Güneş Ayrılıkla Doğacak

Güneş Ayrılıkla Doğacak

Bu sabah bir başka kalktım yatağımdan.. Pencereden baktığım da güneş bir başka
doğmuştu..
Sol yanımda birileri eksikti...Kalbim her zamankinden daha hızlı ve heycanli atıyordu..Anladım ayrılik vardı bu sabah...
Sonra bir üşüme aldı bedenimi..Ayrılık yankılandı dört bir duvarda...


Ayrılık..Kolay gelir insana değil mi?Birilerini bir şeyleri düşünmeden çekip gitmek kolaydır..Çünkü o insan kendinden başkasını düşünmez olur koymuştur kafasına gitmeyi..Yanmaz yüreği geride bıraktıkları kadar..Acımaz kanamaz da...

Ama ayrılık..O üç heceden daha fazlası gizler içinde...
Bunları sadece kalan yaşar..İlk önceler ağlayamaz konuşamaz anlatamaz derdini kimselere...Artık nefeste alamaz..Yaşayamaz çünkü...
Giden herşeyi yanında götürmüştür..Ve asla geri vermeyecektir onları...
Komik olan yanı da o ya zaten..evet çünkü o bile farkinda değildir yitirilenlerin...


Anladım, Artık Bu Sabah Ve Her Sabah Güneş Ayrılıkla Doğacak… Ve Mekansız Her Zamanki Gibi Mekansız Kalacak..

[beliz]

Seni, sende, sana rağmen yaşıyorum ben. . . Hep sen, benimle tamamlanmış
eksiklerine bakıp daha fazlasını isterken, ben sende yeni boşluklar yaşıyorum. . .
Daha çoğunu isterken sen, bense yarımlarında kayboluyorum. . .

Kaç kez vazgeç dedi bu yürek, kaç kez yolun kenarındaki ormana girip yok olmak
istedi. . . Yaşadığım neydi? Senin varlığını bilmek bile yeterken bana, sende
kendimi yok hissetmek, "yok" olduğumdan başka ne düşündürebilirdi ki bana? . .
Oysa düşünsene, ne coşku doluydu yüreklerimiz başlarken yeni bir hayata. . .

Gecelerimizi de, gündüzlerimizi de adamaya hazırdık birbirimizde, koşulsuz,
içten ve sımsıcak duygularımızla. . . Yaşadığımız her an unutulmaz, doyumsuz ve
vazgeçilmez olacaktı. . . Sen bir sonbahar rüzgarında savrulmuş bir gül yaprağı
bense taç olacaktım sana. . . Şimdilerde, kim savruluyor ve kim onu sarmaya
çalışıyor karıştırıyorum artık. . .

Ben bu uykuları, böyle uykuları unutalı çok olmuştu. . . Acı uykusu, hüzün uykusu,
korku uykusu. . . Bir gece birinin, diğer gece bir başkasının sonsuzluğunda
kayboluyorum. . . Ne garip ki kendimi kuşatma altındaki bir ordunun komutanı gibi
görüyorum bu günlerde. . . Ne çok askerim var bana ihanet eden. . . Düşmanla
savaşmak değil, bu arkadan vuruşlar beni kahreden. . . Bir beyaz bayrak ve
teslimiyet şu anda görünen. . . Ama çok sürmez esaretim biliyorum, içimdeki bu
yenilginin acısı sürse de yıllarca, bir yolunu bulup kavuşurum özgürlüğüme. . .

Şimdi gitmek zamanı belki, geride yaşanmış yada yarım kalmış anları bırakarak. . .
Sen de tüm ürkekliğinle, tüm hatalarınla, tüm eksiklerinle, tüm haklı gördüğün
yanlarınla başbaşasın şimdi. . .

Hep bir şeyler tamamlanacak değil ya, bu da böyle yarım kalsın. . .

[Papatyam]