Ağladığımı kimseye söyleme anne....

[beliz]

Ağladığımı kimseye söyleme anne....

[ihsan034]

A Ğ L A Y I Ş I N S O N B U L S U N K Ü Ç Ü Ğ Ü M

Felekatte görürsün bizi bir
Mutluyken yeriz birbirimizi
Ağlayışın o yüzdenmi çocuk
Peki çocuk niye gülmezsin hiç öksüz çocuklarımı düşünürsün
Ama bebekler güler çocuk onlarda mı güldüremez seni
Annen nerde küçüğüm onamı ağlayışın, kaderinemi
Niye hiç gülmezsin hiç niye
Niye ağlarsın güzel küçüğüm neye ağlarsın
Derdimin anlatayım hangi birini
Sen anlattın binde birini
Özlem duymak annemin şevkatli eline,
Her an ağlamaya yetmezmi
Tam özlemle sevgiyle bakarken gözlerine annemin inince,
Kara beton üstümüze ne beklersin gözlerimden
Çocuğum, belki gülmem gerek
Anlamsızca sormak annemi
Belki oyunlar oynamak
Bir şeyler istemek yemek için
Niye ağlıyorum değilmi unuturumda
Belki sonra sevgili annemi
Nasıl nasıl unuturumda o güzel siyah gözleri
Ben ağlamazmıyım abi nasıl nasıl ağlamaz
Kanamaz küçük yüreğim
Anlıyorum ağlayan çocuk
Seni hep anladık sadece
Durduramadık gözyaşlarını yıllarca
Sadece ağla küçüğüm
Gözünden akan su kadar
Kalbimden akan kan merhem olsun yarana...

Yılmaz Avcı

[Papatyam]

Çiçekler, meyveler gibi...

Yaz, sonbahar ya da kış.

Nedense duygu rüzgârları hep ilkbahara yakıştırılır.

Coşkular, tutkular hep baharı simgeler.

Gürül gürül akan sel sularına pek yaraşsa da bir mevsimle sınırlandırılamaz duygular.

Ne zamanı ne de yeri vardır sevginin. Ne de kuralı...

Ilık bir rüzgârda olabilir, savurup götüren bir fırtına da.

Buz gibi yalnızlıkları da yaşatır, sıcacık özlemleri de...

Gün ışığı olur, süzülür yüreğinize, ısıtır kavurur belki de yakar.

Yine de onu arar, ona koşar insanoğlu.

Yakınsa da bıkmaz.

Ya yüreğinde saklar sımsıkı ya da kaçırır parmaklarının arasından...

Çünkü özgürdür sevgi.

Tutsak edilmeyi sevmez.

Neden ille de ilkbahar rüzgârları?...

Oysa hemen ardından yaz gelir.

Ve gerçek sevgi yaza daha yakındır.

Yakan, kavuran yine de iyi ki var denilen sevgi...

Buğday güneşsiz olgunlaşamaz.

Ve sevgi, ekmek gibi, su gibi gerçeğidir insanın...

Acı da çektirse, ısıtır, yüceltir, olgunlaştırır sizi.

Anılarınızda neler var?

Neler kaldı kocaman yazdan?

Yüreğinizde sakladığınız yıldızlar mı?

Yoksa bir mevsimlik Yaz duygusu mu?

Hani yaz yağmurları gibi geçiveren...

Olsun...

Yaşanılan her güzelliğe saygı göstermek gerek.

Yaşamının baharında olan da, sonbahara doğru yol alan da ıslanabilir bu yağmurlardan.

Olsun varsın.

Sevgi yağmur gibi yağacaksa ve sırılsıklam ıslatacaksa sizi, bırakın yağsın gönlünce...

Sevebilen bir yüreğiniz varsa, sevgiye saygınız da varsa eğer, dört mevsim bahar ve yazdır sizin için.

Kışlardan korkmanıza hiç gerek yok!

Sevgi kaynağınız ısıtır sizi...

Suna TANALTAY