yuvarlanmaya devam et:)

[PESTEMAL]

yuvarlanmaya devam et:)

[size=18px]Yuvarlanmaya devam et!

Evvel zaman içinde bir çoban varmış, yirmi-otuz koyunu güden.

Çoban bir gün köyden epey uzaklaşmış, bir tepenin eteğine varmış.

Dur demiş, şu tepeye çıkalım bir, belki koyunlar da sever yukarıları.

Çıkmışlar yukarıya aheste beste.

Çoban, tepeye çıkınca uykuya dalmış.

Uyanmış ki koyunlar almış başını gitmiş.

Akşam çökmüş, yıldızlar çıkmış ortaya.

Çoban, koyunların derdini unutmuş, olan oldu, dönmüşlerdir köye nasılsa deyip, sırtüstü uzanmaya devam etmiş.

Yıldızları seyreylemeye başlamış.

Baktıkça da içine bir hayranlık gelmiş.

Bu güzellik nasıl oluşmuş acaba diye de sorular.

Vardır bunu bir yaratan, elbet demiş.

Öyle dedikçe de kendini daha iyi hissetmeye başlamış.

Tekrar uykuya dalmış.

Sabah mutlu mesut uyanmış.

İçini nedensiz bir sevinç bürümüş.

Gökyüzüne ellerini kaldırıp, bu sevince karşılık vermem lazım, iyi ki yaşıyorum, mutluyum diye düşünmüş.

Bu tepeyi de, şu gökyüzünü de, beni de, koyunları da yaratan, gözeten bir güç var.

Ona teşekkür etmeliyim.

Ama nasıl?

Masal bu ya, namaz filan bilmiyormuş, din de.

Şu tepeden aşağıya kendimi yuvarlayayım, böylece de teşekkür edeyim demiş, o güce, o yaradana.

Kendini bırakmış, kırk elli metre aşağıya yuvarlanmış.

Ağzı yüzü, ellleri ayakları yaralanmış.

Lakin tınmamış.

Derede yüzünü yıkayıp yukarıya çıkmış tekrar.

Ve kendini iyi hissetmiş.

Sonraki günlerde, her akşam üstü tepeye gelmeye devam etmiş, koyunları köye bırakıp.

Çıkmış yıldızları seyretmiş.

Sabah kalkmış yuvarlanıp teşekkür etmiş, bu güzelliği sunana.

Günlerden bir gün yuvarlandığı yerde, bir ermiş peydah olmuş karşısında.

Önce korkmuş, sonra sakinleşmiş.

Ermiş, ne yaparsın demiş.

O da anlatmış.

Gülmüş o da.

Öyle olmaz deyip, namazı öğretmiş ona.

Şöyle şöyle dua edeceksin, böyle böyle eğilip doğrulacaksın, sonunda da iki tarafına kafanı ayrı ayrı çevirip selam vereceksin meleklere, demiş ermiş.

Peki demiş, çoban.

Hemen uygulamaya koyulmuş.

Tam namazı bitirip, selamını verirken önce bir omzuna doğru, ne söyleyeceğini unutmuş.

Bunun üzerine paniklemiş, namazı bozup, ermişin peşinden bağırarak koşmaya başlamış dedeee diye.

Koşa koşa bir gölün kıyısına geldiğinde ermişin suyun üzerinde yürüdüğünü görmüş batmadan.

Bağırınca ermiş duymuş ve bakmış.

Çoban o sırada yanına gelmiş ermişin.

Ama o da suyun üzerinde yürümemiş mi, batmadan.

Hem de farkına bile varmadan.

Dede demiş, çoban, ne diyecektim ben selama durduğumda yahu, namazı bitirirken.

Ermiş bakmış onun suyun üstündeki haline, kendisi gibi suya batmadan duruşuna, boşver demiş ne diyeceğini.

Sen olmuşsun zaten…

Yuvarlanmaya devam et.



Kalbinizle yaptığınız her şey, sizi saflığa ve erginliğe ulaştırır. Niyetiniz sahiyse ve gönüldense, neyi, nasıl yaptığınızın hiç önemi yok.[/size]

[REHA]

Kalplen ve ihlasla yapılmalı bütün ibadetler. İmanın gücü böyle belli olur. Eline sağlık.