Geride Kalanlar

Geride Kalanlar

Yıllardır duygularımı yazıyorum.. Beklide ilk defa bu kadar doluyum.. İlk defa kendimi yazmak zorunda hissediyorum .. Sanki yazdığım her cümle içimdeki karmaşayı biraz daha azaltacak.. Ama diğer yandan susmalıyım… Ebediyen susmalıyım beklide.. Çevremdeki karanlığa teslim etmeliyim kendimi.. Ebediyen karanlığın olmalıyım..

Cümleler arttıkça içimdeki karmaşa azalmak yerine daha da artıyor.. Cümleler boğazıma düğümleniyor.. Dostum olan cümleler bana ihanet ediyor.. Onlarda seninle birlikte gidiyorlar..

Geride Kalanlar;

* Bir insana çok değer verirsen, ya onu kaybedersin ya kendini.. Şimdi ne o, ne de ben.. Şimdi her şeyim kayıp...

* Sen ellerinle benim gözlerimi kapıyordun ve ben mutluydum. Sonra birden çekip ellerini gösterdin gerçekleri...

Kendim gibi dağınık olmadı sana karşı hislerim. Sen yalnızca sen gibi anılacaksın, dilimden dudağıma geçen ifadelerimde.. Ve ben artık hiç ben olmayacağım sevdalarımda...

Yine de mutlu kal; hoşça kal..