GECENİN İÇİNDEN GEÇERKEN

[rainman]

GECENİN İÇİNDEN GEÇERKEN

Beria ÖZKAYA*
Arakonak İlköğretim Okulu
Solhan/BİNGÖL


Hayret ki gece yazılır hep şarkılar ve hep gece yaşanır hayatlar. Bir gece vakti yazılan şarkılar, geceye yazılan şarkılardır aynı zamanda ve bir gece vakti yaşanan hayatlar sahibini yaralar sadece. Herkesin gece olabildiği tek şey, hiçbir hükmü olmayan hiç kimse olmaktır.

Hükümsüz insanlar geçer gecenin içinden, sabaha dek. Kimileri bir sokak lambasının fersiz ışığında arar kendilerini, kimileri solgun ve titrek bir mumun alevinde yitirir benliklerini. Kimileri için hayat henüz vardır, kimileri içinse sonsuz bir kaygıdır o. Bir bebek için boşluğa fırlatılan çığlıktır gece, bir ölü için mezardaki sığlıktır, iki hece. Bir yıldız sağanağının altında yaşansa da çoğu zaman, tek bir yıldızınız bile olmaz size kalan. Bin yıldız geçer de başınızın üzerinden, bir yıldızdır sevdalandığınız. Sevda olur yıldızın adı da yine sizsinizdir geceye kalan.

Bir rüyadır gece hiç olmadığı kadar gerçek. Hem geçmiş vardır içinde, hem de gelecek. An’dır, geçmişi ve geleceği bir çırpıda silecek...

Sancıdır gece, bilinmeyene gebe. Bıçaktır gece yüreğinizde, istemeseniz de.

Eski bir dostun eskimeyen sesinde saklı kalan hüzündür.Saklı kalan aslında, geceden hep gizlediğin yüzündür.

Savaştır gece, orduları olmayan. Yüzlerce ölü vardır içinizde ve bir o kadar öldüremediklerimizle... Kendi kavganızdır gece, kendi sevdanızdır da... Ya da ikisinin ortasında, yoğun bir bilmece.Kimi zaman yıldızdır dostunuz, kimi zaman ay, ama kırgınsınızdır hep güneşe.

Gül ile bülbülün hikâyesinde, gülün adı, bülbülün kanıdır gece. Gece, ilham olur aşka düşen bîçâre gence.

Leyl’dir gece, kelimelerin en karanlığıdır. Leylâ olur gece, sebebi mecnûnluğundandır.

Yusuf’un gözleridir gece, Züleyhâ’ya. Yusuf’un sözleridir gece, Züleyhâ’ya. Züleyhâ bir ince sızıdır ki, aynı gecelerde, yazgısı düşer ay yüzlü Yusuf’a.

Yazıdır gece, semaya yazılan, yazgıdır gece alna kazılan.

Bir sırdır gece kulağa fısıldanan, bir yârdır gece omzuna yaslanılan.

Kelebeğin kanadında naif doku, gülün bağrında yaralı koku, bülbülün sesinde hüzünlü buğudur gece.

Eylülün ortasında vurulan aşklar gibi, ağlatır gece. Garip bir sonbahar bestesi bırakır da ellerine, yanaklarından birkaç damla yaş kalır geriye.

ki dudağının arasında fısıltı, iki sevdanın arasında yanılgıdır gece.

Yâre yazılan nâme, yârdan gelen nağme ve ümitsiz bir baş eğmedir gece.

Bir sözdür gece ki telâffuzu yoktur. Bir közdür gece ki, yaktığı yer çoktur.

Duaya açılan ellerde yalvarıştır gece.

Bir kalemdir gece, yazdığı harf adedince, acı düşer suretine.

Bir kâğıttır gece, kalem üzerinden geçtiği sürece, yıldız olur gözlerinde.

Gece benim...

Ben geceyim...

İzin ver ey sevgili! Gecenin içinden, gül kokulu yıldızlar toplayıp yüreğine serpeyim...

Gece benim...

Ben geceyim...

İzin ver ey sevgili!

Gece benim, ben geceyim. Gecenin içinden geçerken, içinden gece geçen yine benim...

[Papatyam]

[size=18px]GECELERİM[/size]

Gecelerim, benim en sadık dostlarım olmuştur. En zor zamanlarımda sığındığım sıcacık bir kucaktır gecelerim. Yalnızlığımı paylaştığım, hayallerimi istediğim gibi kurduğum gecelerim.

Çocukluğumdan, gençliğimden beri sığındığım en emin limandır gecelerim. Her akşam uyumadan önce hayal dünyamı mutlaka ziyaret ederdim. Hayal dünyamda bazen bir yalnız kahraman olurdum, korunmaya muhtaç olanları, yoksulları zulümden korurdum.

Bazen bir bilim adamı olurdum. Bazı akşamlar da konu anlatırdım kendi kendime. Fizik, matematik astronomi, tarih, tıp v.s.

Bazen gecelerce süren bir roman veya bir film içinde olurdum. Binbir gece masalları gibi sürer gider. Bu dizilerde yakışıklı bir delikanlı olur, en güzel aşkları yaşardım. Sevdiğim insanlar hayal dizilerimde rol alırlar. Sevdiğim beğendiğim güzel kızlar hayallerimde sevgilim olurdu.

Hayallerimde hep dürüst insan olurdum. Normal yaşamımda olamayacak kadar dürüst. Masum insanlar için, sevdikleri için, ülkesi için normal yaşamda yapamayacağımız özverileri yapardım. Acılar çekerdim onlar için.

Bazan bulunduğu koşullar nedeniyle yasa dışı yollarla para kazanan bir çetenin başında olurdum. Fidye almak için kaçırdığımız güzel bir kıza aşık olunca çeteme ihanet eder ve kısa bir dönem için girdiğim bataktan çıkmaya çalışırdım. Kendi çetemden kaçırmak istediğim kız beni sevmez veya öyle olmak zorundadır. Ama bir yılana minnettar kalırım. Çünkü kırsal bir alanda çeteden kaçmaya çalışırken gördüğü bir yılan üzerine çığlık çığlığa boynuma sarılır. Bana en büyük iyiliği yapmış olan bu güzel ve masum hayvanın rahatını bozmamak için kıvrılmış yattığı alanın açığından geçerdik. Bir de dönüp bakardım hayran hayran o güzel hayvana ve yanımdaki güzel kıza.

Bazan birbirini çok seven iki sevgiliden biri olurdum. Bu mutlu çiftin sevgisini çekemeyen insanlar bir süre ayrı bir şehre gidişimi fırsat bilir, yoğun bir iftira kampanyası başlatırlar. Her türlü delil aleyhimize gelişir. Bizi birbirimizden öylesine soğuturlar ki, daha görüşmeden karşılıklı boşanma davası açarız. Eşimin bulunduğu şehre dönerken içimden kin kusmaktayım. Onunla karşılaşınca neler söylemiyecektim ki! O da dönüşümü dört gözle bekliyor. Aynı nedenle ; tüm kinini kusacakdı. Sonunda karşı karşıya gelince yaptığımız tek şey, birbirimize mengene gibi sarılmak ve öylece uzun süre kalmak. Hiç bir şey olmamış gibi. Duyduğumuz iftiralardan birbirimize hiç söz etmeyiz.

Böyle sevgiler yaşardım gecelerimde.

Kadir Tozlu / 20.01.2003