Sesim
Özlem kuytularında yaşarken Mekansızca
Yakamoz ışıltısıyla parıldayan,
Gözlerdeki hasret çığlıkları…
Ve…
Bir sarhoş narasıyla şahlanan, Mekansızlığım
Ve yine,
Cılızlaşan
“Söz”lerim…
Kimi zaman;
Dev yürekli bir Mekansiz
Kimi zaman;
Küçücük yüreği taşıyamayan bir dev adamim.
Dantel dantel sarar
Hüzün çiçekleri bedenimi
Öncesi olmayan…
Şimdiyi bilmeyen…
“Yarın”ım…
Yarının,
Bugüne geçmesi kadar ani,
Bugünün,
Düne dönüşmesi kadar acele ruhum…
Koşarım alabildiğine,
Susarım çığlık çığlık…
Ve…
Sesim, sessizliğimde kaybolur…
Ben yine,
“Söz”süz kalırım…
|