[beliz]

Bilsem ki

bilsem ki
bir yürek daha acıyor bu saatte
sıcak yatağında
benimle beraber
bilsem ki
sırılsıklam ediyorsun yastığını
dudaklarını ısırıyorsun adımı anarken


sana acılarının boşuna olmadığını söylerdim
lafı dolandırmadan söylerdim
nereye varacağını düşünmeden
nasıl anlayacağını hesaplamadan
söylerdim
aniden söylerdim
için titrerdi
sesim titremeden söylerdim
yüreğin serinlerdi
adını söylerken duraklardım biraz
biraz o an titrerdim
o an üşürdüm
belki o an gözlerimi kapayıp
öylece hep öylece kalmak isterdim
bilsem ki
sen de koparıyorsun papatyanın
yapraklarını ve seviyor çıktığında son yaprağı
umutsuz bir umut kaplıyor
acıyan yüreğini
bilsem ki
adımı anarken üşüyor her yerin
hele ellerin hele ellerin
bir el arıyor
buz kesiliyor
bilsem ki
ellerini
sana kopardığım papatyaların son yaprağının ne dediğini
haykırırdım


bilsem ki suskunluğumdan korktuğundan çok
sevmediğimden korkuyorsun
sana hüzünlü kelimelerimle
zorlaştırmadan sözlerimi
pat diye söylerdim
şaşırmaya bile fırsat bulamazdın
yalan söylemeyi düşünemezdin
öyle birden bire söylerdim ki
ben bile inanamazdım
dudaklarım bile inanmazdı

bilsem ki
susmazdım
bütün harflerini söylerdim alfabemin
kendim dahil