YaSaM_SeBeBiM

[beliz]

YaSaM_SeBeBiM

Çok sevdim ... Tertemiz sevdim... Adımın anlamına mıhladım yüreğimi, adına astım! Çok sevdim. Adamakıllı bekledim beklemekse. Sabretmekse, insana yakışmazdı benim sabrım! Canım yandı, "ne tatlı" dedim "verdiği acı"... Doyulmaz hazları tattırırken bana, kendimde değildim ki tadına varayım! Hep hak verdim. Her zaman "yarın anlayacak" dedim. "acele etme"...

"Geliyorum" dedi, kendimi bile kovdum yanımdan yabancılık çekmesin diye. Gelmedi!... Kovduğum ben de gelmedi geri...

"Seviyorum" dedi nefessiz kaldım. Dünyanın bütün dillerinde duydum dediğini, dünyanın bütün dillerinde gıkım çıkmadı. Kalakaldım, en yerinde duramayan durağanlığı tattım. Sonra sustu... Haftalarca duyamadım bir hecesini. Aramadı, sormadı... Aradım, sordum... Cevabı "sus"tu, duydum... !

Zaman geçti, dedi ki "içim seni çekti, Tanrı boşa geçen zamanlar için gözyaşı döküyor, yüreğim seni seçti! " Sarsıldım, "sonunda" dedim! "Bak sabretmeye değdi... "

Uyudum O'nunla, koynumda uyandı! O vakit ilk defa huzuru duyandı... Gözlerinden okudum mutluluğunu, sözlerimle dokudum yüreğine. Seviyordu beni! Aylar sonra gelen itirafları duyarken bir bir, Tanrı'ya dua ediyordum ayrı geçen zamanlar için! Aylar geçmese kıymetimizi böyle anlayabilecek miydik? Bu denli acıkabilecek miydik bize? Ben ayrı geçen zamanları ipe dize dize ve ağlayarak yalnızlığımın anne şefkati kokan sırça salıncaklarında, meğer apaçıklığın en can alıcı rengini sürmüşüm, adına özlem denen o gize!

Her dokunuşum bir ilkti O'na... Her öpüşüm tanımıydı titreyişin! Boyut değiştirip tadına varıyorduk, hiç ama hiç bitmeyişin... Tanrı mucizelerini bir rutine çevirmişti artık.

Şaşkınlığımızı gizleyemiyorduk. Nasıl da hızla gelişiyordu herşey, soluklanıp da izleyemiyorduk. Her taş yerine oturmaya başlamıştı hayatımızın ıstakasında. Acelemiz yoktu... Nasılsa kader atacaktı istediğimiz taşı. Okeye dönüyorduk... Ama ayrılık bizden önce davrandı ve tam da oyunun en heyecanlı yerinde okeyi yüreğime çaktı... Ve Tekrar gitti..VeTekrar Sustu..

----- ----- ------ ------ ------ -------

Sonra biz gideriz. Her şey eskimiştir. İçtiğimiz su taşa dönmüştür. Bütün uzaklar iki kirpik arası bitmektedir. Gökyüzü bastığımız toprak olmuştur. Hiçbir ağaç, hiçbir bahçe çiçek vermemektedir. Bütün sözler ölümün imidir. İnsanlar değil, mezarlar büyüyüp durmaktadır. Hiçbir yol evden uzağa gitmez. İçimizdeki çocuk çok erken bir ihtiyardır. Yalnızlık değil, vazgeçiş kuşatmıştır bütün zamanları. Kime seslensek ses veren bir başka bizdir. Yaşadığımız her şey kötü bir ezber olmuştur. Yağmur yoktur; gün ışığı yoktur; rüzgâr hiçbir yaprağa değmez; dağı görmeyiz; ırmaklar çoktan uzaktır; gökyüzü yoktur ki kuşları olsun; gölgesi kalmamıştır hiçbir nesnenin. Sevgisizlik büyümüş büyümüş, cana değmiştir.
Birden bir salyangozun sabah yürüyüşü, içimizdeki donmuş suya halkalar düşürür. Parmaklarımız ışır, kirpiklerimiz tutuşur, kalbimizdeki karınca usulca gövdemize yürür. Çaresiz bir harelenmedir bu. Zaman değil, geçen bizizdir. Salyangoz bile gider. Bir bahçe duvarından bir ağaç kabuğuna. Üstelik ardında ışıklı bir iz bırakarak. Bu harelenmede çare vardır: Gövdemizin sustukları vardır. Kalbimizdeki boğuntu dünyayı işaret etmektedir. Korku hiçbir yaşta kimseyi bir yere götürmemiştir. Pişmanlık, bize öğretilen değildir. Sonsuzluk hayatımızda çırpınır durur. Güvenlik duygusu, yeni olan her şeyin hapishanesidir. Işıma sürer. ‘Yeni bir şeyler söylemenin’ kalbi topuklarımızda çarpmaya başlamıştır. Su gibi akmak ne güzeldir. Ve bir sabah gideriz. İlk ana rahmimiz gibi ikincisini de, üçüncüsünü de bırakır gideriz. Büyümemiz gerekir. Çoğalmamız gerekir…

[beliz]

Bir durgunluk var bu gün sende
Yüzündeki hüzün ele veriyor
Donuk bakışların dalarken uzaklara
Belirli olmayan ifadeler…
Dünyayı bir pula satacak kadar umursamaz…
Üzerine çöken kara bulutları dağıt ne olur
Gülümse ki güneş doğsun dünyama
Karanlıklar dağılsın
Solmasın gönlünün çiçekleri
Sen ki yegâne yaşam sebebimsin
Dayanamam böyle üzülmene senin
Göz pınarlarım hazır akmak için
Senin gözlerinin yerine
Yeter ki yaş akmasın gözünden
Bahar tüm ihtişamıyla hissettirirken kendini
Nerden sardı bu sonbahar havası seni
Kov tüm karamsarlıkları
Olumsuzluklara karşı diren
Yılmadan, bıkmadan mücadele et
Çünkü yaşamak güzel her şeye rağmen

[cerenimo]

Çok sevdim ... Tertemiz sevdim... Adımın anlamına mıhladım yüreğimi, adına astım! Çok sevdim. Adamakıllı bekledim beklemekse. Sabretmekse, insana yakışmazdı benim sabrım! Canım yandı, "ne tatlı" dedim "verdiği acı"... Doyulmaz hazları tattırırken bana, kendimde değildim ki tadına varayım! Hep hak verdim. Her zaman "yarın anlayacak" dedim. "acele etme"...

paylaşımın için sağol...

[REHA]

Beliz hikayen beni derinden etkiledi. Eski hatıralarım tazelendi.
Mekansız kardeşim sende hikayeyi tamamlayıcı yazınla mükemmel iş başarmışsın. Her ikinizede teşekkürler.

[beliz]

[size=18px]Reha abicim hikayenin seni etkileyeceğini biliyordum


teşekkür ederim abicim....[/size]