güne$im.
KaranLıkLarda yüzse de umutLarım,o umutLarda küçük bir ı$ıLtı oLsan,karanLık dünyamı aydınLatmaya yetersin birtanem.
O umutLarLa kadere kar$ı beraber sava$ açarız, hiçbir zaman ba$arıLı oLma $ansımız oLmasa biLe.
SeninLe ya$anıLacak her günü,ya$anmamı$ hayaLLerimizin bir ürünü oLacağı için dü$ünmeden ya$amak istiyorum.
Bir yoLda gözü kapaLı yürümeye benzer sensizken umutsuz oLmak,seninLe ise engeLLeri tanımamaktır.
EngeL diye kar$ımıza çıkan hayatın acı gerçekLerini umursadık mı bu güne kadar?
Gözya$Larımızın akmasına neden oLan duyguLara inat hep mutLu oLmaya çaLışmadık mı?
Ne oLdu da hayata sırtımızı çewirdik?
A$kımız mı hayata yenik dü$tü?
Sewgimiz mi bize ihanet etti?
DostLuğumuz mu yaLandı da haberimiz yoktu?
Yoksa bizi sürükLeyen heyacanımız mı ortadan kaLktı?